24 juni 2021 9:44

Kasstroom / schuldratio

Wat is de cashflow-tot-schuldratio?

De cashflow-schuldratio is de verhouding tussen de cashflow van een bedrijf uit bedrijfsactiviteiten en de totale schuld. Deze ratio is een soort  dekkingsgraad en kan worden gebruikt om te bepalen hoe lang het zou duren voordat een bedrijf zijn schuld zou terugbetalen als het al zijn cashflow zou besteden aan het aflossen van schulden. Cashflow wordt gebruikt in plaats van inkomsten, omdat cashflow een betere schatting geeft van het vermogen van een bedrijf om zijn verplichtingen na te komen.

De formule voor de cashflow-schuldratio 

De ratio wordt minder vaak berekend op basis van EBITDA of vrije kasstroom.

Belangrijkste leerpunten

  • De cashflow-schuldratio vergelijkt de gegenereerde cashflow van een bedrijf uit operaties met de totale schuld.
  • De cashflow-schuldratio geeft aan hoeveel tijd het een bedrijf zou kosten om al zijn schulden af ​​te betalen als het al zijn operationele cashflow zou gebruiken voor het aflossen van schulden (hoewel dit een zeer onrealistisch scenario is).

Wat kan de cashflow-tot-schuldratio u vertellen?

Hoewel het voor een bedrijf onrealistisch is om al zijn cashflow van operaties aan schuldaflossing te besteden, geeft de cashflow-schuldratio een momentopname van de algehele financiële gezondheid van een bedrijf. Een hoge ratio geeft aan dat een bedrijf zijn schuld beter kan aflossen, en dus indien nodig meer schulden kan aangaan.

Een andere manier om de cashflow-schuldratio te berekenen, is door naar de EBITDA van een bedrijf te kijken in plaats van naar de cashflow uit bedrijfsactiviteiten. Deze optie wordt minder vaak gebruikt omdat het investeringen in voorraad omvat, en aangezien voorraad mogelijk niet snel wordt verkocht, wordt het niet als liquide beschouwd als contanten uit operaties.

Zonder verdere informatie over de samenstelling van de activa van een bedrijf, is het moeilijk om te bepalen of een bedrijf zo goed in staat is om zijn schuldverplichtingen te dekken met behulp van de EBITDA-methode.

Het verschil tussen vrije kasstroom en kasstroom uit bedrijfsactiviteiten

Sommige analisten gebruiken vrije kasstroom in plaats van kasstroom uit bedrijfsactiviteiten, omdat deze maatstaf de kasstroom aftrekt die wordt gebruikt voor  kapitaaluitgaven. Het gebruik van vrije kasstroom in plaats van kasstroom uit bedrijfsactiviteiten kan er daarom op wijzen dat de onderneming minder in staat is om aan haar verplichtingen te voldoen.

De cashflow-schuldratio onderzoekt de verhouding tussen de cashflow en de totale schuld. Analisten kijken soms ook naar de verhouding tussen cashflow en alleen langlopende schulden. Deze ratio kan een gunstiger beeld geven van de financiële gezondheid van een bedrijf als het aanzienlijke kortlopende schulden heeft aangegaan. Bij het onderzoeken van een van deze ratio’s is het belangrijk om te onthouden dat ze sterk verschillen tussen bedrijfstakken. Een goede analyse zou deze ratio’s moeten vergelijken met die van andere bedrijven in dezelfde branche.

Voorbeeld van het gebruik van de cashflow-schuldratio

Stel dat ABC Widgets, Inc. een totale schuld heeft van $ 1.250.000 en een cashflow uit bedrijfsactiviteiten voor het jaar van $ 312.500. Bereken de cashflow-schuldratio van het bedrijf als volgt:

Cash Flow to Debt=$312,500$1,250,000=.25=25%\ begin {uitgelijnd} & \ text {Kasstroom naar schuld} = \ frac {\ $ 312.500} {\ $ 1.250.000} =.25 = 25 \% \\ \ end {uitgelijnd}​Kasstroom naar schuld=$1,250,000

Het ratio-resultaat van de onderneming van 25% geeft aan dat, aangenomen dat het een stabiele, constante kasstroom heeft, het ongeveer vier jaar zou duren om zijn schuld af te lossen, aangezien het in staat zou zijn om elk jaar 25% terug te betalen. Door het cijfer 1 te delen door het ratio-resultaat (1 /.25 = 4), wordt bevestigd dat het vier jaar zou duren om de schuld van het bedrijf terug te betalen.

Als het bedrijf een hoger ratio-resultaat zou hebben, met een hogere kasstroom uit bedrijfsactiviteiten in vergelijking met de totale schuld, zou dit duiden op een financieel sterkere onderneming die indien nodig het dollarbedrag van de aflossingen zou kunnen verhogen.