Contractbreuk
Wat is een contractbreuk?
Een contractbreuk is een schending van een van de overeengekomen voorwaarden van een bindend contract. De inbreuk kan van alles zijn, van een te late betaling tot een ernstiger overtreding, zoals het niet leveren van een beloofd actief.
Een contract is bindend en blijft van kracht als het voor de rechtbank wordt gebracht. Om met succes een contractbreuk te claimen, is het noodzakelijk om te kunnen bewijzen dat de inbreuk plaatsvond.
Belangrijkste leerpunten
- Er is sprake van contractbreuk wanneer een partij in een bindende overeenkomst niet levert volgens de voorwaarden van de overeenkomst.
- Een contractbreuk kan gebeuren in zowel een schriftelijk als een mondeling contract.
- De partijen die betrokken zijn bij een contractbreuk kunnen de kwestie onderling of in een rechtbank oplossen.
- Er zijn verschillende soorten contractbreuken, waaronder een kleine of materiële inbreuk en een feitelijke of anticiperende inbreuk.
Inzicht in een contractbreuk
Een contractbreuk is wanneer een partij de voorwaarden van een overeenkomst tussen twee of meer partijen overtreedt. Dit omvat ook wanneer een verplichting die in het contract staat niet op tijd wordt vervuld – u bent te laat met een huurbetaling, of wanneer deze helemaal niet wordt nagekomen – een huurder zijn appartement verlaat met een achterstallige huur van zes maanden.
Soms staat het proces voor het omgaan met contractbreuk in het oorspronkelijke contract beschreven. In een contract kan bijvoorbeeld worden vermeld dat de overtreder in geval van te late betaling een vergoeding van $ 25 moet betalen, samen met de gemiste betaling. Als de gevolgen voor een bepaalde overtreding niet in het contract zijn opgenomen, kunnen de betrokken partijen de situatie onderling regelen, wat kan leiden tot een nieuw contract, arbitrage of een ander soort oplossing.
Soorten contractbreuken
Men kan een contractbreuk als klein of materieel beschouwen. Een “kleine overtreding” vindt plaats wanneer u een item of service niet op de vervaldatum ontvangt. U brengt bijvoorbeeld een pak naar uw kleermaker om het op maat te maken. De kleermaker belooft (een mondeling contract) dat hij het aangepaste kledingstuk op tijd voor je belangrijke presentatie zal leveren, maar in feite levert hij het een dag later af.
Een “materiële schending” is wanneer u iets ontvangt dat verschilt van wat er in de overeenkomst is vermeld. Stel dat uw bedrijf een contract sluit met een leverancier om 200 exemplaren van een ingebonden handleiding te leveren voor een conferentie in de auto-industrie. Maar wanneer de dozen op de conferentielocatie aankomen, bevatten ze in plaats daarvan tuinbrochures.
Verder valt een contractbreuk over het algemeen onder een van de twee categorieën: een ‘daadwerkelijke schending’ – wanneer een partij weigert de voorwaarden van het contract volledig na te komen – of een ‘anticiperende schending’ – wanneer een partij vooraf aangeeft dat ze dat niet zal doen. voldoen aan de voorwaarden van het contract.
Juridische kwesties met betrekking tot contractbreuk
Een eiser, de persoon die een rechtszaak aanhangig maakt bij de rechtbank en beweert dat er sprake is van contractbreuk, moet eerst vaststellen dat er een contract tussen de partijen bestond. De eiser moet ook aantonen hoe de gedaagde – degene tegen wie een vordering of aanklacht bij een rechtbank is ingediend – niet voldeed aan de vereisten van het contract.
Is het contract geldig?
De eenvoudigste manier om te bewijzen dat er een contract bestaat, is door een schriftelijk document te hebben dat door beide partijen is ondertekend. Het is ook mogelijk om een mondeling contract af te dwingen, hoewel voor bepaalde soorten overeenkomsten nog steeds een schriftelijk contract vereist is om juridisch gewicht te dragen. Dit soort contracten omvat de verkoop van goederen voor meer dan $ 500, de verkoop of overdracht van grond en contracten die langer dan een jaar van kracht blijven na de datum waarop de partijen de overeenkomst hebben ondertekend.
