Verlies bij wanbetaling (LGD)
Wat is verlies bij wanbetaling (LGD)?
Loss given default (LGD) is de hoeveelheid geld die een bank of andere financiële instelling verliest wanneer een lener wanbetalingen op een lening, afgebeeld als een percentage van de totale blootstelling op het moment van verzuim. De totale LGD van een financiële instelling wordt berekend na een beoordeling van alle uitstaande leningen op basis van cumulatieve verliezen en blootstelling.
Belangrijkste leerpunten
- Het verlies bij wanbetaling (LGD) is een belangrijke berekening voor financiële instellingen bij het projecteren van hun verwachte verliezen als gevolg van het in gebreke blijven van kredietnemers.
- Het verwachte verlies van een bepaalde lening wordt berekend als de LGD vermenigvuldigd met zowel de kans op wanbetaling als de blootstelling bij wanbetaling.
- Blootstelling bij wanbetaling is de totale waarde van de lening op het moment dat een lener in gebreke blijft.
- Een belangrijk cijfer voor elke financiële instelling is het cumulatieve bedrag van de verwachte verliezen op alle uitstaande leningen.
- LGD is een essentieel onderdeel van het Basel-model (Basel II), een reeks internationale bankregelgeving.
Inzicht in verlies bij wanbetaling (LGD)
Banken en andere financiële instellingen bepalen kredietverliezen door de feitelijke wanbetalingen op leningen te analyseren. Het kwantificeren van verliezen kan complex zijn en vereist een analyse van verschillende variabelen. Een analist houdt bij het beoordelen van alle door de bank verstrekte leningen rekening met deze variabelen om de LGD te bepalen. Hoe kredietverliezen worden verantwoord in de financiële overzichten van een bedrijf, omvat het bepalen van zowel een voorziening voor kredietverliezen als een voorziening voor dubieuze rekeningen.
Bedenk bijvoorbeeld dat Bank A $ 2 miljoen leent aan bedrijf XYZ en dat het bedrijf in gebreke blijft. Het verlies van Bank A is niet noodzakelijk $ 2 miljoen. Andere factoren moeten worden overwogen, zoals het bedrag aan activa dat de bank als onderpand mag aanhouden, of er al afbetalingen zijn gedaan om het openstaande saldo te verminderen en of de bank gebruik maakt van het gerechtelijk systeem voor herstelbetalingen van bedrijf XYZ. Met deze en andere factoren in aanmerking genomen, kan Bank A in werkelijkheid een veel kleiner verlies hebben geleden dan de oorspronkelijke lening van $ 2 miljoen.
Het bepalen van de hoeveelheid verlies is een belangrijke en vrij veel voorkomende parameter Bazel II ), een reeks internationale bankregelgeving, aangezien het wordt gebruikt bij de berekening van economisch kapitaal, verwacht verlies en wettelijk kapitaal. Het verwachte verlies wordt berekend als de LGD van een lening vermenigvuldigd met zowel de kans op wanbetaling (PD) als de blootstelling van de financiële instelling bij wanbetaling (EAD).
Hoe LGD te berekenen
Hoewel er een aantal manieren zijn om LGD te berekenen, is de brutoberekening de meest geliefde onder veel analisten en accountants. De reden hiervoor is grotendeels vanwege de eenvoudige formule, die geen rekening houdt met de waarde van het onderpand op de lening.
Leningen met onderpand, ook wel gedekte schuld genoemd, komen de kredietgever enorm ten goede en kunnen de lener ten goede komen door lagere rentetarieven.
Deze LGD-berekening vergelijkt het bedrag in dollars van het potentiële of daadwerkelijke verlies met het totale bedrag van de blootstelling op het moment dat een lening in gebreke blijft. Deze methode is ook het populairst, omdat academische analisten doorgaans alleen toegang hebben tot gegevens over de obligatiemarkt, wat betekent dat de waarde van het onderpand niet beschikbaar, onbekend of onbelangrijk is.
Loss Given Default (LGD) versus Exposure at Default (EAD)
Blootstelling bij wanbetaling is de totale waarde van een lening waaraan een bank wordt blootgesteld wanneer een lener in gebreke blijft. Als een lener bijvoorbeeld een lening afsluit voor $ 100.000 en twee jaar later is het resterende bedrag op de lening $ 75.000, en de lener in gebreke blijft, is de blootstelling bij wanbetaling $ 75.000.
