Converteerbare obligaties: voor- en nadelen voor bedrijven en investeerders
Er zijn voor- en nadelen aan het gebruik van converteerbare obligaties als financieringsmiddel door bedrijven. Een van de vele voordelen van deze methode van eigenvermogensfinanciering is een vertraagde verwatering van gewone aandelen en de winst per aandeel (EPS).
Een andere is dat het bedrijf de obligatie tegen een lagere couponrente kan aanbieden – minder dan het zou moeten betalen voor een gewone obligatie. De regel is meestal dat hoe waardevoller de conversiefunctie is, hoe lager het rendement dat moet worden geboden om de uitgifte te verkopen; de conversiefunctie is een zoetstof. Lees verder om erachter te komen hoe bedrijven profiteren van converteerbare obligaties en wat dit betekent voor de investeerders die ze kopen.
Voordelen van schuldfinanciering in converteerbare obligaties
Ongeacht hoe winstgevend het bedrijf is, converteerbare obligatiehouders ontvangen tot conversie slechts een vast, beperkt inkomen. Dit is een voordeel voor het bedrijf omdat een groter deel van het bedrijfsresultaat beschikbaar is voor gewone aandeelhouders. Alleen als het goed gaat, hoeft het bedrijf het bedrijfsresultaat te delen met de pas bekeerde aandeelhouders. Obligatiehouders hebben doorgaans niet het recht om op bestuurders te stemmen; de stemcontrole is in handen van de gewone aandeelhouders.
Wanneer een bedrijf alternatieve financieringswijzen overweegt en de bestaande managementgroep zich zorgen maakt over het verlies van de zeggenschap over het bedrijf, zal de verkoop van converteerbare obligaties een voordeel opleveren, zij het misschien slechts tijdelijk, ten opzichte van financiering met gewone aandelen. Bovendien is obligatierente een aftrekbare uitgave voor het uitgevende bedrijf, dus voor een bedrijf in de belastingschijf van 30% betaalt de federale overheid in feite 30% van de rentelasten op schulden.
Op deze manier hebben obligaties voordelen ten opzichte van gewone en preferente aandelen voor een bedrijf dat van plan is nieuw kapitaal aan te trekken.
Waar beleggers op moeten letten bij converteerbare obligaties
Bedrijven met een slechte kredietwaardigheid geven vaak converteerbare obligaties uit om het rendement te verlagen dat nodig is om hun schuldbewijzen te verkopen. De belegger dient zich ervan bewust te zijn dat sommige financieel zwakke bedrijven converteerbare obligaties zullen uitgeven alleen om hun financieringskosten te verlagen, zonder dat de bedoeling is dat de uitgifte ooit zal worden geconverteerd. Als algemene regel geldt dat hoe sterker het bedrijf is, hoe lager het preferente rendement is in verhouding tot het rendement op obligaties.
Er zijn ook bedrijven met een zwakke kredietwaardigheid die ook een groot groeipotentieel hebben. Dergelijke bedrijven zullen in staat zijn om converteerbare obligaties te verkopen tegen een bijna normale kostprijs, niet vanwege de kwaliteit van de obligatie, maar vanwege de aantrekkelijkheid van de conversiefunctie voor dit “groeiaandeel”.
Als het geld krap is en de aandelenkoersen stijgen, zullen zelfs zeer kredietwaardige bedrijven converteerbare effecten uitgeven in een poging hun kosten voor het verkrijgen van schaars kapitaal te verlagen. De meeste emittenten hopen dat als de prijs van hun aandelen stijgt, de obligaties zullen worden omgezet in gewone aandelen tegen een prijs die hoger is dan de huidige gewone aandelenkoers.
Volgens deze logica stelt de converteerbare obligatie de emittent in staat om gewone aandelen indirect te verkopen tegen een prijs die hoger is dan de huidige prijs. Vanuit het perspectief van de koper is de converteerbare obligatie aantrekkelijk omdat deze de mogelijkheid biedt om het potentieel hoge rendement te behalen dat aan aandelen is gekoppeld, maar met de veiligheid van een obligatie.