Rechtbanken zullen de verantwoordelijkheden van elke contractpartij beoordelen om te bepalen of zij aan hun verplichtingen hebben voldaan. Rechtbanken zullen het contract ook onderzoeken om te zien of het wijzigingen bevat die de vermeende inbreuk zouden kunnen hebben veroorzaakt. Doorgaans moet de eiser een gedaagde op de hoogte stellen dat hij in strijd is met het contract voordat hij overgaat tot een gerechtelijke procedure.
Mogelijke redenen voor de schending
De rechtbank beoordeelt of er al dan niet een juridische reden was voor de overtreding. De verdachte zou bijvoorbeeld kunnen beweren dat het contract frauduleus was omdat de eiser materiële feiten verkeerd heeft voorgesteld of verborgen.
De verweerder kan als alternatief aanvoeren dat het contract onder dwang is ondertekend, en voegt eraan toe dat de eiser hem dwong de overeenkomst te ondertekenen door bedreigingen uit te oefenen of fysiek geweld te gebruiken. In andere gevallen kunnen er fouten zijn gemaakt door zowel de eiser als de gedaagde die hebben bijgedragen aan de inbreuk.
Economie van een contractbreuk
Economisch gezien bepalen de kosten en baten van het handhaven of schenden van een contract of een of beide partijen een economische prikkel hebben om het contract te schenden. Als de netto verwachte kosten voor een partij van contractbreuk lager zijn dan de verwachte kosten om het contract na te komen, dan heeft die partij een economische prikkel om het contract te schenden. Omgekeerd, als de kosten van het nakomen van het contract lager zijn dan de kosten van het verbreken ervan, is het logisch om het te respecteren.
Bovendien, wanneer de verwachte kosten voor elke partij om door te gaan met een contract hoger zijn dan het verwachte voordeel, hebben beide partijen een prikkel om in de eerste plaats af te zien van de transactie of komen ze onderling overeen om het contract nietig te verklaren. Dit kan gebeuren wanneer relevante markt- of andere omstandigheden in de loop van het contract veranderen.
Voorbeeld van een wederzijds voordelige contractbreuk
Een boer stemt er bijvoorbeeld in de lente mee in om in de herfst druiven aan een wijnmakerij te verkopen, maar in de zomer stijgt de prijs van druivengelei en daalt de prijs van wijn. De wijnmakerij kan het zich niet langer veroorloven om de druiven tegen de afgesproken prijs af te nemen en de druivenboer zou een hogere prijs kunnen krijgen door te verkopen aan een gelei-fabriek. In dat geval kan het in het belang zijn van zowel de boer als de wijnmakerij om het contract te schenden.
Als de partijen zich aan het contract zouden houden, zou de boer een kans missen om tegen hogere prijzen te verkopen en zou de wijnmaker lijden door meer te betalen dan hij zich kan veroorloven, gezien wat hij zou ontvangen voor de resulterende wijn tegen de nieuwe marktprijs.. Consumenten zouden ook worden gestraft; de verandering in relatieve prijzen voor druivengelei en wijn geeft aan dat consumenten meer gelei en minder wijn willen.
Economen erkennen dat het naleven van dit contract (meer wijn en minder gelei maken, in tegenstelling tot de vraag van de consument ) economisch inefficiënt zou zijn voor de samenleving als geheel. Het schenden van dit contract zou daarom in het belang van iedereen zijn; de boer, de wijnmaker, de jellymaker en de consumenten.
Speciale overwegingen
Het kan ook zijn dat een contractbreuk in het belang is van de samenleving als geheel, zelfs als dit niet gunstig is voor alle partijen bij het contract. Als de totale nettokosten voor het schenden van een contract voor alle partijen lager zijn dan de nettokosten voor alle partijen om het contract te handhaven, dan kan het economisch efficiënt zijn om het contract te schenden, zelfs als dat ertoe leidt dat een (of meer) partijen bij de contract wordt geschaad en economisch slechter af.
Dit is een voorbeeld van wat economen Kaldor-Hicks Efficiency noemen; als de winst voor de winnaar door contractbreuk opweegt tegen de verliezen voor de verliezer, dan kan de samenleving als geheel beter af worden door contractbreuk.