Guns-and-Butter Curve
Wat is de Guns-and-Butter-curve?
De alternatieve kosten laat zien. In een theoretische economie met slechts twee goederen, moet een keuze worden gemaakt tussen hoeveel van elk goed moet worden geproduceerd. Naarmate een economie meer wapens produceert (militaire uitgaven), moet ze de productie van boter (voedsel) verminderen en vice versa.
Belangrijkste leerpunten
- De guns-and-butter-curve stelt dat je alleen iets kunt winnen als er iets anders voor terugkrijgt.
- De curve laat zien dat je in een economie met slechts twee producten de curve niet kunt overtreffen zonder de productiviteit te verhogen.
- Een bekend voorbeeld van de curve was tijdens de Koude Oorlog, toen de Sovjet-Unie zich zozeer op militaire macht concentreerde dat ze tekortschoten in de basisbehoeften van hun burgers, zoals toegang tot voedsel, gezondheidszorg en onderwijs.
Inzicht in de Guns-and-Butter Curve
In de grafiek geeft de rode curve alle mogelijke productiekeuzes voor de economie weer. De zwarte stippen vertegenwoordigen twee mogelijke uitgangskeuzes. Het punt hier is dat elke keuze alternatieve kosten met zich meebrengt; je kunt alleen meer van iets krijgen door iets anders op te geven. Je zult ook merken dat de curve de limiet is voor productie. U kunt niet buiten de curve produceren, tenzij de productiviteit toeneemt.
Hoewel de curve bedoeld is om een strikte scheiding te laten zien tussen slechts twee opties, productie voor militaire uitgaven of voedsel, kan het ook staan voor uitgaven aan militair personeel, uitrusting en operaties versus alle niet-militaire uitgaven in een economie. Dit kan investeringen in huishoudelijke behoeften omvatten, zoals gezondheidszorg, onderwijs, nutsvoorzieningen en andere diensten.
Speciale overweging: economische strategie
De curve geeft de afweging weer die plaatsvindt binnen de productielimieten in een bepaalde economie. Geld dat wordt besteed aan de ontwikkeling en fabricage van straaljagers, kan niet worden geïnvesteerd in infrastructuurreparaties zoals het vervangen van verouderde bruggen.
Als een land ervoor kiest om zich te concentreren op militaire opbouw, is de enige manier waarop aan zijn binnenlandse productie moet worden voldaan, een algehele verhoging van de productie. Een dergelijke verhoging zou niet-militaire producten mogelijk maken en moeten floreren. Het betekent echter ook dat de omvang en reikwijdte van de militaire productie op zijn beurt zou escaleren. Het handhaven van een dergelijke verhoogde productie om aan beide behoeften te voldoen, kan een economie blijken te belasten.
De ‘guns and butter’-curve laat de correlaties zien die de strategie van de overheid, investeringen en productie met elkaar verbinden.
De beperkingen van de ‘guns-and-butter’-curve kunnen worden gebruikt om de druk te illustreren die werd uitgeoefend op landen uit het Koude Oorlog-tijdperk die zich concentreerden op militaire opbouw terwijl consumptiegoederen als reactie daarop leden. Aanhoudende druk om aan de militaire behoeften voor defensie te voldoen, droeg bij aan de ontbinding van de voormalige Sovjet-Unie, die te kampen had met tekorten aan voedsel, huizen en andere huishoudelijke benodigdheden.
Een deel van de kwestie was de gezamenlijke inspanning om de defensie-uitgaven in de Verenigde Staten bij te houden. Om volledig in de binnenlandse behoeften van de burgers te voorzien, moest de Sovjet-Unie haar totale productie opvoeren volgens het economische model dat werd uiteengezet door de ‘guns-and-butter’-curve.