Historische prijzen
Wat zijn historische prijzen?
Historische prijsbepaling is een eenheidsprijsmethode die wordt gebruikt om de waarde van een activum te berekenen op basis van het laatst berekende waarderingspunt. Historische prijzen worden gebruikt wanneer de waarde van een activum niet in realtime wordt bijgewerkt.
Belangrijkste leerpunten
- Historische prijsstelling is een methode om de intrinsieke waarde (NAV) van een investering te berekenen op basis van wijzigingen ten opzichte van de vorige waardering.
- Beleggers die historische prijzen gebruiken, kunnen nauwkeurig het totale aantal aandelen of eenheden berekenen dat een bepaald bedrag in dollars zal kopen, maar lopen het risico dat de laatste waardering verouderd is.
- Termijnprijzen van NAV worden vaker gebruikt dan historische prijzen.
Inzicht in historische prijzen
Historische prijsstelling illustreert het belang van inzicht wanneer de waarde van activa voor het laatst is berekend, hetzij op een bepaald punt, hetzij op verschillende punten tijdens de handelsdag of in realtime. Dit staat bekend als het waarderingspunt. Als een belegger toevallig handelt op het exacte punt waarop de intrinsieke waarde (NAV) wordt berekend, hoeft hij geen rekening te houden met tijdsverschillen als onderdeel van zijn beleggingsstrategie.
Als een belegger het actief echter verhandelt voordat of nadat de intrinsieke waarde is bepaald, werkt hij aan een oude (verouderde) waarde. Dit betekent dat het risico bestaat dat de geschatte waardering waarop de handelsbeslissing was gebaseerd, in feite onjuist is.
Beleggingsfondsen actualiseren hun intrinsieke waarde doorgaans aan het einde van de handelsdag. Fondsbeheerders hebben twee opties: ze kunnen kijken naar de laatst berekende intrinsieke waarde (ook wel het historische waarderingspunt genoemd), of ze kunnen de intrinsieke waarde van het volgende waarderingspunt noteren.
Een belegger die een fonds wil kopen op basis van historische prijzen, weet hoeveel aandelen kunnen worden gekocht voor een bepaald bedrag omdat het waarderingspunt bekend is. Op hun beurt weten verkopers precies hoeveel geld ze kunnen krijgen voor een bepaald aantal aandelen. Het risico van de koper is dat de intrinsieke waarde van het fonds daadwerkelijk daalt bij het volgende waarderingsmoment, wat betekent dat ze meer hebben uitgegeven aan een bepaald aantal aandelen. Het risico voor de verkoper is dat de aandelen bij het eerstvolgende waarderingspunt in waarde stijgen, waardoor de verkoper voor een bepaald aantal aandelen minder verdient.
Termijnprijzen versus historische prijzen
Termijnbepaling is de meest gebruikte berekeningsmethode voor de netto-inventariswaarde. Termijnprijzen omvatten het verwerken van koop- en verkooporders voor aandelen van open-end onderlinge fondsen tegen de intrinsieke waarde vanaf de volgende sluiting van de markt.
Met name open-end beleggingsfondsen herwaarderen hun activa aan het einde van de handelsdag. Kopers zijn in het nadeel omdat ze niet weten hoeveel fondsaandelen er kunnen worden gekocht. Dit prijsmechanisme zorgt ervoor dat de aandelen worden gekocht en verkocht tegen een prijs die een betere afspiegeling is van de veranderingen in het fonds die zich mogelijk hebben voorgedaan sinds de vorige waardering.