Ingebouwde optie
Wat is een ingebouwde optie?
Een embedded optie is een kenmerk van een financieel instrument waarmee emittenten of houders in de toekomst bepaalde acties kunnen ondernemen tegen de andere partij. Embedded opties zijn voorzieningen die zijn opgenomen in sommige vastrentende effecten die beleggers of de uitgevende instelling in staat stellen om specifieke acties te ondernemen, zoals de uitgifte vroegtijdig terugbellen (aflossen).
Belangrijkste leerpunten
- Een embedded optie is een onderdeel van een effect dat de uitgevende instelling of de houder het recht geeft om op dit moment of in de toekomst een bepaalde actie te ondernemen.
- Een embedded optie is meestal een onlosmakelijk onderdeel van een andere beveiliging die niet als een op zichzelf staande entiteit kan bestaan.
- Het opnemen van een embedded optie kan de waarde van die financiële zekerheid wezenlijk beïnvloeden.
- Ingebouwde opties maken beleggers kwetsbaar voor herbeleggingsrisico’s en stellen hen bloot aan de mogelijkheid van een beperkte prijsstijging.
- Voorbeelden van embedded opties zijn opvraagbare, putable en converteerbare effecten.
Ingesloten opties begrijpen
Een embedded optie wordt doorgaans geassocieerd met obligaties en is een functie waarmee houders of emittenten van financiële effecten in de toekomst specifieke actie tegen elkaar kunnen ondernemen. Embedded opties hebben een wezenlijke invloed op de waarde van een effect.
Embedded opties verschillen van kale opties, die afzonderlijk van hun onderliggende effecten worden verhandeld. In de laatste groep kunnen handelaren call en putopties kopen en verkopen, die in wezen afzonderlijke effecten zijn van de beleggingen zelf. Integendeel, embedded opties zijn onverbiddelijk verbonden met de onderliggende waarde. Bijgevolg mogen ze niet onafhankelijk worden gekocht of verkocht.
Effecten verzilveren: ingebedde oproepen en putten
Oproepbaar
Ingebouwde opties geven beleggers de mogelijkheid om een waardepapier voortijdig af te lossen. Een call-voorziening is bijvoorbeeld een soort ingebedde optie die houders de mogelijkheid biedt om de obligatie vóór de geplande vervaldatum af te lossen. Opvraagbare obligaties zijn een instrument dat door emittenten wordt gebruikt, vooral in tijden van hoge heersende rentetarieven, waar een dergelijke overeenkomst de emittent toestaat op enig moment in de toekomst obligaties terug te kopen of af te lossen. In dit geval heeft de obligatiehouder in wezen een calloptie verkocht aan het bedrijf dat de obligatie heeft uitgegeven, of ze dit nu realiseren of niet.
Putbaar
Een putable voorziening is een ingebedde optie op een obligatie die houders positioneert om vervroegde aflossing van de emittent te eisen. In tegenstelling tot opvraagbare obligaties (en ook niet zo gebruikelijk als deze), geven putbare obligaties meer controle over het resultaat voor de obligatiehouder. Eigenaars van putbare obligaties hebben in wezen een putoptie gekocht die in de obligatie is ingebouwd. Net als opvraagbare obligaties, beschrijft de obligatie-indenture specifiek de omstandigheden die een obligatiehouder kan gebruiken voor de vervroegde aflossing van de obligatie of om de obligaties terug te geven aan de emittent.
Kopers van putbare obligaties doen een aantal concessies in prijs of rendement (de ingebouwde prijs van de put) om hen in staat te stellen de obligatieovereenkomsten af te sluiten als de rente stijgt en hun opbrengsten te investeren of te lenen in overeenkomsten met een hoger rendement. Emittenten van putable obligaties moeten zich financieel voorbereiden op de mogelijke gebeurtenis wanneer beleggers besluiten dat het voordelig is om de obligaties terug te geven aan de emittent. Ze doen dit door gescheiden fondsen te creëren die gereserveerd zijn voor zo’n evenement of door compenserende opvraagbare obligaties uit te geven (zoals put / call-strategieën) waarbij de overeenkomstige transacties in wezen zichzelf kunnen financieren.
Converteerbaar
Een converteerbaar effect is een investering die van de oorspronkelijke vorm in een andere vorm kan worden veranderd. De meest voorkomende soorten converteerbare effecten zijn converteerbare obligaties en converteerbare preferente aandelen, die kunnen worden omgezet in gewone aandelen. Bij converteerbare obligaties geven embedded opties obligatiehouders het recht om de obligatie in te ruilen voor aandelen in de onderliggende gewone aandelen. Converteerbare effecten hebben doorgaans een lagere uitbetaling dan vergelijkbare effecten die niet over de conversiefunctie beschikken. Beleggers zijn bereid om de lagere uitbetaling te accepteren vanwege de potentiële winst door het delen in de waardering van de gewone aandelen van een bedrijf door middel van de conversiefunctie.
