Inflatieswap

Wat is een inflatieswap?

Een inflatie swap is een contract gebruikt om inflatierisico van de ene partij naar de andere door middel van een uitwisseling van de vaste kasstromen.

Bij een inflatieswap betaalt de ene partij een cashflow met vaste rente over een fictieve hoofdsom, terwijl de andere partij een variabele rente betaalt die is gekoppeld aan een inflatie-index, zoals de consumentenprijsindex (CPI). De partij die de variabele rente betaalt, betaalt de voor inflatie gecorrigeerde rente vermenigvuldigd met de nominale hoofdsom. Meestal verandert de directeur niet van eigenaar. Elke cashflow omvat één deel van de swap.

Inzicht in inflatieswaps

Het voordeel van een inflatieswap is dat het een analist een redelijk nauwkeurige schatting geeft van wat de markt beschouwt als het ‘break-even’-inflatiepercentage. Conceptueel lijkt het sterk op de manier waarop een markt de prijs vaststelt voor een product, namelijk de overeenkomst tussen een koper en een verkoper (tussen vraag en aanbod), om tegen een bepaald tarief te handelen. In dit geval is het gespecificeerde tarief het verwachte inflatiepercentage.

Simpel gezegd komen de twee partijen bij de swap tot een overeenkomst op basis van hun respectieve opvattingen over wat het inflatiepercentage waarschijnlijk zal zijn voor de betreffende periode. Net als bij renteswaps wisselen partijen kasstromen uit op basis van een nominale hoofdsom (dit bedrag wordt niet daadwerkelijk uitgewisseld), maar in plaats van zich in te dekken tegen of te speculeren op het renterisico, ligt hun focus uitsluitend op het inflatiepercentage.

Hoe een inflatieswap werkt

Inflatieswaps worden door financiële professionals gebruikt om het inflatierisico te mitigeren (af te dekken) en om de prijsschommelingen in hun voordeel te gebruiken. Veel soorten instellingen beschouwen inflatieswaps als waardevolle instrumenten. Betalers van inflatie zijn doorgaans instellingen die inflatiekasstromen ontvangen als hun kernactiviteit. Een goed voorbeeld hiervan is een nutsbedrijf, omdat zijn inkomen (expliciet of impliciet) gekoppeld is aan inflatie.

De ene partij bij een inflatieswap ontvangt een variabele (variabele) betaling die is gekoppeld aan een inflatiepercentage en betaalt een bedrag op basis van een vaste rente, terwijl de andere partij die aan inflatie gekoppelde betaling betaalt en de vaste rentebetaling ontvangt. Nominale bedragen worden gebruikt om de betalingsstromen te berekenen. Zero-coupon swaps komen het meest voor, waarbij de cashflows pas op de vervaldag worden geruild.

Net als bij andere swaps, wordt een inflatieswap aanvankelijk gewaardeerd tegen pari of nominale waarde. Naarmate de rente- en inflatiepercentages veranderen, zal de waarde van de uitstaande variabele betalingen van de swap veranderen in positief of negatief. Op vooraf bepaalde tijdstippen wordt de marktwaarde van de swap berekend. Een tegenpartij zal onderpand aan de andere partij storten en vice versa, afhankelijk van de waarde van de swap.

Voorbeeld

Een voorbeeld van een inflatieswap is een belegger die commercial paper koopt. Tegelijkertijd gaat de belegger een inflatieswapcontract aan met een vaste rente en betaalt hij een aan inflatie gekoppelde variabele rente. Door een inflatieswap aan te gaan, verandert de belegger de inflatiecomponent van het commercial paper effectief van variabel in vast. Het commercial paper geeft de belegger een echte LIBOR  plus creditspread  en een variabele inflatie, die de belegger ruilt voor een vaste rente met een tegenpartij.