Bij het analyseren van het wanbetalingsrisico zullen banken vaak de EAD van een lening berekenen, omdat het bedoeld is om het bedrag te voorspellen waaraan de bank zal worden blootgesteld wanneer een lener in gebreke blijft. Exposure at default (EAD) verandert voortdurend naarmate een lener zijn lening aflost.
Afhankelijk van de lening, zoals een hypotheek of studielening, is er een ander aantal dagen verstreken zonder betaling dat geldt als wanbetaling. Zorg ervoor dat u op de hoogte bent van het cijfer voor uw specifieke lening.
Het belangrijkste verschil tussen LGD en EAD is dat LGD rekening houdt met elk herstel op de standaard. Als een lener bijvoorbeeld in gebreke blijft met zijn resterende autolening, is de EAD het bedrag van de resterende lening waarop hij / zij in gebreke bleef. Als een bank die auto vervolgens kan verkopen en een bepaald bedrag aan EAD kan terugkrijgen, wordt daarmee rekening gehouden bij de berekening van de LGD.
Voorbeeld van verlies bij wanbetaling (LGD)
Stel je voor dat een lener een lening van $ 400.000 afsluit voor een flat. Na een paar jaar afbetalingen op de lening te hebben gedaan, wordt de lener geconfronteerd met financiële problemen en wanbetalingen wanneer de lening een openstaand saldo of een blootstelling bij wanbetaling heeft van $ 300.000. De bank sluit het appartement af en kan het verkopen voor $ 240.000. Het nettoverlies voor de bank is $ 60.000 ($ 300.000 – $ 240.000) en de LGD is 20% ($ 300.000 – $ 240.000) / $ 300.000).
In dit scenario wordt het verwachte verlies berekend met de volgende vergelijking: LGD (20%) X kans op wanbetaling (100%) X blootstelling bij wanbetaling ($ 300.000) = $ 60.000. Als de financiële instelling een potentieel maar niet zeker verlies zou projecteren, zou het verwachte verlies anders zijn. Gebruikmakend van dezelfde cijfers uit het bovenstaande scenario, maar uitgaande van slechts 50% kans op wanbetaling, is de verwachte verliesberekeningsvergelijking LGD (20%) X kans op wanbetaling (50%) X blootstelling bij wanbetaling ($ 300.000) = $ 30.000.
Loss Given Default (LGD) – Veelgestelde vragen
Wat betekent verlies bij wanbetaling?
Verlies bij wanbetaling (LGD) is het geldbedrag dat een financiële instelling verliest wanneer een lener in gebreke blijft op een lening, rekening houdend met een eventuele terugvordering, weergegeven als een percentage van de totale blootstelling op het moment van verlies.
Wat zijn PD en LGD?
LGD is verlies bij wanbetaling en verwijst naar het bedrag dat een bank verliest wanneer een lener een lening niet nakomt. PD is de kans op wanbetaling, die de waarschijnlijkheid of waarschijnlijkheid meet dat een lener in gebreke blijft met zijn lening.
Wat is het verschil tussen EAD en LGD?
EAD is exposure at default en vertegenwoordigt de waarde van een lening die een bank dreigt te verliezen op het moment dat een lener zijn lening niet meer kan aflossen. Verlies bij wanbetaling is de waarde van een lening die een bank dreigt te verliezen, nadat de opbrengst van de verkoop van het actief in aanmerking is genomen, weergegeven als een percentage van de totale blootstelling.
Kan het verlies bij wanbetaling nul zijn?
Verlies bij wanbetaling kan theoretisch nul zijn wanneer een financiële instelling LGD modelleert. Als het model van mening is dat een volledig herstel op de lening mogelijk is, kan de LGD nul zijn. Dit is echter meestal niet het geval.
Wat is het standaardgebruik?
Gebruik bij wanbetaling is een andere term voor blootstelling bij wanbetaling, dat is de totale waarde die overblijft op een lening wanneer de lener in gebreke blijft.
Het komt neer op
Bij het verstrekken van leningen hebben banken de neiging om hun risico zoveel mogelijk te beperken. Ze evalueren een lener en bepalen de risicofactoren voor het verstrekken van leningen aan die lener, inclusief de kans dat ze in gebreke blijven en hoeveel de bank te verliezen heeft als ze in gebreke blijven. Verlies bij wanbetaling (LGD), kans op wanbetaling (PD) en blootstelling bij wanbetaling (EAD) zijn berekeningen waarmee banken hun potentiële verliezen kunnen kwantificeren.