Buitenlandse Credit Insurance Association (FCIA)
Wat is de Foreign Credit Insurance Association (FCIA)?
De Foreign Credit Insurance Association (FCIA) is een vereniging van verzekeringsmaatschappijen die verzekeringen aanbiedt aan Amerikaanse exporteurs tegen wanbetaling door buitenlandse klanten vanwege commerciële en politieke risico’s.
Belangrijkste leerpunten
- De Foreign Credit Insurance Association (FCIA) biedt verzekeringen aan Amerikaanse bedrijven die naar het buitenland exporteren tegen bepaalde risico’s.
- In het bijzonder verzekert de FCIA zich tegen wanbetaling vanwege geopolitieke risico’s in het buitenland.
- In tegenstelling tot een kredietbrief van een commerciële bank, onderschrijft de FCIA rechtstreeks verzekeringspolissen.
Inzicht in de Foreign Credit Insurance Association
De Foreign Credit Insurance Association biedt verzekeringen aan om de risico’s te verkleinen die exportbedrijven nemen wanneer ze handel drijven met het buitenland. Omdat exporteurs doorgaans geen vooruitbetaling ontvangen voor bestellingen die ze verzenden, lopen ze het risico dat kopers in gebreke blijven met betalen.
Typische redenen voor wanbetaling zijn onder meer commerciële problemen, zoals problemen met de cashflow van een koper, faillissementen of andere marktgerelateerde problemen. Internationale markten brengen ook politieke risico’s met zich mee, zoals oorlog, politieke revoluties of moeilijkheden bij het omrekenen van vreemde valuta. Wat de zaken nog ingewikkelder maakt, is dat de aanwezigheid van kopers in het buitenland hen buiten het bereik van de typische wetten plaatst die een verkoper zou kunnen gebruiken om hun verliezen op een binnenlandse markt te recupereren.
De FCIA bestaat sinds 1961 om verzekeringen aan te bieden voor situaties waarin buitenlandse kopers weigeren tijdig te betalen. Verschillende soorten polissen dekken verschillende risiconiveaus, meestal afhankelijk van de hoeveelheid ervaring die exporteurs hebben met bepaalde kopers in specifieke rechtsgebieden en de duur van de looptijd. Kortlopende contracten hebben bijvoorbeeld een looptijd van 12 maanden, terwijl middellange contracten een looptijd van één tot zeven jaar kunnen hebben.
Exporteurs met een lange geschiedenis van succesvolle transacties kunnen bijvoorbeeld over het algemeen polissen voor meerdere kopers kopen voor korte en middellange termijncontracten. De polissen voor één koper hebben betrekking op exporteurs met langdurige ervaring met één enkele buitenlandse koper. Andere soorten beleid zijn onder meer nieuw-naar-exportbeleid, afgegeven voor onervaren exporteurs, en overkoepelende polissen die doorgaans betrekking hebben op kortetermijncontracten en waarbij de betrokkenheid van een derde partij nodig is om te helpen bij het verwerken van papierwerk.3
Exportkrediet versus kredietbrieven
De exportkredietverzekering die via de FCIA wordt aangeboden, dekt rechtstreekse contracten tussen kopers en verkopers. Exporteurs die het risico van een bepaalde transactie willen verminderen, kunnen een kredietbrief nodig hebben, die een derde partij aan de mix toevoegt. Een buitenlandse bank onderschrijft doorgaans een kredietbrief op basis van onderpand dat door de koper is verstrekt. Deze instrumenten werken als een garantie, waarbij de uitgevende bank een achtervang biedt tegen wanbetaling door de koper.
Kredietbrieven sluiten het risico echter niet op zichzelf uit. Importeurs die transacties aangaan waarbij kredietbrieven worden gebruikt, kunnen een ander type verzekering kopen, de zogenaamde bankkredietverklaring. Deze polissen bieden dekking die vergelijkbaar is met die van de FCIA voor exportkrediettransacties.