Openmarktoperaties versus kwantitatieve versoepeling: wat is het verschil?
Open markttransacties versus kwantitatieve versoepeling: een overzicht
De Amerikaanse Federal Reserve is in 1913 opgericht door de Federal Reserve Act. De Federal Reserve is het centrale banksysteem van de Verenigde Staten van Amerika. Het heeft centrale controle over het Amerikaanse monetaire systeem om financiële crises te verlichten . Sinds haar oprichting is de Fed, zoals ze vaak wordt genoemd, verantwoordelijk voor een drieledig mandaat: het maximaliseren van de werkgelegenheid, het stabiliseren van prijzen en het bewaken van de rentetarieven. Sinds 2012 streeft de Fed voornamelijk naar een inflatiepercentage van 2%, dat ze gebruikt als richtlijn voor prijsbewegingen.
De Fed volgt de werkgelegenheid op de arbeidsmarkt en analyseert de werkloosheid en de loongroei in samenhang met de inflatie. De Fed heeft ook het vermogen om de rentetarieven op krediet in de economie effectief te beïnvloeden, wat een direct effect kan hebben op zakelijke en persoonlijke uitgaven.
Met de verantwoordelijkheid en autoriteit om actie te ondernemen op deze drie sleutelgebieden, kan de Fed verschillende tactieken inzetten. Hier bespreken we er twee: open-markttransacties en kwantitatieve versoepeling (QE).
Belangrijkste leerpunten
- Openmarkttransacties zijn een instrument dat door de Fed wordt gebruikt om renteveranderingen op de schuldmarkt voor bepaalde effecten en looptijden te beïnvloeden.
- Kwantitatieve versoepeling is een holistische strategie die erop gericht is de rentetarieven te verlagen of te verlagen om de groei in een economie te stimuleren.
- Openmarktoperaties kunnen de doelen en doelstellingen van kwantitatieve versoepeling behalen als een economie niet in crisis verkeert.
Open markt operaties
Het Federal Open Market Committee heeft drie belangrijke instrumenten die het gebruikt om zijn driedelige mandaat te vervullen. Die acties omvatten : open-markttransacties, het bepalen van de federale fondsenrente en het specificeren van reserveverplichtingen voor banken.
Voor een strategie voor open-markttransacties zal de centrale bank geld creëren en kortlopende schatkistpapier kopen van banken, particulieren en instellingen op de open markt. Dit creëert vraag naar de effecten, waardoor de prijs stijgt en het rendement daalt. De vraag naar effecten injecteert geld in het bankwezen, dat vervolgens wordt uitgeleend aan bedrijven en particulieren, en zet de rente onder druk. Dit stimuleert de economie omdat bedrijven en particulieren meer geld te besteden hebben.
Kwantitatieve versoepeling (QE)
Een QE-strategie wordt vaak toegepast tijdens een crisis en wanneer openmarktoperaties hebben gefaald. Zo staat de rente misschien al op nul, maar is er nog steeds sprake van een vertraging in de kredietverlening en de economische bedrijvigheid. In dergelijke situaties kan de centrale bank een verscheidenheid aan effecten kopen om ze nieuw leven in te blazen: langlopende schatkistpapier, onderhandse effecten of effecten in een bepaald deel van de markt.
Het idee is om de economische activiteit opnieuw te stimuleren, geld in het systeem te introduceren, het rendement te verlagen en specifieke markten, zoals hypotheekgebaseerde effecten, te versoepelen door de risicospreiding te verkleinen. QE vergroot de balans van de centrale bank aanzienlijk en stelt deze bloot aan grotere risico’s.
