Kapitaalbeheer op lange termijn (LTCM)
Wat was langetermijnkapitaalbeheer (LTCM)?
Long-Term Capital Management (LTCM) was een groot hedgefonds, geleid door Nobelprijswinnende economen en gerenommeerde Wall Street-handelaars, dat in 1998 ontplofte en de Amerikaanse regering dwong in te grijpen om te voorkomen dat de financiële markten instortten.
Belangrijkste leerpunten
- Long-Term Capital Management (LTCM) was een groot hedgefonds onder leiding van Nobelprijswinnende economen en gerenommeerde Wall Street-handelaren.
- LTCM was winstgevend in zijn hoogtijdagen in de jaren negentig en trok meer dan $ 1 miljard aan investeerderskapitaal door te beloven dat zijn arbitragestrategie enorme opbrengsten zou opleveren voor investeerders.
- De handelsstrategieën met een hoge hefboomwerking van LTCM slaagden er niet in en met stijgende verliezen als gevolg van het in gebreke blijven van de Russische schuld, moest de Amerikaanse regering ingrijpen en een reddingsplan regelen om de wereldwijde financiële besmetting te voorkomen.
- Uiteindelijk werd in september 1998 een leningfonds, bestaande uit een consortium van Wall Street-banken, opgericht om LTCM te redden, waardoor het op een ordelijke manier kon worden geliquideerd.
Inzicht in langetermijnkapitaalbeheer (LTCM)
LTCM was enorm succesvol van 1994-1998 en trok meer dan $ 1 miljard aan investeerderskapitaal aan met de belofte van een arbitragestrategie die zou kunnen profiteren van tijdelijke veranderingen in marktgedrag en, theoretisch, het risiconiveau tot nul zou kunnen terugbrengen.
De handelsstrategieën met een hoge hefboomwerking van LTCM slaagden er echter niet in en leed monumentale verliezen. De weerkaatsingen waren voelbaar in het financiële landschap en stortten het mondiale financiële systeem in 1998 bijna in. Uiteindelijk moest de Amerikaanse regering tussenbeide komen en een redding van LTCM regelen door een consortium van Wall Street-banken om systemische besmetting te voorkomen.
Het bedrijfsmodel van LTCM
LTCM begon met iets meer dan $ 1 miljard aan initiële activa en richtte zich op de handel in obligaties. De handelsstrategie van het fonds was om convergentie-transacties uit te voeren, waarbij gebruik werd gemaakt van arbitragemogelijkheden tussen effecten. Om succesvol te zijn, moeten deze effecten ten opzichte van elkaar onjuist geprijsd zijn op het moment van de transactie.
Een voorbeeld van een arbitragehandel is een wijziging in de rentetarieven die nog niet voldoende tot uiting komen in de effectenprijzen. Dit zou mogelijkheden kunnen bieden om dergelijke effecten te verhandelen tegen andere waarden dan ze spoedig zullen worden – zodra de nieuwe tarieven zijn ingeprijsd.
LTCM werd opgericht in 1993 en werd opgericht door de bekende Salomon Brothers obligatiehandelaar John Meriwether, samen met Nobelprijswinnaar Myron Scholes van het Black-Scholes-model.
LTCM handelde ook in renteswaps, waarbij de ene reeks toekomstige rentebetalingen wordt omgewisseld voor een andere, op basis van een gespecificeerde hoofdsom tussen twee tegenpartijen. Renteswaps bestaan vaak uit het wijzigen van een vaste rente voor een variabele rente of omgekeerd, om de blootstelling aan algemene renteschommelingen te minimaliseren.
Vanwege de kleine spreiding in arbitragemogelijkheden moest LTCM zichzelf sterk inzetten om geld te verdienen. Op het hoogtepunt van het fonds in 1998 had LTCM ongeveer $ 5 miljard aan activa, beheerste het meer dan $ 100 miljard, en had posities met een totale waarde van meer dan $ 1 biljoen. Destijds had LTCM ook meer dan $ 120 miljard aan activa geleend.
Kapitaalbeheer op lange termijn (LTCM)
Toen Rusland in gebreke op haar schuld in augustus 1998, werd LTCM met een belangrijke positie in de Russische staatsobligaties, bekend onder het acroniem GKO. Ondanks het verlies van honderden miljoenen dollars per dag, raadden de computermodellen van LTCM haar aan haar posities te behouden.
Door de grote schuldenlast van LTCM, in combinatie met een financiële crisis in Rusland, leed het hedgefonds enorme verliezen en dreigde het in gebreke te blijven op zijn eigen leningen. Dit maakte het voor LTCM moeilijk om zijn verliezen in zijn posities te verminderen. LTCM had enorme posities, in totaal ongeveer 5% van de totale wereldwijde vastrentende markt, en had enorme hoeveelheden geld geleend om deze hefboomtransacties te financieren.
Als LTCM in gebreke was gebleven, zou het een wereldwijde financiële crisis hebben veroorzaakt vanwege de enorme afschrijvingen die zijn schuldeisers zouden hebben moeten maken.
Toen de verliezen de $ 4 miljard naderden, vreesde de federale regering van de Verenigde Staten dat de op handen zijnde ineenstorting van LTCM een grotere financiële crisis zou veroorzaken en organiseerde ze een reddingsplan om de markten te kalmeren. Er werd een leningfonds van $ 3,65 miljard gecreëerd, waardoor LTCM begin 2000 de marktvolatiliteit kon overleven en op een ordelijke manier kon liquideren.