Kapitaalrantsoenering
Wat is kapitaalrantsoenering?
Kapitaalrantsoenering is het plaatsen van beperkingen op het bedrag van nieuwe investeringen of projecten die door een bedrijf worden ondernomen. Dit wordt bereikt door hogere kapitaalkosten op te leggen voor investeringsoverwegingen of door een plafond vast te stellen aan specifieke delen van een begroting.
Bedrijven kunnen wilt implementeren kapitaal rantsoenering in situaties waarin het verleden behaalde rendementen van een investering lager dan verwacht waren.
Belangrijkste leerpunten
- Kapitaalrantsoenering wordt uitgevoerd door een bedrijf om limieten of beperkingen te stellen aan de hoeveelheid geld en andere middelen die voor een bepaald project of een bepaalde investering worden uitgetrokken.
- Het doel van kapitaalrantsoenering is ervoor te zorgen dat geld optimaal wordt gebruikt en ervoor te zorgen dat de onderneming niet zonder geld komt te zitten.
- Harde rantsoenering omvat het aantrekken van nieuw kapitaal als reactie op beperkte middelen, terwijl zachte rantsoenering gericht is op intern beleid om uitgaven te beperken of middelen toe te wijzen.
Inzicht in kapitaalrantsoenering
Rantsoenering is in grote lijnen de praktijk waarbij de distributie of consumptie van een goed of dienst wordt gecontroleerd om met schaarste om te gaan .
Kapitaalrantsoenering is in wezen een managementbenadering voor het toewijzen van beschikbare middelen aan meerdere investeringsmogelijkheden, waardoor het bedrijfsresultaat wordt vergroot. Het bedrijf accepteert de combinatie van projecten met de hoogste totale netto contante waarde (NCW). Het belangrijkste doel van kapitaalrantsoenering is ervoor te zorgen dat een bedrijf niet te veel in activa investeert. Zonder adequate rantsoenering kan een bedrijf een steeds lager wordend investeringsrendement gaan realiseren en kan het zelfs met financiële insolventie worden geconfronteerd.
Twee soorten kapitaalrantsoenering
Over het algemeen zijn er twee primaire methoden voor kapitaalrantsoenering:
- Het eerste type kapitaal, rantsoenering, wordt “harde kapitaalrantsoenering” genoemd. Dit gebeurt wanneer een bedrijf problemen heeft om extra fondsen te werven, hetzij via eigen vermogen of via schulden. De rantsoenering komt voort uit een externe behoefte om de uitgaven te verminderen en kan leiden tot een tekort aan kapitaal om toekomstige projecten te financieren.
- Het tweede type rantsoenering wordt “zachte kapitaalrantsoenering” of interne rantsoenering genoemd. Dit soort rantsoenering komt tot stand door het interne beleid van een bedrijf. Een fiscaal conservatief bedrijf kan bijvoorbeeld een hoog vereist rendement op kapitaal hebben om een project te aanvaarden, door zichzelf zijn eigen kapitaalrantsoenering op te leggen.
Voorbeelden van kapitaalrantsoenering
Stel dat ABC Corp. kapitaalkosten van 10% heeft, maar dat het bedrijf te veel projecten heeft ondernomen, waarvan er vele onvolledig zijn. Hierdoor zakt het werkelijke investeringsrendement van het bedrijf ruim onder de 10%. Als gevolg hiervan besluit het management om het aantal nieuwe projecten te beperken door de kapitaalkosten voor deze nieuwe projecten op te trekken tot 15%. Door minder nieuwe projecten te starten, zou het bedrijf meer tijd en middelen krijgen om bestaande projecten af te ronden.
Kapitaalrantsoenering beïnvloedt de bedrijfsresultaten en bepaalt het bedrag dat het kan uitkeren aan dividenden en aandeelhouders kan belonen. Om een realistisch voorbeeld te gebruiken, moet Cummins, Inc., een beursgenoteerd bedrijf dat aardgasmotoren en aanverwante technologieën levert, zeer goed op de hoogte zijn van zijn kapitaalrantsoenering en hoe dit zijn aandelenkoers beïnvloedt. Sinds maart 2016 heeft de raad van bestuur van het bedrijf beslist om zijn kapitaal zo te bestemmen dat het de investeerders een dividendrendement van bijna 4% oplevert.
Het bedrijf heeft zijn kapitaal gerantsoeneerd, zodat het dankzij de bestaande investeringen op lange termijn steeds meer dividenden kan uitkeren aan zijn aandeelhouders. Aandeelhouders verwachten echter steeds meer dividenduitkeringen, en elke verlaging van het dividend kan de aandelenkoers schaden. Daarom moet het bedrijf zijn kapitaal rantsoeneren en efficiënt in projecten investeren, zodat het zijn bedrijfsresultaten verhoogt, waardoor het zijn dividendrendement kan verhogen of zijn werkelijke dividend per aandeel kan verhogen.