24 juni 2021 17:07

Internationaal bankrekeningnummer (IBAN)

Wat is een internationaal bankrekeningnummer (IBAN)?

Een IBAN, of internationaal bankrekeningnummer, is een standaard internationaal nummeringssysteem dat is ontwikkeld om een ​​buitenlandse bankrekening te identificeren. Het nummer begint met een tweecijferige landcode, vervolgens twee cijfers, gevolgd door nog enkele alfanumerieke tekens. Merk op dat een IBAN niet de eigen rekeningnummering van een bank vervangt, aangezien het alleen bedoeld is om aanvullende informatie te verstrekken die helpt bij het identificeren van buitenlandse betalingen. 

Belangrijkste leerpunten

  • Een internationaal bankrekeningnummer (IBAN) is een standaard internationaal nummeringssysteem voor individuele bankrekeningen over de hele wereld.
  • Banken in Europa hebben het systeem oorspronkelijk ontwikkeld om transacties met bankrekeningen uit andere landen te vereenvoudigen.
  • Een IBAN wordt gebruikt om een ​​individuele rekening te identificeren die betrokken is bij de internationale transactie.
  • Het IBAN fungeert ook als een methode om te controleren of de transactiegegevens correct zijn.

Hoe internationale bankrekeningnummers werken

Het IBAN-nummer bestaat uit een landcode van twee letters, gevolgd door twee controlecijfers en maximaal vijfendertig alfanumerieke tekens. Deze alfanumerieke tekens staan ​​bekend als het basisbankrekeningnummer (BBAN). Het is aan de bankvereniging van elk land om te bepalen welke BBAN ze zullen selecteren als de standaard voor de bankrekeningen van dat land. Alleen Europese banken gebruiken IBAN, hoewel de praktijk in andere landen populair wordt.

Een IBAN-nummer wordt gebruikt bij het verzenden van interbancaire overschrijvingen of het overmaken van geld van de ene bank naar de andere, vooral over internationale grenzen. In het register van landen die momenteel het IBAN-systeem gebruiken, zijn enkele voorbeelden:

  • Albanië: AL47 2121 1009 0000 0002 3569 8741
  • Cyprus: CY 17002 00128 0000001200527600
  • Koeweit: KW81CBKU0000000000001234560101
  • Luxemburg: LU 28001 9400644750000
  • Noorwegen: NO 93 8601 1117947


De VS en Canada zijn twee belangrijke landen die het IBAN-systeem niet gebruiken; ze herkennen het systeem echter en verwerken betalingen volgens het systeem.

IBAN versus SWIFT-codes

Er zijn twee internationaal erkende, gestandaardiseerde methoden om bankrekeningen te identificeren wanneer er een overboeking plaatsvindt van het ene land naar het andere: het International Bank Account Number (IBAN) en de Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication (SWIFT) -code. Het verschil tussen de twee methoden ligt in wat ze identificeren.

Een SWIFT-code wordt gebruikt om een ​​specifieke bank te identificeren tijdens een internationale transactie, terwijl IBAN wordt gebruikt om een ​​individuele rekening te identificeren die betrokken is bij de internationale transactie. Beiden spelen een essentiële rol in de goede werking van de internationale financiële markt.

Het SWIFT-systeem dateert van vóór de pogingen om internationale banktransacties te standaardiseren via IBAN. Het blijft de methode waarmee de meeste internationale geldovermakingen worden gedaan. Een van de belangrijkste redenen hiervoor is dat het SWIFT-berichtensysteem banken in staat stelt een aanzienlijke hoeveelheid financiële gegevens te delen.

Deze gegevens omvatten de status van de rekening, debet- en creditbedragen en details met betrekking tot de geldoverdracht. Banken gebruiken vaak de bankidentificatiecode (BIC) in plaats van de SWIFT-code. De twee zijn echter gemakkelijk uitwisselbaar; beide bevatten een combinatie van letters en cijfers en zijn doorgaans tussen de acht en elf tekens lang.

Vereisten voor internationale bankrekeningnummers

De IBAN is ontstaan ​​uit uiteenlopende nationale standaarden voor identificatie van bankrekeningen. Wisselend gebruik van alfanumerieke formulieren om specifieke banken, filialen, routeringscodes en rekeningnummers weer te geven, leidde vaak tot verkeerde interpretaties en / of weglatingen van cruciale informatie uit betalingen.

Om dit proces te vergemakkelijken, publiceerde de Internationale Organisatie voor Standaardisatie (ISO) in 1997 ISO 13616: 1997. Kort daarna publiceerde het European Committee for Banking Standards (ECBS) een kleinere versie, in de overtuiging dat de oorspronkelijke flexibiliteit die was toegestaan ​​in de ISO-versie onwerkbaar was. In de versie van ECBS stonden ze alleen hoofdletters toe en een IBAN met een vaste lengte voor elk land.

Sinds 1997 heeft een nieuwe versie, de ISO 13616: 2003, de oorspronkelijke ECBS-versie vervangen. Een volgende versie in 2007 bepaalde dat IBAN-elementen de verwerking van gegevens internationaal moeten vergemakkelijken, zowel in financiële omgevingen als onder andere industrieën; het specificeert echter geen interne procedures, inclusief maar niet beperkt tot technieken voor bestandsorganisatie, opslagmedia of talen.

Veel Gestelde Vragen

Wie gebruikt IBAN?

IBAN werd voor het eerst gemaakt om elektronische betalingen tussen banken in de eurozone te vergemakkelijken. Sindsdien is het wereldwijd uitgebreid, hoewel niet alle banken en niet alle regio’s zich bij de standaard hebben aangesloten en het kan zijn dat u in plaats daarvan nog steeds op een alternatief systeem zoals SWIFT moet vertrouwen. Noord-Amerikaanse, Australische en Aziatische landen gebruiken de IBAN niet voor binnenlandse overboekingen en zullen dit alleen doen wanneer een betaling wordt verzonden naar een land dat de IBAN heeft aangenomen. 

Waarom is IBAN gemaakt?

IBAN is ontwikkeld om fouten te verminderen en de verificatie van grensoverschrijdende betalingen te verbeteren door geweigerde betalingen, vertragingen bij overboekingen en bijbehorende bankkosten en vergoedingen te verminderen.

Hoe ziet een IBAN-nummer eruit?

Een IBAN-nummer bevat maximaal 34 alfanumerieke tekens. Het wordt voorafgegaan door een landcode van twee tekens, twee controlecijfers en een Basic Bank Account Number (BBAN) dat specifieke bank- en rekeninggegevens bevat. Het formaat van het BBAN-gedeelte verschilt van land tot land en bevat doorgaans een bankcode en filiaalcode.