Evenwichtige begroting
Wat is een evenwichtig budget?
Een evenwichtige begroting is een situatie in de financiële planning of het budgetteringsproces waarin de totale verwachte inkomsten gelijk zijn aan de totale geplande uitgaven. Deze term wordt het meest gebruikt voor budgettering in de publieke sector (overheid). Een begroting kan ook achteraf als evenwichtig worden beschouwd nadat de inkomsten en uitgaven voor een volledig jaar zijn gemaakt en geregistreerd.
Belangrijkste leerpunten
- Een evenwichtig budget ontstaat wanneer de inkomsten gelijk zijn aan of groter zijn dan de totale uitgaven.
- Een begroting kan als sluitend worden beschouwd nadat een volledig jaar aan inkomsten en uitgaven is gemaakt en geregistreerd.
- Voorstanders van een evenwichtige begroting beweren dat begrotingstekorten toekomstige generaties met schulden belasten.
Een evenwichtig budget begrijpen
De term “evenwichtige begroting” wordt vaak gebruikt in verwijzing naar officiële overheidsbegrotingen. Regeringen kunnen bijvoorbeeld een persbericht uitgeven waarin staat dat ze een begroting in evenwicht hebben voor het komende boekjaar, of politici kunnen campagne voeren met de belofte om de begroting in evenwicht te brengen als ze eenmaal in functie zijn.
Wanneer de inkomsten de uitgaven overtreffen, is er een begrotingsoverschot; wanneer de uitgaven de inkomsten overtreffen, is er een begrotingstekort. Hoewel geen van beide een technisch evenwichtige begroting is, wekken tekorten meer bezorgdheid op.
De term ” begrotingsoverschot ” wordt vaak gebruikt in combinatie met een begrotingsevenwicht. Een begrotingsoverschot ontstaat wanneer de inkomsten de uitgaven overtreffen, en het overschot vertegenwoordigt het verschil tussen de twee. In een zakelijke omgeving kan een bedrijf overschotten in zichzelf herinvesteren, bijvoorbeeld voor onderzoeks- en ontwikkelingskosten; ze uitbetalen aan werknemers in de vorm van bonussen; of ze als dividenden aan aandeelhouders uitkeren.
In een overheidsomgeving ontstaat een begrotingsoverschot wanneer de belastinginkomsten in een kalenderjaar de overheidsuitgaven overtreffen. De regering van de Verenigde Staten heeft sinds 1970 slechts vier keer een begrotingsoverschot gerealiseerd. Het gebeurde gedurende opeenvolgende jaren van 1998 tot 2001.
Een begrotingstekort daarentegen is het gevolg van uitgaven die de inkomsten overschaduwen. Begrotingstekorten leiden noodzakelijkerwijs tot oplopende schulden, omdat er geld moet worden geleend om de uitgaven te dekken. De staatsschuld van de VS bijvoorbeeld, die in november 2020 meer dan 27 biljoen dollar bedraagt, is het resultaat van decennialang opgebouwde begrotingstekorten.
Voordelen en nadelen van een evenwichtig budget
Voorstanders van een evenwichtige begroting beweren dat buitensporige begrotingstekorten toekomstige generaties opzadelen met onhoudbare schulden. Net zoals elk huishouden of bedrijf zijn uitgaven in de loop van de tijd moet afwegen tegen het beschikbare inkomen of het risico loopt failliet te gaan, moet een regering ernaar streven een evenwicht te bewaren tussen belastinginkomsten en -uitgaven.
De meeste economen zijn het erover eens dat een buitensporige schuldenlast in de publieke sector een groot systeemrisico voor een economie kan vormen. Uiteindelijk moeten belastingen worden verhoogd of de geldhoeveelheid kunstmatig worden verhoogd – waardoor de valuta wordt gedevalueerd – om deze schuld af te lossen. Dit kan resulteren in een verlammende belastingaanslag zodra de belastingen uiteindelijk worden verhoogd, buitensporig hoge rentetarieven die de toegang van bedrijven en consumenten tot krediet belemmeren, of ongebreidelde inflatie die de hele economie kan ontwrichten.
Aan de andere kant zijn consistente begrotingsoverschotten vaak niet politiek populair. Hoewel het voor regeringen gunstig kan zijn om overschotten weg te spuien voor zogenaamde “regenachtige dagen” -fondsen in geval van een daling van de belastinginkomsten, wordt over het algemeen niet verwacht dat de regering opereert als een bedrijf met winstoogmerk.
Het bestaan van overtollige overheidsmiddelen leidt meestal tot eisen voor lagere belastingen of, vaker, hogere uitgaven, aangezien geld dat zich ophoopt op openbare rekeningen een aantrekkelijk doelwit vormt voor uitgaven aan speciale rente. Het hanteren van een over het algemeen evenwichtige begroting kan regeringen helpen de gevaren van tekorten of overschotten te vermijden.
Sommige economen zijn echter van mening dat begrotingstekorten en overschotten via het begrotingsbeleid een waardevol doel dienen, zodat het risico op het riskeren van de nare gevolgen van buitensporige schulden het risico waard kan zijn, althans op korte termijn. Keynesiaanse economen houden vol dat tekortuitgaven een belangrijke tactiek vormen in het arsenaal van de regering om recessies te bestrijden.
Tijdens economische krimp, zo stellen ze, daalt de vraag, wat leidt tot een afname van het bruto binnenlands product (bbp). Uitgaven met een tekort, zeggen Keynesianen, kunnen worden gebruikt om de gebrekkige particuliere vraag te compenseren of om de uitgaven van de particuliere sector te stimuleren door geld te injecteren in sleutelsectoren van de economie.
In goede economische tijden, zo stellen ze (zij het misschien minder krachtig), zouden regeringen begrotingsoverschotten moeten boeken om de vraag van de particuliere sector, gedreven door buitensporig optimisme, te beteugelen. Voor keynesianen betekent een begrotingsevenwicht in feite een afstand van de plicht van de regering om fiscaal beleid te gebruiken om de economie op de een of andere manier te sturen.