Risico-regels
Wat zijn risicoregels?
Risicoregels zijn tax shelter-wetten die het bedrag van de toegestane aftrekkingen beperken dat een individu of een nauw aangehouden onderneming voor belastingdoeleinden kan claimen als gevolg van het uitoefenen van specifieke activiteiten – ook wel risicovolle activiteiten genoemd – die kunnen leiden tot financiële verliezen. Een nauw aangehouden bedrijf wordt door de IRS gedefinieerd als een bedrijf dat meer dan 50% van zijn uitstaande aandelen in handen heeft van vijf (of minder) individuen op enig moment tijdens de laatste helft van het belastingjaar.
Risicoregels worden gedetailleerd beschreven in sectie 465 van de Internal Revenue Code (IRC). Deze regels zijn ontstaan bij de inwerkingtreding van de Tax Reform Act van 1976;ze waren bedoeld om te helpen garanderen dat verliezen die op aangiften worden geclaimd, geldig zijn en dat belastingbetalers niet proberen hun belastbaar inkomen te manipuleren door middel van belastingopvangcentra.
Belangrijkste leerpunten
- Risicoregels zijn tax shelter-wetten die het bedrag van de toegestane aftrekkingen beperken waarop een entiteit aanspraak kan maken als gevolg van het uitoefenen van specifieke activiteiten – die risicovolle activiteiten worden genoemd – die kunnen leiden tot financiële verliezen.
- Risico-regels zijn ontstaan met de inwerkingtreding van de Tax Reform Act van 1976; ze waren bedoeld om te helpen garanderen dat verliezen die op aangiften worden geclaimd, geldig zijn en dat belastingbetalers niet proberen hun belastbaar inkomen te manipuleren door middel van belastingopvangcentra.
- Als een specifieke belegging geen risico of een beperkt risico met zich meebrengt, kan de entiteit worden uitgesloten van het claimen van eventuele verliezen die zij heeft geleden bij het indienen van een aangifte inkomstenbelasting.
- Het bedrag dat een belastingplichtige loopt, wordt jaarlijks aan het einde van het belastingjaar gemeten.
- De risicobasis van een investeerder wordt berekend door het bedrag van de investering van de investeerder in de activiteit te combineren met elk bedrag dat de investeerder heeft geleend of waarvoor hij aansprakelijk is met betrekking tot die specifieke investering.
Inzicht in risicoregels
De IRC staat toe dat bepaalde verliezen op investeringen worden afgetrokken om de belastingverplichting van een entiteit te verminderen. Om de verliezen af te trekken, bepaalt de belastingwet dat de activiteit van de entiteit (via het doen van de investering) ertoe moet hebben geleid dat de entiteit een bepaald risiconiveau heeft gelopen. Als een specifieke belegging geen risico of een beperkt risico met zich meebrengt, kan de entiteit worden uitgesloten van het claimen van eventuele verliezen die zij heeft geleden bij het indienen van een aangifte inkomstenbelasting.
Het bedrag dat een belastingplichtige loopt (ook wel de “risicobasis” genoemd) wordt jaarlijks aan het einde van het belastingjaar gemeten. De risicobasis van een investeerder wordt berekend door het bedrag van de investering van de investeerder in de activiteit te combineren met elk bedrag dat de investeerder heeft geleend of waarvoor hij aansprakelijk is met betrekking tot die specifieke investering. De risicobasis van een belegger kan jaarlijks worden verhoogd;dit zou gebeuren als de investeerder extra bijdragen aan de investering heeft gedaan, of door het bedrag aan inkomsten dat hij uit de investering ontvangt (boven de aftrekposten). De risicobasis wordt jaarlijks verlaagd met het bedrag waarmee de aftrekposten hoger zijn dan de inkomsten en uitkeringen.
In het bijzonder zijn risicoregels bedoeld om te voorkomen dat investeerders meer afschrijven dan het bedrag dat ze hebben geïnvesteerd in een bedrijf, over het algemeen een doorstroomentiteit. Bedrijven die zijn gestructureerd als doorstroomentiteiten omvatten S-bedrijven, partnerschappen, trusts en landgoederen.
Een belastingplichtige kan niet meer aftrekken dan het bedrag dat hij aan het einde van het belastingjaar risico had gelopen bij een activiteit waarvoor de belastingbetaler geen materiële deelnemer was.
Bovendien kan een belastingplichtige bedragen alleen aftrekken tot aan de risicobeperkingen in een bepaald belastingjaar. Elk ongebruikt deel van de verliezen kan worden overgedragen totdat de belastingbetaler voldoende positieve risico-inkomsten heeft om de aftrek mogelijk te maken.
Voorbeeld van risicoregels
Stel dat een investeerder $ 15.000 investeert in limited partnership (LP) -eenheden (een soort doorstroom-entiteit). De bedrijfsstructuur van een LP is zodanig dat deze investeerder de winsten of verliezen van het bedrijf pro-rata deelt met andere partners en eigenaren, zoals kenmerkend is voor investeringen in doorstroomentiteiten.
Stel dat het bedrijf bergafwaarts gaat en het aandeel van de investeerder in het geleden verlies $ 19.000 is. Aangezien ze hun initiële investering alleen in het eerste jaar kunnen aftrekken, zullen ze een te groot verlies hebben dat zal worden opgeschort en overgedragen. In deze situatie is hun extra verlies hun aandeel in het verlies van de commanditaire vennootschap minus hun initiële investering (of $ 4.000). Als deze investeerder besluit om het volgende jaar $ 10.000 extra in deze investering te steken, is de risicogrenzen van deze investeerder $ 6.000, omdat het uitgestelde verlies dan wordt afgetrokken van het bedrag van de extra investering.