Langlopende verplichtingen
Wat zijn eenmalige verplichtingen?
Langlopende verplichtingen, ook wel langlopende verplichtingen of langlopende schulden genoemd, zijn langlopende financiële verplichtingen die op de balans van een bedrijf worden vermeld. Deze verplichtingen hebben verplichtingen die na twaalf maanden in de toekomst vervallen, in tegenstelling tot kortlopende verplichtingen die kortlopende schulden zijn met vervaldata binnen de volgende periode van twaalf maanden.
Belangrijkste leerpunten
- Langlopende verplichtingen, ook wel langlopende verplichtingen genoemd, zijn verplichtingen die op de balans worden vermeld en die niet langer dan een jaar vervallen zijn.
- Er worden verschillende ratio’s gebruikt die gebruik maken van niet-kortlopende verplichtingen om de hefboomwerking van een bedrijf te beoordelen, zoals schulden / activa en schulden / kapitaal.
- Voorbeelden van langlopende verplichtingen zijn onder meer langlopende leningen en leaseverplichtingen, te betalen obligaties en uitgestelde opbrengsten.
Inzicht in langlopende verplichtingen
Langlopende verplichtingen worden vergeleken met de kasstroom om te zien of een onderneming in staat zal zijn om op lange termijn aan haar financiële verplichtingen te voldoen. Terwijl kredietverstrekkers voornamelijk bezig met de korte termijn liquiditeit en het bedrag van de kortlopende schulden op lange termijn beleggers gebruiken langlopende verplichtingen te bepalen of een bedrijf is met behulp van buitensporige hefboomwerking. Hoe stabieler de kasstromen van een bedrijf, hoe meer schulden het kan dragen zonder het risico op wanbetaling te vergroten.
Belangrijk
Terwijl kortlopende verplichtingen de liquiditeit beoordelen, helpen niet-kortlopende verplichtingen de solvabiliteit te beoordelen.
Beleggers en crediteuren gebruiken tal van financiële ratio’s om het liquiditeitsrisico en de hefboomwerking te beoordelen. De schuldgraad vergelijkt de totale schuld van een bedrijf met de totale activa, om een algemeen idee te geven van de hefboomwerking ervan. Hoe lager het percentage, hoe minder hefboomwerking een bedrijf gebruikt en hoe sterker het eigen vermogen. Hoe hoger de ratio, hoe meer financieel risico een bedrijf loopt. Andere varianten zijn de verhouding tussen langlopende schulden en totale activa en de verhouding langlopende schulden tot kapitalisatie, die de langlopende verplichtingen deelt door het beschikbare kapitaal.
Analisten gebruiken ook dekkingsgraden om de financiële gezondheid van een bedrijf te beoordelen, inclusief de cashflow-schuld en de rentedekkingsratio. De cashflow-schuldratio bepaalt hoe lang het zou duren voordat een bedrijf zijn schuld zou terugbetalen als het al zijn cashflow zou besteden aan het terugbetalen van schulden. De rentedekkingsgraad, die wordt berekend door de winst vóór rente en belastingen (EBIT) van een bedrijf te delen door de rentebetalingen over dezelfde periode, meet of er voldoende inkomsten worden gegenereerd om de rentebetalingen te dekken. Om het liquiditeitsrisico op korte termijn te beoordelen, kijken analisten naar liquiditeitsratio’s zoals de huidige ratio, de quick ratio en de acid test ratio.
Voorbeelden van eenmalige verplichtingen
Langlopende verplichtingen omvatten obligaties, langlopende leningen, te betalen obligaties, uitgestelde belastingverplichtingen, langlopende leaseverplichtingen en pensioenverplichtingen. Het deel van een obligatieverplichting dat niet binnen het komende jaar zal worden betaald, wordt geclassificeerd als een eenmalige verplichting. Garanties die meer dan een jaar bestrijken, worden ook geregistreerd als langlopende verplichtingen. Andere voorbeelden zijn uitgestelde vergoedingen, uitgestelde opbrengsten en bepaalde verplichtingen op het gebied van gezondheidszorg.
Hypotheken, autobetalingen of andere leningen voor machines, uitrusting of grond zijn allemaal langlopende schulden, behalve de betalingen die in de volgende twaalf maanden moeten worden gedaan, die worden geclassificeerd als het kortlopende deel van de langlopende schulden. Schulden die binnen twaalf maanden opeisbaar zijn, kunnen ook worden gerapporteerd als een langlopende verplichting indien er een intentie is om deze schuld te herfinancieren met een financiële regeling in het proces om de verplichting te herstructureren naar een niet-courant karakter.