24 juni 2021 22:20

Private Securities Litigation Reform Act (PSLRA)

Wat is de Private Securities Litigation Reform Act (PSLRA)?

De Private Securities Litigation Reform Act (PSLRA) is een stuk wetgeving die in 1995 door het Congres is aangenomen om het indienen van lichtzinnige of ongegronde effectenrechtzaken tegen te gaan. De Private Securities Litigation Reform Act verhoogde de hoeveelheid bewijs dat eisers moeten overleggen voordat ze een zaak voor effectenfraude indienen bij de federale rechtbanken. Het veranderde ook de manier waarop class action rechtszaken worden afgehandeld door rechters de bevoegdheid te geven om eisers vast te stellen en andere maatregelen te nemen om misbruik van het juridische systeem te verminderen.

Belangrijkste leerpunten

  • De Private Securities Litigation Reform Act (PSLRA) is een stuk wetgeving die in 1995 door het Congres is aangenomen om het indienen van lichtzinnige of ongegronde effectenrechtzaken tegen te gaan.
  • De Private Securities Litigation Reform Act verhoogde de hoeveelheid bewijs dat eisers moeten overleggen voordat ze een zaak voor effectenfraude indienen bij de federale rechtbanken.
  • Nadat de Private Securities Litigation Reform Act van kracht was geworden, moesten eisers bepaalde frauduleuze verklaringen van de verdachte naar voren brengen om te beweren dat de frauduleuze verklaringen roekeloos of opzettelijk waren, en eisers moesten bewijzen dat ze een financieel verlies leden als gevolg van de vermeende fraude.

Het doel van de Private Securities Litigation Reform Act was om te voorkomen dat ongerechtvaardigde, zwakke of frauduleuze rechtszaken worden aangespannen, die duur kunnen zijn en de efficiëntie van het rechtssysteem in gevaar brengen. Het verminderde ook het risico op rechtszaken voor bepaalde bedrijven die regelmatig met dit soort rechtszaken te maken kregen.

Inzicht in de Private Securities Litigation Reform Act (PSLRA)

Een aandeelhouder kan een claim voor effectenfraude indienen bij de federale rechtbank om de schade te verhalen die vermoedelijk is geleden als gevolg van de acties van een bedrijf of individuen in verband met de verkoop, handel of prijsmanipulatie van effecten. Vóór de Private Securities Litigation Reform Act konden eisers redelijkerwijs een rechtszaak aanspannen simpelweg wanneer de prijs van een aandeel aanzienlijk veranderde. In deze gevallen zouden eisers verwachten dat het ontdekkingsproces enige mogelijke fraude aan het licht zou brengen. Nadat het in 1995 was uitgevaardigd, moesten eisers bepaalde frauduleuze verklaringen van de beklaagde naar voren brengen en beweren dat de frauduleuze verklaringen roekeloos of opzettelijk waren. De eisers moesten ook bewijzen dat zij financieel verlies leden als gevolg van de vermeende fraude.

Voormalig president Bill Clinton heeft aanvankelijk zijn veto uitgesproken over de Private Securities Litigation Reform Act, maar de Amerikaanse Senaat heeft zijn vetorecht uiteindelijk terzijde geschoven en de wet werd op 22 december 1995 van kracht. geschillen efficiënter. Het belangrijkste was dat het bedoeld was om wat werd gezien als een overvloed aan verdienstelijke class action-rechtszaken af ​​te schrikken die mogelijk werden gemaakt onder de Securities Act van 1933 en de Securities Exchange Act van 1934.

Sinds de goedkeuring van de Private Securities Litigation Reform Act zijn juridische wetenschappers het oneens over de impact ervan. Sommige rechtsgeleerden hebben betoogd dat het heeft bijgedragen tot een volledige herstructurering van de reikwijdte van class actions in effecten. Andere rechtsgeleerden suggereren dat het zeer weinig invloed heeft gehad op de uiteindelijke uitkomst van dit soort zaken, het bedrag dat via schikkingen wordt toegekend, of zelfs het aantal zaken dat wordt ingediend. Hoe dan ook, de Private Securities Litigation Reform Act heeft strikte richtlijnen opgelegd die door eisers moeten worden gevolgd, waaronder strengere pleitvereisten, het verplicht stellen van uitstel van onderzoek en het voorzien van rechtbanken met specifieke criteria voor de selectie van hoofdaanvragers van collectieve acties.