Asset Valuation Review (AVR)
Wat is Asset Valuation Review (AVR)?
De term asset valuation review (AVR) verwijst naar een proces dat een schatting maakt van de waarde van de activa van een failliete bank. Banken kunnen om een aantal redenen failliet gaan. De meest voorkomende gebeurtenis is wanneer de waarde van hun activa onder de marktwaarde daalt – ruim onder hun verplichtingen.
Het AVR-proces stelt de minimumprijs vast die een regelgevende instantie bereid is te accepteren van andere financiële instellingen die de activa van een failliete bank willen kopen.
Belangrijkste leerpunten
- Beoordeling van de waardering van activa is een proces dat een schatting maakt van de waarde van de activa van een failliete bank.
- Het proces stelt de minimumprijs vast die een regelgevende instantie bereid is te accepteren van andere financiële instellingen die de activa van een failliete bank willen kopen.
- De beoordeling maakt gebruik van een steekproefmethode om de waarde van activa te schatten – de steekproef is doorgaans een gestratificeerde willekeurige steekproef.
- Het AVR-proces is zoveel mogelijk geautomatiseerd om ervoor te zorgen dat de taxatie snel wordt afgerond.
Inzicht in de Asset Valuation Review (AVR)
Banken zijn een belangrijk onderdeel van elke economie. Ze bieden bankdiensten aan het grote publiek, verstrekken leningen, creëren liquiditeit op de markt, samen met andere financiële diensten zoals het wisselen van valuta en het verstrekken van kluisjes. Deze instellingen kunnen in de problemen komen als er problemen zijn in de economie, die allemaal tot mislukking kunnen leiden.
Als een bank failliet gaat, kan ze niet langer aan haar financiële verplichtingen jegens haar schuldeisers voldoen. Dit zijn de entiteiten waaraan het geld verschuldigd is, evenals spaarders. Zoals hierboven vermeld, falen banken om een aantal redenen, waaronder insolventie of wanneer ze hun schuldeisers niet kunnen betalen. Een van de meest voorkomende redenen waarom banken failliet gaan, is dat de waarde van hun activa zo ver onder hun marktwaarde daalt als hun verplichtingen.
Wanneer dit gebeurt, moet de betreffende regelgevende instantie – federaal of staat – regelingen treffen om de activa van de bank te verkopen. Dit vereist een beoordeling van deze activa, die een beoordeling van de activawaardering wordt genoemd. De AVR is het proces waarmee de activa van een failliete bank worden gewaardeerd. In de Verenigde Staten wordt een mislukte financiële instelling overgedragen aan de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), zodat de bank kan worden geliquideerd of gefuseerd met een gezondere instelling.
Het afwikkelingsproces omvat het verzamelen van informatie over de activa en passiva van de mislukte bank, het informeren van het publiek en andere financiële instellingen dat de bank heeft gefaald, en het proberen om andere financiële instellingen te vinden om de mislukte bank te kopen.
De FDIC dekt $ 250.000 per deposant, per verzekerde bank, voor elke categorie van rekeningeigendom.
Het vaststellen van de waarde van de activa van een failliete financiële instelling kan een gecompliceerde onderneming zijn, vooral wanneer de FDIC niet zeker weet wat de complexiteit van de bank is. Dit is in ieder geval totdat het bureau de boeken van de bank onderzoekt.
De toezichthouder beoordeelt de waarde van de activaportefeuille van de bank en kent aan elk type leninggroep een prijs toe. Door activa in verschillende pools onder te verdelen, kan de toezichthouder de verschillende pools aan verschillende banken koppelen, afhankelijk van hun interesse. Omdat de meeste banken een grote portefeuille aan activa hebben, zoals leningen, gebruikt de beoordeling van de activawaardering een steekproefmethode om de waarde van de activa te schatten.
De steekproef is doorgaans een gestratificeerde willekeurige steekproef en het proces is zoveel mogelijk geautomatiseerd om ervoor te zorgen dat de waardering snel wordt afgerond. De toezichthouder kan meer tijd besteden aan het evalueren van de waarde van de grootste leningen van een mislukte bank.
Speciale overwegingen
Veel banken faalden rond de tijd van de Grote Depressie. Dit was een van de belangrijkste redenen waarom de FDIC werd opgericht. In 1993, toen het bureau voor het eerst werd geopend, gingen maar liefst 4.000 banken failliet in de Verenigde Staten. Op dat moment verloren spaarders maar liefst $ 140 miljard. De FDIC hielp bij het verzekeren van deposito’s die bankklanten zonder deze niet zouden kunnen terugkrijgen.
Wanneer een bank failliet gaat, grijpt de FDIC over het algemeen in om financiële hulp te bieden, zoals dekking van kapitaalverlies, om andere banken aan te trekken om de transactie uit te voeren. Het doel is om het liquidatieproces zo snel mogelijk te beëindigen met zo min mogelijk financiële gevolgen voor het depositoverzekeringsfonds.