Cash-and-carry-arbitrage
Wat is Cash-and-Carry-arbitrage
Cash-and-carry-arbitrage is een marktneutrale strategie die de aankoop van een longpositie in een actief zoals een aandeel of grondstof combineert met de verkoop (short) van een positie in een futurescontract op datzelfde onderliggende activum. Het probeert prijsinefficiënties voor het actief op de contante (of spot) markt en termijnmarkt te benutten om risicoloze winsten te maken. Het futurescontract moet theoretisch duur zijn in verhouding tot de onderliggende waarde, anders is de arbitrage niet winstgevend.
Belangrijkste leerpunten
- Cash-and-carry-arbitrage tracht prijsinefficiënties tussen spot- en futuresmarkten voor een activum te benutten door long te gaan op de spotmarkt en een shortpositie te openen op het futurescontract.
- Het idee is om het actief voor fysieke levering te “dragen” tot de vervaldatum van het futures-contract.
- Cash-and-carry-arbitrage is niet geheel zonder risico, omdat er kosten kunnen zijn verbonden aan het fysiek “dragen” van activa tot de vervaldatum.
Basisprincipes van Cash-and-Carry-Arbitrage
Bij een cash-and-carry-arbitrage zou de arbitrageur doorgaans proberen het actief te “dragen” tot de vervaldatum van het futures-contract, op welk punt het zou worden geleverd tegen het futures-contract. Daarom is deze strategie alleen levensvatbaar als de instroom van kasmiddelen uit de shortpositie in futures hoger is dan de acquisitiekosten en de boekwaarde voor de lange activapositie.
Cash-and-carry arbitrage posities zijn niet 100% zonder risico want er is nog steeds het risico de financieringskosten kunnen verhogen, zoals een makelaardij verhoging van de marge tarieven. Het risico van een marktbeweging, die de belangrijkste component is in elke reguliere long- of shorttransactie, wordt echter beperkt door het feit dat zodra de transactie in gang is gezet, de levering van het actief tegen het futurescontract de enige gebeurtenis is. Het is niet nodig om op de vervaldatum toegang te krijgen tot een van beide op de open markt.
Materiële activa zoals vaten olie of ton graan nodig opslag en verzekering, maar stock indices, zoals de S & P 500 Index, waarschijnlijk vereisen alleen de financiering van de kosten, zoals de marge. Daarom kan arbitrage op deze niet-fysieke markten winstgevender zijn, al het andere constant gehouden. Omdat de belemmeringen om deel te nemen aan arbitrage echter veel lager zijn, kunnen meer spelers een dergelijke transactie proberen. Het resultaat is een efficiëntere prijsstelling tussen spot- en termijnmarkten en lagere spreads tussen beide. Lagere spreads betekenen lagere winstkansen.
Minder actieve markten kunnen nog steeds arbitragemogelijkheden hebben, zolang er aan beide kanten van het spel voldoende liquiditeit is – spot en futures.
Voorbeeld van Cash-and-Carry-arbitrage
Beschouw het volgende voorbeeld van cash-and-carry-arbitrage. Stel dat een actief momenteel wordt verhandeld tegen $ 100, terwijl het termijncontract van één maand $ 104 kost. Bovendien bedragen de maandelijkse transportkosten zoals opslag, verzekerings- en financieringskosten voor dit actief $ 3.
In dit geval zou de arbitrageur het actief kopen (of er een longpositie in openen) voor $ 100 en tegelijkertijd het eenmaands futurescontract verkopen (dwz een shortpositie erin initiëren) voor $ 104. De handelaar zou dan het actief houden of vervoeren tot de vervaldatum van het futurescontract en het actief tegen het contract leveren, waardoor een arbitrage of risicoloze winst van $ 1 wordt gegarandeerd.