Bonusprobleem

Wat is een bonusprobleem?

Een bonusuitgifte, ook wel scrip-uitgifte of kapitalisatie-uitgifte genoemd, is een aanbieding van gratis aanvullende aandelen aan bestaande aandeelhouders. Een bedrijf kan besluiten tot verdere aandelen te verspreiden als een alternatief voor het verhogen van het dividend uitbetaling. Een bedrijf kan bijvoorbeeld één bonusaandeel geven voor elke vijf gehouden aandelen.

Inzicht in bonuskwesties

Bonusuitgiften worden aan aandeelhouders gegeven wanneer bedrijven een tekort aan contanten hebben en aandeelhouders een regelmatig inkomen verwachten. Aandeelhouders kunnen de bonusaandelen verkopen en in hun liquiditeitsbehoeften voorzien. Bonusaandelen kunnen ook worden uitgegeven om bedrijfsreserves te herstructureren. Bij de uitgifte van bonusaandelen is geen cashflow betrokken. Het verhoogt het aandelenkapitaal van het bedrijf, maar niet het nettovermogen.

Bonusaandelen worden uitgegeven op basis van het belang van elke aandeelhouder in het bedrijf. Bonusuitgiften verwateren het eigen vermogen niet, omdat ze worden uitgegeven aan bestaande aandeelhouders in een constante verhouding die het relatieve eigen vermogen van elke aandeelhouder hetzelfde houdt als vóór de uitgifte. Zo geeft een drie-voor-twee bonusuitgifte elke aandeelhouder recht op drie aandelen voor elke twee die hij vóór de uitgifte had. Een aandeelhouder met 1.000 aandelen ontvangt 1.500 bonusaandelen (1000 x 3/2 = 1500).

Bonusaandelen zijn zelf niet belastbaar. Maar de aandeelhouder moet mogelijk vermogenswinstbelasting betalen als hij deze met een nettowinst verkoopt.

Voor interne boekhouding is een bonusuitgifte simpelweg een herclassificatie van reserves, zonder nettowijziging in het totale eigen vermogen, hoewel de samenstelling ervan is gewijzigd. Een bonusuitgifte is een verhoging van het aandelenkapitaal van de onderneming samen met een verlaging van de overige reserves.

Voordelen en nadelen van uitgifte van bonusaandelen

Bedrijven die weinig contanten hebben, kunnen bonusaandelen uitgeven in plaats van contante dividenden als een methode om inkomsten te genereren aan aandeelhouders. Omdat het uitgeven van bonusaandelen het geplaatste aandelenkapitaal van het bedrijf verhoogt, wordt het bedrijf als groter beschouwd dan het in werkelijkheid is, waardoor het aantrekkelijker wordt voor investeerders. Bovendien verlaagt het verhogen van het aantal uitstaande aandelen de aandelenkoers, waardoor het aandeel betaalbaarder wordt voor particuliere beleggers.

Het uitgeven van bonusaandelen kost echter meer geld uit de kasreserve dan het uitgeven van dividenden. Omdat de uitgifte van bonusaandelen geen contanten voor het bedrijf genereert, zou dit in de toekomst kunnen resulteren in een daling van de dividenden per aandeel, wat aandeelhouders mogelijk niet gunstig beoordelen. Bovendien verlagen aandeelhouders die bonusaandelen verkopen om aan de liquiditeitsbehoeften te voldoen, het aandeel van de aandeelhouders in het bedrijf, waardoor ze minder controle hebben over hoe het bedrijf wordt beheerd.

Aandelensplitsingen en bonusaandelen

Aandelensplitsingen en bonusaandelen hebben veel overeenkomsten en verschillen. Wanneer een bedrijf een aandelensplitsing declareert, neemt het aantal aandelen toe, maar blijft de investeringswaarde hetzelfde. Bedrijven verklaren doorgaans een aandelensplitsing als een methode om extra liquiditeit in aandelen te brengen, het aantal verhandelde aandelen te vergroten en aandelen betaalbaarder te maken voor particuliere beleggers.

Wanneer een aandeel wordt gesplitst, is er geen toename of afname van de kasreserves van het bedrijf. Wanneer een bedrijf daarentegen bonusaandelen uitgeeft, worden de aandelen betaald uit de kasreserves en worden de reserves uitgeput.