Het syndicaat doorbreken
DEFINITIE van Breaking The Syndicate
De term “het breken van het syndicaat” of “het breken van het syndicaat” verwijst naar de ontbinding van een groep investeringsbankiers die een syndicaat hebben opgericht om de uitgifte van een bepaald effect te onderschrijven – of te prijzen, op de markt te brengen en te verkopen. Voordat de overeenkomst wordt beëindigd, moeten de underwriters de effecten verkopen tegen de aanbiedingsprijs. Het syndicaat eindigt doorgaans 30 dagen na de verkoopdatum, maar kan in overleg tussen de deelnemers eerder worden verbroken.
UITBREIDING Het syndicaat doorbreken
Syndicaten worden gewoonlijk verbroken om een van de twee redenen: 1) het probleem is met succes verspreid;of 2) de underwriters kunnen de effecten niet plaatsen tegen de biedprijs. Als de syndicatie wordt ontbonden vóór 30 dagen na de verkoopdatum van het effect, zijn groepsleden vrij om de resterende participaties te verkopen, onafhankelijk van de oorspronkelijke prijsbeperkingen. Het opbreken van een syndicaat laat underwriters ook vrij om effecten op de secundaire markt te verhandelen.
Underwriting syndicaten
Wanneer een bepaalde effectenemissie te groot is voor één enkele underwriter om te beheren, zal een groep van underwriters tijdelijk samenkomen om een syndicaat te vormen. Dit komt doordat verzekeraars doorgaans verplicht zijn om de aandelen of het eigen vermogen van het uitgevende bedrijf te kopen om ze aan investeerders te verkopen. Underwriting syndicaten worden meestal gebruikt om de instelling van het vergemakkelijken initial public offerings (IPO’s) op de markt.
Syndicaten komen alle betrokkenen ten goede omdat ze bedrijven in staat stellen grote aandelenemissies op de markt te brengen, terwijl investeringsbanken hun eigen risico kunnen beperken door de emissie te onderschrijven door dat risico met andere instellingen te delen. Effectenverzekeraars lopen het risico vast te zitten aan effecten die ze niet kunnen verkopen, omdat ze verplicht zijn om effecten aan te houden die niet kunnen worden verkocht bij een IPO of ander aanbod. Syndication verdeelt dit risico over meerdere verzekeraars. Ondertussen krijgt de emittent van de effecten toegang tot een grote toestroom van contanten, evenals de verkoopkanalen, contacten en een zekere mate van isolatie van marktrisico’s van de onderschrijvingssyndicaten, aangezien het de onderschrijver zal zijn die de verliezen zal opvangen als het uitgegeven effect verkoopt niet.
Syndicaatleden ondertekenen doorgaans een contract waarin de voorwaarden van de syndicatie worden uiteengezet, inclusief hoeveel aandelen aan elke onderschrijver worden toegewezen, evenals andere rechten en plichten die specifiek zijn voor elk lid. Aan het hoofd van het hele syndicaat zal een hoofdacceptant worden geplaatst. Deze organisatie wijst aandelen toe, stelt de aanbiedingsprijs vast, stelt een tijdschema op voor het aanbod en zorgt ervoor dat het syndicaat voldoet aan de voorschriften van de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA) en de Securities and Exchange Commission (SEC). De hoofdacceptant kan indien nodig ook zaken doen met de SEC en FINRA.