Federale Huisvestingsadministratie (FHA)
Wat is de Federal Housing Administration (FHA)?
De Federal Housing Administration (FHA) is een Amerikaans agentschap dat hypotheekverzekeringen aanbiedt aan door de FHA goedgekeurde kredietverstrekkers die aan specifieke kwalificaties voldoen. Een hypotheekverzekering beschermt kredietverstrekkers tegen verliezen als gevolg van wanbetaling op hypotheken. Als een lener in gebreke blijft met een lening, betaalt de FHA de uitlener een bepaald claimbedrag.
Belangrijkste leerpunten
- De Federal Housing Administration (FHA) is een Amerikaans agentschap dat hypotheekverzekeringen aanbiedt aan door de FHA goedgekeurde kredietverstrekkers die aan specifieke kwalificaties voldoen.
- De meeste FHA-leningen zijn bedoeld voor personen die zich geen traditionele hypotheekleningen kunnen veroorloven en normaal gesproken niet in aanmerking zouden komen.
Inzicht in de Federal Housing Administration (FHA)
Het primaire doel van de oprichting van de FHA was het stimuleren van de woningbouwsector. De achterliggende gedachte was dat bij het verstrekken van verzekeringen aan geldverstrekkers uiteindelijk meer particulieren in aanmerking zouden komen voor hypotheken om een huis te kopen. De meeste FHA-leningen zijn bedoeld voor personen die zich geen traditionele hypotheekleningen kunnen veroorloven en normaal gesproken niet in aanmerking zouden komen.
De hypotheekverzekeringspremie (MIP) is het geld dat een huiseigenaar aan de FHA betaalt als onderdeel van het FHA-hypotheekprogramma. Vanaf 2020 zal voor alle leningsvoorwaarden en een lening-waarde ratio (LTV) van meer dan 90% de jaarlijkse MIP worden geïnd tot het einde van de uitleentermijn, of 11 jaar, afhankelijk van wat zich het eerst voordoet. Loan to value (LTV) -ratio’s van minder dan of gelijk aan 90% hebben een jaarlijkse MIP tot het einde van de looptijd van de lening, of 11 jaar, afhankelijk van wat zich het eerst voordoet. Voor leners met een vaste looptijd van 15 jaar moeten zij 3,5% rente betalen. Voor leners met een vaste looptijd van 30 jaar moeten ze 3,375% rente betalen.
Geschiedenis van de Federal Housing Administration (FHA)
Tijdens de Grote Depressie zorgde het bankfalen ervoor dat het aantal woningkredieten en het eigenwoningbezit aanzienlijk afnam. Gedurende deze periode waren woninghypotheken over het algemeen van korte duur (bijvoorbeeld drie tot vijf jaar), met balloninstrumenten tegen LTV-ratio’s van minder dan 60% en zonder afschrijving.
Deze aanzienlijke bankencrisis dwong kredietverstrekkers om onmiddellijk kredietnemers van onbetaalde hypotheken te zoeken. Omdat herfinanciering onmogelijk was, slaagden de meeste leners er niet in hun hypotheek af te lossen en werd hun huizen afgeschermd, wat de woningsector verder negatief beïnvloedde.
Omdat het federale banksysteem moest worden geherstructureerd, nam het Congres de Nationale Huisvestingswet van 1934 aan. Het primaire doel was om de huisvestingsnormen en -omstandigheden te verbeteren, een methode voor onderlinge hypotheekverzekering te bieden en het aantal gedwongen verkopen op gezinshypotheken te verminderen. De wetgeving creëerde twee agentschappen, de Federal Savings and Loan Insurance Corporation (FSLIC) en de FHA.
Deze handelingen zorgden voor een toename van de eengezinswoningenmarkt en bouwden meer betaalbare woningen en hypotheken. De FHA werd officieel onderdeel van het Department of Housing and Urban Development (HUD) in 1965.
De FHA werkt met zelf gegenereerde inkomsten, waardoor de belastingbetaler niet wordt belast. De FHA houdt de opbrengst van hypotheekverzekeringen op een rekening die wordt gebruikt om voor het programma te betalen. FHA-programma’s zorgen voor substantiële economische stimulering van de Verenigde Staten via gemeenschaps- en thuisontwikkeling die naar de lokale gemeenschappen stroomt in de vorm van banen, scholen en andere bronnen van inkomsten.