24 juni 2021 7:03

Alternatieve investering

Wat is een alternatieve investering?

Een alternatieve belegging is een financieel actief dat niet in een van de conventionele beleggingscategorieën valt. Conventionele categorieën zijn onder meer aandelen, obligaties en contanten. Alternatieve beleggingen zijn onder meer private equity of durfkapitaal, hedgefondsen, managed futures, kunst en antiek, grondstoffen en derivatencontracten. Vastgoed wordt ook vaak geclassificeerd als een alternatieve investering.

Belangrijkste leerpunten

  • Een alternatieve belegging is een financieel actief dat niet in een van de conventionele categorieën aandelen / inkomsten / contanten valt.
  • Private equity of durfkapitaal, hedgefondsen, onroerend goed, grondstoffen en materiële activa zijn allemaal voorbeelden van alternatieve investeringen.
  • De meeste alternatieve beleggingen zijn niet gereguleerd door de SEC en hebben de neiging enigszins illiquide te zijn.
  • Hoewel traditioneel voor institutionele beleggers en geaccrediteerde beleggers, zijn alternatieve beleggingen haalbaar geworden voor particuliere beleggers via alternatieve fondsen, ETF’s en onderlinge fondsen.

Inzicht in alternatieve investeringen

De meeste alternatieve beleggingsactiva worden gehouden door institutionele beleggers of geaccrediteerde, vermogende particulieren vanwege hun complexe aard, gebrek aan regelgeving en de mate van risico. Veel alternatieve beleggingen hebben hoge minimuminvesteringen en vergoedingsstructuren, vooral in vergelijking met onderlinge fondsen en exchange-traded funds (ETF’s). Deze investeringen hebben ook minder kans om verifieerbare prestatiegegevens te publiceren en te adverteren voor potentiële investeerders. Hoewel alternatieve activa hoge initiële minima en investeringskosten kunnen hebben, zijn de transactiekosten doorgaans lager dan die van conventionele activa, vanwege de lagere omzet.

De meeste alternatieve activa zijn tamelijk illiquide, vooral in vergelijking met hun conventionele tegenhangers. Beleggers zullen het bijvoorbeeld waarschijnlijk aanzienlijk moeilijker vinden om een ​​80 jaar oude fles wijn te verkopen in vergelijking met 1.000 aandelen van Apple Inc., vanwege een beperkt aantal kopers. Beleggers kunnen het zelfs moeilijk hebben om alternatieve beleggingen te waarderen, aangezien de activa en transacties waarbij ze betrokken zijn vaak zeldzaam zijn. Een verkoper van een Saint-Gaudens Double Eagle $ 20 gouden munt uit 1933 kan het bijvoorbeeld moeilijk hebben om de waarde ervan te bepalen, aangezien er vanaf 2018 slechts 13 bekend zijn.

Regulering van alternatieve investeringen

Zelfs als het geen unieke items zoals munten of kunst betreft, zijn alternatieve investeringen vanwege hun ongereguleerde karakter vatbaar voor oplichting en fraude op het gebied van investeringen.

Alternatieve beleggingen kennen vaak een minder duidelijke juridische structuur dan conventionele beleggingen. Ze vallen onder de bevoegdheid van de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act, en hun praktijken zijn onderworpen aan onderzoek door de Securities and Exchange Commission (SEC). Ze hoeven zich echter meestal niet te registreren bij de SEC. Als zodanig staan ​​ze niet onder toezicht van of worden ze niet gereguleerd door de SEC of de Financial Services Regulatory Commission, net als onderlinge fondsen en ETF’s.

Het is dus essentieel dat beleggers een uitgebreide due diligence uitvoeren bij het overwegen van alternatieve beleggingen. Vaak moeten alleen degenen die als geaccrediteerde investeerders worden beschouwd, toegang hebben tot alternatieve investeringsaanbiedingen. Geaccrediteerde beleggers zijn beleggers met een nettowaarde van meer dan $ 1 miljoen – hun woonplaats niet meegerekend – of met een persoonlijk inkomen van minstens $ 200.000.

Strategie voor alternatieve investeringen

Alternatieve beleggingen hebben doorgaans een lage correlatie met die van standaard beleggingscategorieën. Deze lage correlatie betekent dat ze vaak in tegengestelde richting – of het tegenovergestelde – de aandelen- en obligatiemarkten bewegen. Deze eigenschap maakt ze een geschikt hulpmiddel voor portefeuillediversificatie. Investeringen in harde activa, zoals goud, olie en onroerend goed, bieden ook een effectieve afdekking tegen inflatie, die de koopkracht van papiergeld schaadt.