De nadelen van converteerbare obligaties
Er kleven ook enkele nadelen aan emittenten van converteerbare obligaties. Een daarvan is dat financiering met converteerbare effecten het risico met zich meebrengt dat niet alleen de winst per aandeel van de gewone aandelen van het bedrijf, maar ook de zeggenschap over het bedrijf verwatert. Als een groot deel van de uitgifte wordt gekocht door één koper, doorgaans een investeringsbankier of verzekeringsmaatschappij, kan een conversie de stemcontrole van het bedrijf verschuiven van de oorspronkelijke eigenaren naar de converteerders.
Dit potentieel is geen significant probleem voor grote bedrijven met miljoenen aandeelhouders, maar het is een zeer reële overweging voor kleinere bedrijven of bedrijven die net naar de beurs zijn gegaan.
Veel van de andere nadelen zijn vergelijkbaar met de nadelen van het gebruik van gewone schulden in het algemeen . Aan de corporatie, converteerbare obligaties leiden tot aanzienlijk meer risico op bank-ment dan preferente of gewone aandelen. Bovendien, hoe korter de looptijd, hoe groter het risico. Merk ten slotte op dat het gebruik van vastrentende waarden de verliezen voor de gewone aandeelhouders vergroot wanneer verkopen en inkomsten dalen; dit is het ongunstige aspect van financiële hefboomwerking.
De contractbepalingen (beperkende convenanten) op een converteerbare obligatie zijn over het algemeen veel strenger dan bij een kredietovereenkomst op korte termijn of voor gewone of preferente aandelen. Daarom kan het bedrijf worden onderworpen aan veel meer verontrustende en verlammende beperkingen in het kader van een schuldregeling op lange termijn dan het geval zou zijn als het op korte termijn had geleend of als het gewone of preferente aandelen had uitgegeven.
Ten slotte zal zwaar gebruik van schulden een negatief effect hebben op het vermogen van een bedrijf om activiteiten te financieren in tijden van economische stress. Naarmate het fortuin van een bedrijf achteruitgaat, zal het grote moeilijkheden ondervinden bij het aantrekken van kapitaal. Bovendien maken investeerders zich in dergelijke tijden steeds meer zorgen over de veiligheid van hun investeringen, en kunnen ze weigeren middelen aan het bedrijf voor te schieten, behalve op basis van goed gedekte leningen. Een bedrijf dat in goede tijden financiert met converteerbare schulden tot het punt waarop zijn schuld / activa-ratio de bovengrenzen van zijn sector bereikt, kan in tijden van stress helemaal geen financiering krijgen. Corporate treasurers houden er dus van om wat “reserve leencapaciteit” aan te houden. Dit beperkt hun gebruik van schuldfinanciering in normale tijden.
Waarom bedrijven converteerbare schulden uitgeven
De beslissing om nieuwe aandelen, converteerbare effecten en vastrentende effecten uit te geven om kapitaalfondsen aan te trekken, wordt bepaald door een aantal factoren. Een daarvan is de beschikbaarheid van intern gegenereerde fondsen in verhouding tot de totale financieringsbehoefte. Een dergelijke beschikbaarheid is op zijn beurt een functie van de winstgevendheid en het dividendbeleid van een bedrijf.
Een andere belangrijke factor is de huidige marktprijs van de aandelen van het bedrijf, die de kosten van eigenvermogensfinanciering bepaalt. Verder zijn de kosten van alternatieve externe financieringsbronnen (dwz rentetarieven) van cruciaal belang. De kosten van geleende fondsen, in vergelijking met aandelenfondsen, worden aanzienlijk verlaagd door de aftrekbaarheid van rentebetalingen (maar niet van dividenden) voor doeleinden van de federale inkomstenbelasting.
Bovendien hebben verschillende beleggers verschillende afwegingsvoorkeuren voor risico en rendement. Om een zo breed mogelijke markt aan te spreken, moeten bedrijven effecten aanbieden die zoveel mogelijk verschillende beleggers interesseren. Ook zijn verschillende soorten effecten het meest geschikt op verschillende tijdstippen .
Het komt neer op
Als het verstandig wordt gebruikt, kan een beleid van het verkopen van gedifferentieerde effecten (inclusief converteerbare obligaties) om te profiteren van marktomstandigheden, de totale kapitaalkosten van een bedrijf verlagen tot onder wat het zou zijn als het slechts één categorie schuld en gewone aandelen zou uitgeven. Er zijn echter voor- en nadelen aan het gebruik van converteerbare obligaties voor financiering; Beleggers moeten overwegen wat de kwestie betekent vanuit een zakelijk oogpunt voordat ze inkopen.