Coöperatieve verzekeringen
Wat is coöperatieve verzekering?
Coöperatieve (of coöperatieve) verzekering is een soort ongevallenverzekering voor eigenaren van coöperatieve appartementen (of andere coöperatieve organisaties). Deze polissen dekken over het algemeen verliezen op hun gebouw of individuele eenheden.
Voor wooncoöperaties omvat dit type dekking onder meer inbraak, brandschade en aansprakelijkheid. Over het algemeen biedt een coöperatief gebouw dekking voor gemeenschappelijke ruimtes zoals de gangen, de foyer, de kelder, het dak, de lift en gemeenschappelijke loopbruggen. De verzekeringspolis van de coöperatieve vereniging beschermt over het algemeen het gebouw, niet de appartementen van de individuele eigenaren, tenzij de schade het gevolg is van iets dat onder de jurisdictie van de vereniging valt.
Belangrijkste leerpunten
- De meest voorkomende vorm van coöperatieve verzekering is een eigendomsverzekering voor wooncoöperaties, en deze dekt de gemeenschappelijke ruimtes van het gebouw.
- Door samen te werken met anderen die vergelijkbare risico’s hebben, stelt coöperatieve verzekeringen polishouders in staat om een uitgebreidere dekking te kopen tegen een meer betaalbare prijs.
- De Affordable Care Act (ACA) bevat bepalingen voor coöperatieve ziektekostenverzekeringsprogramma’s.
Inzicht in coöperatieve verzekeringen
Door coöperatieve verzekeringen te kopen, kunnen polishouders samen met anderen die vergelijkbare risico’s lopen, een uitgebreidere dekking kopen tegen een meer betaalbaar tarief. Vakbonden bieden bijvoorbeeld vaak een vorm van coöperatieve verzekering aan, aangezien er bepaalde risico’s kunnen zijn waaraan iedereen in de vakbond wordt blootgesteld, en het economisch zinvol is om als groep dekking te kopen.
Het typische model voor een coöperatie is dat iedereen die bij de coöperatie betrokken is en die voor de verzekering betaalt, een deel van het eigendom van de polis ontvangt dat evenredig is met het bedrag dat ze betalen. Dus degenen die voor 5% van de totale polis betalen, zouden 5% eigendom krijgen.
Speciale overwegingen
Bij woongebouwen is het raadzaam om na te gaan wat de verzekering van de bouwvereniging dekt. Wanneer u een coöperatief appartement koopt (een wooneenheid waarvan u een aandeel heeft in het bedrijf dat de eenheid bezit en beheert), heeft het gebouw al een verzekeringspolis die zichzelf en de aandeelhouders beschermt tegen claims als gevolg van blootstelling aan loodverf, back-ups van rioleringen, schade door aardbevingen en andere gebeurtenissen die de hele constructie kunnen beïnvloeden.
Het appartement en de bezittingen van een individuele aandeelhouder vallen niet rechtstreeks onder het beleid van de coöperatieve vereniging. Er kunnen echter uitzonderingen zijn als een of andere vorm van schade wordt veroorzaakt door een gebeurtenis die wel onder het beleid van het gebouw valt. Meestal heeft dit iets te maken met de infrastructuur. Als een lekkende radiator bijvoorbeeld de vloer in een unit beschadigt, of als een druipende waterleiding scheuren in het plafond veroorzaakt, kan het gebouw de reparatiekosten dragen.
Om dekking van hun persoonlijke bezittingen en aansprakelijkheid voor letsel of schade aan anderen te verzekeren, dienen individuele aandeelhouders hun eigen polissen te kopen. In feite een soort huiseigenarenverzekering, kunnen deze polissen (verwarrend) ook wel coöpverzekering worden genoemd.
Coöperatieve verzekering en Amerikaanse gezondheidszorg
Historisch gezien worden in het debat over de hervorming van de gezondheidszorg in de VS gezondheidscoöperaties naar voren gebracht als een alternatief voor zowel door de overheid gefinancierde gezondheidszorg als gezondheidszorg voor één betaler. De regering-Obama bracht coöperaties naar voren als mogelijk model voor universele gezondheidszorg in de Verenigde Staten. Zoals voorgesteld zou deze toekomstige coöperatie voor ziektekostenverzekeringen niet in handen zijn geweest van de overheid, maar in plaats daarvan een initiële overheidsinvestering ontvangen en vervolgens als non-profitorganisatie worden geëxploiteerd.
Er waren eens tal van landelijke gezondheidscoöperaties opgericht door de Farm Security Administration (FSA). Van 1935 tot 1947 boden deze programma’s uitgebreide medische zorg aan boeren met een laag inkomen, deelpachters en arbeidsmigranten. Op hun hoogtepunt boden de coöperaties gezondheidszorg aan meer dan een miljoen migranten en 650.000 boeren. De meeste van deze zorgcoöperaties zijn in de loop der jaren gesloten of gefuseerd omdat ze onvoldoende schaalgrootte hadden.
Toch blijven coöperaties voor ziektekostenverzekeringen bestaan in sommige staten in de Verenigde Staten. De Affordable Care Act (ACA) van 2010 bevatte bepalingen voor coöperatieve ziektekostenverzekeringsprogramma’s genaamd Consumer Oriented and Operated Plans (CO-OP’s). Eens werkten 23 van de plannen in verschillende staten als gekwalificeerde uitgever van ziektekostenverzekeringen zonder winstoogmerk. Vanaf 2019 zijn er nog maar vier plannen operationeel in vijf staten: Montana, Idaho, Maine, New Mexico en Wisconsin.
De National Association of Insurance Commissioners noemt verschillende redenen die mogelijk hebben bijgedragen aan het hoge percentage mislukkingen onder deze coöperaties. Nieuwe coöperaties werden geconfronteerd met een zeer competitieve markt waar al veel gevestigde en goed gefinancierde zorgverzekeraars waren. Coöperaties hadden te maken met veel toetredingsdrempels, zoals het omgaan met onbekende risicopools, lagere betalingen dan verwacht, meer of minder inschrijvingen dan verwacht en de hoge kosten voor het verlenen van administratieve diensten.