Voorbeelden van kwantitatieve versoepeling
De term kwantitatieve versoepeling (QE) werd voor het eerst geïntroduceerd in de jaren negentig als een manier om de uitgebreide monetairbeleidsreactie van de Bank of Japan (BOJ) op het uiteenspatten van de vastgoedzeepbel van het land en de daaropvolgende deflatoire druk te beschrijven. Sindsdien hebben een aantal andere grote centrale banken, waaronder de Amerikaanse Federal Reserve, de Bank of England (BoE) en de Europese Centrale Bank (ECB), hun toevlucht genomen tot hun eigen vormen van QE. Hoewel er enkele verschillen zijn tussen de respectieve QE-programma’s van deze centrale banken, is hier hoe de implementatie van QE door de Federal Reserve effectief is geweest.
De financiële crisis van 2008
QE werd gebruikt na de financiële crisis van 2008 om de gezondheid van de economie te verbeteren, nadat wijdverbreide subprime-defaults grote verliezen veroorzaakten, resulterend in brede economische schade. In het algemeen verwijst beleidsversoepeling naar het nemen van maatregelen om de rentetarieven te verlagen om de groei van de economie te helpen stimuleren. Houd er rekening mee dat kwantitatieve versoepeling het tegenovergestelde is van kwantitatieve verkrapping, waarbij wordt beoogd de rentetarieven te verhogen om een oververhitte economie te beheersen.
Van september 2007 tot en met december 2018 heeft de Federal Reserve kwantitatieve versoepelingsmaatregelen genomen door de Federal Funds-rente te verlagen van 5,25% naar 0% tot 0,25%, waar het zeven jaar bleef. Naast het verlagen van de Federal Funds-rente en deze op 0% tot 0,25% te houden, maakte de Fed ook gebruik van open-markttransacties.
In dit geval van kwantitatieve versoepeling gebruikte de Fed zowel rentemanipulatie van de Federal Funds als open-markttransacties om de rentetarieven over de looptijden heen te helpen verlagen. De renteverlaging van de Federal Funds was gericht op kortetermijnleningen, maar door het gebruik van open-markttransacties kon de Fed ook de middellange en langere rente verlagen. Zoals gezegd, drijft het kopen van schulden op de open markt de prijzen omhoog en de tarieven omlaag.
Grootschalige aankopen van activa van 2008 tot 2013
De Fed heeft tussen 2008 en 2013 in meerdere rondes grootschalige activa-aankopen doorgevoerd:
- November 2008 tot maart 2010: $ 175 miljard aan schuldpapier van het bureau gekocht, $ 1,25 biljoen aan door hypotheek gedekte effecten van het bureau en $ 300 miljard aan schatkistpapier met een langere looptijd.
- November 2010 tot juni 2011: $ 600 miljard aan langerlopende schatkistpapier gekocht.
- September 2011 tot en met 2012: Maturity Extension Program – $ 667 miljard aan schatkistpapier gekocht met een resterende looptijd van zes tot 30 jaar; $ 634 miljard aan schatkistpapier verkocht met een resterende looptijd van drie jaar of minder; $ 33 miljard aan schatkistpapier teruggekocht.
- September 2012 tot en met 2013: $ 790 miljard aan schatkistpapier en $ 823 miljard aan door hypotheek gedekte effecten van agentschappen gekocht.
Na vier jaar de nieuwe activa op de balans te hebben gehouden, waren de QE-doelen van de Fed naar verluidt bereikt en waren ze opmerkelijk succesvol. Als zodanig begon de Fed met het normalisatieproces in 2017 met een einde aan de belangrijkste herinvesteringen. In de jaren na 2017 is de Fed van plan om open-markttransacties te gebruiken in een enigszins verkrappende modus met gefaseerde plannen voor de verkoop van balansactiva op de open markt.
Openmarktoperaties en kwantitatieve versoepeling als reactie op de COVID-19-pandemie
De Fed nam drastische maatregelen in termen van zowel open-marktstrategie als QE om de Amerikaanse economie te versterken na het uitbreken van de COVID-19-epidemie in 2019.
