Marginale analyse

Omdat marginale analyse alleen geïnteresseerd is in het effect van de eerstvolgende instantie, wordt er weinig aandacht besteed aan vaste opstartkosten. Het meenemen van die kosten in een marginale analyse is onjuist en levert de zogenaamde ‘ sunk cost fallacy ‘ op

Voorbeeld van marginale analyse op het gebied van fabricage

Wanneer een fabrikant zijn activiteiten wil uitbreiden, hetzij door nieuwe productlijnen toe te voegen, hetzij door het volume van de geproduceerde goederen uit de huidige productlijn te vergroten, is een marginale analyse van de kosten en baten noodzakelijk. Enkele van de te onderzoeken kosten omvatten, maar zijn niet beperkt tot, de kosten van extra productieapparatuur, eventuele extra werknemers die nodig zijn om een ​​toename van de productie te ondersteunen, grote faciliteiten voor de productie of opslag van voltooide producten, en als de kosten van extra ruwe producten. materialen om de goederen te produceren.

Zodra alle kosten zijn geïdentificeerd en geschat, worden deze bedragen vergeleken met de geschatte omzetstijging die aan de extra productie wordt toegeschreven. Deze analyse neemt de geschatte stijging van het inkomen en trekt de geschatte stijging van de kosten af. Als de stijging van het inkomen opweegt tegen de stijging van de kosten, kan de uitbreiding een verstandige investering zijn.

Overweeg bijvoorbeeld een hoedenfabrikant. Voor elke geproduceerde hoed is vijfenzeventig cent plastic en stof nodig. Uw hoedenfabriek maakt $ 100 dollar aan vaste kosten per maand. Als u 50 hoeden per maand maakt, brengt elke hoed $ 2 aan vaste kosten met zich mee. In dit eenvoudige voorbeeld zouden de totale kosten per hoed, inclusief het plastic en de stof, $ 2,75 bedragen ($ 2,75 = $ 0,75 + ($ 100/50)). Maar als je het productievolume zou verhogen en 100 hoeden per maand zou produceren, zou elke hoed $ 1 dollar aan vaste kosten met zich meebrengen, omdat de vaste kosten zijn verdeeld over de outputeenheden. De totale kosten per hoed zouden dan dalen tot $ 1,75 ($ 1,75 = $ 0,75 + ($ 100/100)). In deze situatie zorgt een toenemend productievolume ervoor dat de marginale kosten dalen.

Marginale kosten versus marginale voordelen

Een  marginaal voordeel  (of marginaal product) is een toenemende toename van het voordeel van een consument door een extra eenheid van iets te gebruiken. Een marginale kost is een toenemende toename van de kosten die een bedrijf maakt om een ​​extra eenheid van iets te produceren.

Marginale voordelen nemen normaal gesproken af ​​als een consument besluit om steeds meer van een enkel product te consumeren. Stel je bijvoorbeeld voor dat een consument besluit dat ze een nieuw sieraad voor haar rechterhand nodig heeft, en dat ze naar het winkelcentrum gaat om een ​​ring te kopen. Ze geeft $ 100 uit voor de perfecte ring, en dan ziet ze er nog een. Omdat ze geen twee ringen nodig heeft, zou ze niet nog eens $ 100 aan een tweede willen uitgeven. Ze zou er echter van overtuigd kunnen zijn om die tweede ring voor $ 50 te kopen. Daarom daalt haar marginale voordeel van $ 100 naar $ 50 van het eerste naar het tweede goed.

Als een bedrijf schaalvoordelen heeft behaald , nemen de marginale kosten af ​​naarmate het bedrijf steeds meer van een goed produceert. Een bedrijf maakt bijvoorbeeld mooie widgets waar veel vraag naar is. Vanwege deze vraag kan het bedrijf zich machines veroorloven die de gemiddelde productiekosten voor elke widget verlagen; hoe meer ze maken, hoe goedkoper ze worden. Gemiddeld kost het $ 5 om een ​​enkele widget te produceren, maar vanwege de nieuwe machines kost het produceren van de 101ste widget slechts $ 1. Daarom bedragen de marginale kosten voor het produceren van de 101st-widget $ 1.

Beperkingen van marginale analyse

Marginale analyse komt voort uit de economische theorie van het marginalisme – het idee dat menselijke actoren beslissingen nemen over de marge. Onderliggend marginalisme is een ander concept: de  subjectieve waardetheorie. Marginalisme wordt soms bekritiseerd als een van de “vager” gebieden van de economie, aangezien veel van wat wordt voorgesteld moeilijk nauwkeurig te meten is, zoals het marginale nut van een individuele consument.

Marginalisme berust ook op de veronderstelling van (bijna) perfecte markten, die in de praktijk niet bestaan. Toch worden de kernideeën van het marginalisme algemeen aanvaard door de meeste economische stromingen en worden ze nog steeds gebruikt door bedrijven en consumenten om keuzes te maken en goederen te vervangen.

Moderne benaderingen van het marginalisme omvatten nu de effecten van psychologie of die gebieden die nu gedragseconomie omvatten. Het verzoenen van neoklassieke economische principes en marginalisme met de zich ontwikkelende gedragseconomie is een van de opwindende opkomende gebieden van de hedendaagse economie.

Aangezien marginalisme subjectiviteit bij waardering impliceert, nemen economische actoren marginale beslissingen op basis van hoe waardevol ze in ex-ante zin zijn. Dit betekent dat marginale beslissingen later achteraf als betreurenswaardig of onjuist kunnen worden beschouwd. Dit kan worden aangetoond in een kosten-baten-scenario. Een bedrijf zou de beslissing kunnen nemen om een ​​nieuwe fabriek te bouwen omdat het vooraf verwacht dat de toekomstige inkomsten van de nieuwe fabriek de bouwkosten overtreffen. Als het bedrijf later ontdekt dat de fabriek  verliesgevend werkt, heeft het de kosten-batenanalyse ten onrechte berekend.