Getto
Wat is een getto?
De term getto verwijst naar een stedelijk gebied met lage werkloosheid, hoge criminaliteitscijfers, ontoereikende gemeentelijke diensten en hoge schooluitval. Stedelijke buurten die als getto’s zijn geclassificeerd, kunnen ernstig onderbevolkt zijn met verlaten huizen, of ze kunnen dichtbevolkt zijn met grote gezinnen die in kleine ruimtes wonen.
Belangrijkste leerpunten
- Een getto is een beledigende term voor een stedelijk gebied met lage vastgoedwaarden en relatief weinig publieke of private investeringen.
- Deze gebieden worden gekenmerkt door hoge armoede- en criminaliteitscijfers, weinig ontwikkeling en inkomensongelijkheid.
- Stedelijke gebieden in de Verenigde Staten zijn over het algemeen raciaal gescheiden als gevolg van een geschiedenis van redlining, discriminatie op het gebied van hypotheekleningen en Jim Crow-wetten.
- Stadsvernieuwingsbeleid en gentrificatie hebben in korte tijd de wijken met lage inkomens vernieuwd en zijn omstreden vanwege hun effect op het verdrijven van minderheden en bewoners met lage inkomens.
Getto’s begrijpen
Het woord getto is een denigrerende term die wordt gebruikt om bepaalde gemeenschappen in grote stedelijke centra te beschrijven. Zoals hierboven vermeld, worden deze gebieden onder meer gekenmerkt door een gebrek aan middelen, weinig ontwikkeling en een hoge concentratie van raciale minderheden. De waarde van onroerend goed in deze gemeenschappen is over het algemeen veel lager dan in andere delen van dezelfde stad, omdat eigendommen vaak verouderd, vervallen en / of verlaten zijn.
Gebieden die in de Verenigde Staten als getto’s worden beschouwd, hebben statistisch gezien de neiging om raciaal gescheiden te zijn. Dit weerspiegelt een geschiedenis van segregatie in het land en een geschiedenis van ongelijkheid in termen van toegang tot rijkdom, eigendomsrechten en andere hulpbronnen. Als zodanig missen veel van deze buurten voldoende middelen, goede scholen en kunnen ze zelfs zwaar worden gecontroleerd. De alfabetiserings- en armoedecijfers zijn doorgaans vrij hoog, terwijl het opleidingsniveau in veel onderontwikkelde wijken laag blijft in vergelijking met andere delen van grote stedelijke centra.
Gebieden met extreme armoede worden door de US Census gedefinieerdals buurten waar 40% of meer van de bevolking een laag inkomen verdient. Sommige mensen identificeren deze buurten op basis van fysieke kenmerken, zoals grote aantallen slecht onderhouden gebouwen, onverzorgde kavels en afval of puin dat zich op straat of op eigendommen heeft opgehoopt.
Speciale overwegingen
Veel buurten die ooit als getto’s werden beschouwd, zijn getransformeerd door stadsvernieuwingsbeleid, veranderende raciale demografie of gentrificatie. Grote investeringen komen naar deze gebieden vanwege lokaal of staatsbeleid, meestal van particuliere entiteiten. Overheden creëren beleid om vastgoedontwikkelaars te verleiden meerdere eigendommen te kopen in aanzienlijk arme gebieden. Deze bedrijven bouwen in deze wijken vaak nieuwe woningen en commerciële ruimtes. Stimulansen voor de ontwikkelaars omvatten over het algemeen belastingvoordelen en losse bestemmingsplannen.
Buurten kunnen heel snel worden getransformeerd, waarbij nieuwe bewoners naar nieuwe ruimtes verhuizen. Nieuwe bewoners zijn over het algemeen afkomstig uit andere etnische groepen dan de vroegere minderheidsbewoners en hebben een aanzienlijk hoger omstreden vanwege het effect van het verdringen van minderheids- en lage-inkomensbewoners die over het algemeen moeite hebben om betaalbare woningen te vinden op een markt met steeds hogere vastgoedwaarden.
Investeren in betaalbare woningen kan zowel een zakelijke als een investeringsstrategie zijn.
Geschiedenis van getto’s
De term getto komt uit het 13e-eeuwse Europa toen steden in Spanje, Duitsland, Italië en Portugal probeerden de joodse bevolking in één gebied te scheiden op voorstel van paus Pius V. Het woord zelf kan uit verschillende bronnen komen. Joden vestigden zich in de 14e eeuw in een gebied van een oude ijzergieterij of getto in Venetië, Italië. De term heeft ook wortels in het Griekse woord ‘ghetonia’, wat ‘buurt’ betekent, of het Italiaanse ‘borghetto’, wat ‘kleine buurt’ betekent.
Jim Crow-wetten en inkomensongelijkheid droegen bij aan de oprichting van veel minderheidswijken met een laag inkomen in de redlining. Sommige van deze gebieden zijn sindsdien veranderd – voornamelijk als gevolg van gentrificatie – terwijl andere overweldigend arm blijven.