Voor een open-marktstrategie verstrekte de Fed $ 2,3 biljoen aan leningen om huishoudens, werkgevers, financiële markten en nationale en lokale overheden te ondersteunen. De Fed verlaagde het streefpercentage van de Federal Funds tot 0% tot 0,25% in maart 2020 om de kosten van het lenen ophypotheken, autoleningen, hypotheekleningen en andere leningente verlagen. Het effect zou echter ook de rente-inkomsten die aan spaarders worden betaald, verminderen.
Als onderdeel van haar QE-strategie kocht de Fed enorme hoeveelheden effecten. In maart 2020 kondigde de Fed aan dat hetde komende maandenvoor minstens $ 500 miljard aan schatkistpapier en $ 200 miljardaan door de overheid gegarandeerde door hypotheek gedekte effectenzou kopen. Volgens Brookings heeft de Fed op 23 maart 2020 “de aankopen voor onbepaalde tijd gedaan, waarbij hij zei dat het effecten zou kopen ‘in de hoeveelheden die nodig zijn om een soepele marktwerking en effectieve transmissie van het monetair beleid naar bredere financiële omstandigheden te ondersteunen.”
De marktfunctie verbeterde vervolgens en de Fed verlaagde zijn aankopen tot april en mei. Op 10 juni 2020 zei de Fed echter dat het maandelijks $ 80 miljoen aan schatkistpapier zou kopen en $ 40 miljard aan door woninghypotheken en commerciële hypotheken gedekte effecten. Tussen half maart en begin december 2020 groeide de effectenportefeuille van de Fed van $ 3,9 biljoen naar $ 6,6 biljoen.
Veel andere programma’s werden ingesteld door de Fed, waaronder de Primary Dealer Credit Facility (PDCF), een erfenis van de wereldwijde financiële crisis, die leningen met een lage rente (momenteel 0,25%) aanbood tot 90 dagen aan 24 grote financiële instellingen die bekend staan als primaire kredietinstellingen. dealers. Het doel was om de kredietmarkten overeind te houden.
De Fed nam ook andere stappen, zoals het terugdringen van geldmarktfondsen. Het moedigde banken aan om leningen te verstrekken door het tarief dat het banken in rekening brengt voor leningen uit het kortingsvenster met 2 procentpunten te verlagen, van 2,25% naar 0,25%, lager dan tijdens de Grote Recessie. De Fed ondersteunde bedrijven en bedrijven door middel van directe leningen via de Primary Market Corporate Credit Facility (PMCCF).
Veel andere nieuwe programma’s werden geïmplementeerd ter ondersteuning van leningen aan kleine en middelgrote bedrijven, zoals het Main Street Lending Program en het Paycheck Protection Program. De Fed ondersteunde huishoudens en consumenten met de Term Asset Backed Securities Loan Facility.
Ten slotte heeft de Fed geprobeerd de Amerikaanse geldmarkten te verzachten van internationale druk door Amerikaanse dollars beschikbaar te stellen aan andere centrale banken. De Fed krijgt in ruil vreemde valuta en brengt rente in rekening over de swaps. Volgens Brookings hebben “vijf buitenlandse centrale banken permanente swaplijnen met de Fed, en heeft de Fed het tarief verlaagd dat zij op die swaps met centrale banken in Canada, Engeland, de eurozone, Japan en Zwitserland in rekening brengt, en de looptijd van die swaps. Het heeft ook tijdelijke swaps verstrekt aan de centrale banken van Australië, Brazilië, Denemarken, Korea, Singapore en Zweden. “
Het komt neer op
Samenvattend is het belangrijkste verschil tussen open-markttransacties en QE de omvang en schaal van de acties die door de Fed worden ondernomen. QE vereist doorgaans een zware investering die de balans van de centrale bank aanzienlijk vergroot. Terwijl open-markttransacties zich richten op rentetarieven als onderdeel van de strategie, richt QE zich op en verhoogt de hoeveelheid geld in omloop.
.