Daarom besteden veel grote institutionele fondsen, zoals pensioenfondsen en particuliere schenkingen, vaak een klein deel van hun portefeuilles – doorgaans minder dan 10% – aan alternatieve beleggingen zoals hedgefondsen.

De niet-erkende particuliere belegger heeft ook toegang tot alternatieve beleggingen. Alternatieve beleggingsfondsen en op de beurs verhandelde fondsen – ook wel alt-fondsen of liquide alts genoemd – zijn nu beschikbaar. Deze alternatieve fondsen bieden volop gelegenheid om te investeren in alternatieve activacategorieën, die voorheen moeilijk en duur waren voor de gemiddelde persoon om toegang te krijgen. Omdat ze openbaar worden verhandeld, zijn alt-fondsen SEC-geregistreerd en gereguleerd, met name door de Investment Company Act van 1940.

Voordelen

  • Tegenwicht tegen conventionele activa

  • Diversificatie van de portefeuille

  • Inflatie-afdekking

  • Hoge beloningen

Nadelen

  • Moeilijk te waarderen

  • Illiquide

  • Ongereguleerde

  • Hoog risico

Voorbeeld van alternatieve investeringen

Alleen gereguleerd zijn, betekent niet dat andere fondsen veilige beleggingen zijn. De SEC merkt op:

Veel alternatieve beleggingsfondsen hebben een beperkte prestatiegeschiedenis. Veel werden bijvoorbeeld na 2008 gelanceerd, dus het is niet bekend hoe ze zouden presteren in een neergaande markt.



Hoewel zijn gediversifieerde portefeuille natuurlijk de dreiging van verlies beperkt, is een alt-fonds nog steeds onderhevig aan de inherente risico’s van zijn onderliggende activa. Het trackrecord van ETF’s die gespecialiseerd zijn in alternatieve activa is inderdaad gemengd.

Zo had de SPDR Dow Jones Global Real Estate ETF vanaf januari 2020 een rendement over vijf jaar op jaarbasis van 5,2%.  Daarentegen boekte de SPDR S&P Oil & Gas Exploration & Production ETF een negatieve 15,87% voor dezelfde periode.

Veel Gestelde Vragen

Wat zijn de belangrijkste kenmerken van alternatieve beleggingen?

Alternatieve beleggingen hebben meestal hoge minimuminvesteringen en vergoedingsstructuren, vooral in vergelijking met onderlinge fondsen en exchange-traded funds (ETF’s). Ze hebben ook minder kans om verifieerbare prestatiegegevens te publiceren en te adverteren voor potentiële investeerders. Hun transactiekosten zijn doorgaans lager dan die van conventionele activa, vanwege de lagere omzet. Ze zijn doorgaans tamelijk illiquide en het kan voor beleggers moeilijk zijn om zelfs enkele van de meer unieke alternatieve beleggingen te waarderen, aangezien de activa en transacties waarbij ze betrokken zijn vaak zeldzaam zijn.

Hoe kunnen alternatieve investeringen nuttig zijn voor investeerders?

Alternatieve beleggingen hebben doorgaans een lage correlatie met standaard activaklassen zoals aandelen en obligaties. Deze eigenschap maakt ze een geschikt hulpmiddel voor portefeuillediversificatie. Investeringen in harde activa, zoals goud, olie en onroerend goed, bieden ook een effectieve afdekking tegen inflatie, die de koopkracht van papiergeld schaadt. Daarom besteden veel grote institutionele fondsen zoals pensioenfondsen en particuliere schenkingen vaak een klein deel van hun portefeuilles, doorgaans minder dan 10%, aan alternatieve investeringsvehikels, zoals hedgefondsen. Ten slotte kunnen alternatieve beleggingen, hoewel risicovoller, hoge opbrengsten genereren.

Wat zijn de regelgevende normen voor alternatieve investeringen?

Alternatieve beleggingen kennen vaak een minder duidelijke juridische structuur dan conventionele beleggingen. Vaak krijgen alleen degenen die als geaccrediteerde investeerders worden beschouwd (netto waarde van meer dan $ 1 miljoen, hun woonplaats niet meegerekend, of een persoonlijk inkomen van minstens $ 200.000) toegang tot alternatieve investeringsaanbiedingen. Ze vallen onder de bevoegdheid van de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act, en hun praktijken staan ​​open voor onderzoek door de Securities and Exchange Commission (SEC). Omdat ze zich meestal niet bij de SEC hoeven te registreren, zijn ze niet onderworpen aan hetzelfde soort regelgevend toezicht als onderlinge fondsen en ETF’s.