De conversiewaarde is vergelijkbaar met de waarde van de calloptie op de gewone aandelen. De conversieprijs, de vooraf ingestelde prijs waartegen het effect kan worden omgezet in gewone aandelen, wordt meestal vastgesteld op een prijs die hoger is dan de huidige prijs van het aandeel. Als de conversieprijs dichter bij de marktprijs ligt, heeft deze een hogere callwaarde. Het onderliggende effect wordt gewaardeerd op basis van nominale waarde en couponrente. De twee waarden worden bij elkaar opgeteld voor een completer beeld van de waardering van het effect.
Waardebepaling van effecten met ingebedde opties
De waardering van obligaties met embedded opties wordt bepaald aan de hand van optieprijsbepalingstechnieken. Afhankelijk van het type optie wordt de optieprijs opgeteld bij of afgetrokken van de prijs van de obligatie waaraan geen opties zijn gekoppeld. Nadat de waarde van de obligatie is bepaald, kunnen verschillende rendementswaarden, zoals het rendement tot de vervaldag (YTM) en het lopende rendement, worden berekend.
Omdat ingebedde opties de waarde van een effect kunnen verhogen of verlagen, moeten beleggers zich terdege bewust zijn van hun aanwezigheid. Een obligatie met een ingebedde optie geeft de emittent bijvoorbeeld het recht om de uitgifte af te lossen, waardoor het instrument mogelijk minder waardevol wordt voor een belegger dan een niet-opvraagbare obligatie. Dit is voornamelijk te wijten aan het feit dat de belegger mogelijk rentebetalingen misloopt die hij anders zou genieten als de opvraagbare obligatie tot de vervaldag zou worden aangehouden.
Ingesloten opties op een obligatie worden gespecificeerd in een trustcontract, waarin de voorwaarden worden afgebakend die trustees, obligatie-emittenten en obligatiehouders allemaal moeten naleven.
Banken die hun verdiende vermogen zwaar beleggen in producten met ingebedde opties op het generatielaagste rendement op vastrentende activa, zijn vaak kwetsbaar voor stijgende rentetarieven.
De Option-Adjusted Spread (OAS)
De optie-aangepaste spread (OAS) is de meting van de spread van een vastrentende waarde en het risicovrije rendement, dat vervolgens wordt aangepast om rekening te houden met een ingebedde optie. Typisch gebruikt men staatsopbrengsten voor de risicovrije rente. De OAS-spread wordt toegevoegd aan de prijs van vastrentende effecten om de prijs van de risicovrije obligatie gelijk te maken aan de obligatie.
De voor opties gecorrigeerde spread helpt beleggers dus de kasstromen van vastrentende waarden te vergelijken met referentierentes, terwijl ze ook embedded opties waarderen op basis van de algemene marktvolatiliteit. Door het effect afzonderlijk te analyseren in een obligatie en de embedded optie, kunnen analisten bepalen of de investering de moeite waard is tegen een bepaalde prijs. De OAS-methode is nauwkeuriger dan simpelweg het rendement van een obligatie tot de vervaldatum vergelijken met een benchmark.
Niet-obligatiebeleggingen
Niet-obligatiebeleggingen met ingebedde opties omvatten converteerbare preferente aandelen en door hypotheek gedekte effecten (MBS’en). Converteerbare aandelen bieden beleggers de mogelijkheid om hun preferente aandelen om te zetten in gewone aandelen bij het uitgevende bedrijf. MBS’en kunnen ingebouwde vooruitbetalingsopties hebben, waardoor hypotheekhouders de mogelijkheid hebben om vervroegd af te lossen.
Ingebouwde opties stellen beleggers bloot aan herbeleggingsrisico en aan de neiging tot beperkte prijsstijging. Herbeleggingsrisico manifesteert zich als een belegger of emittent de ingebedde optie uitoefent, waarbij het de ontvanger van de transactieopbrengst verboden is deze te herbeleggen.
Bovendien beperken ingebedde opties gewoonlijk de potentiële prijsstijging van een effect, omdat wanneer de marktomstandigheden veranderen, de prijs van het getroffen effect kan worden gemaximeerd of gebonden aan een specifieke conversiekoers of call-prijs.