Regelgevende arbitrage

Wat is regelgevende arbitrage?

Regelgevingsarbitrage is een praktijk waarbij bedrijven profiteren van mazen in regelgevingssystemen om ongunstige regelgeving te omzeilen. Arbitragemogelijkheden kunnen worden bereikt door een verscheidenheid aan tactieken, waaronder herstructureringstransacties, financiële engineering en geografische verplaatsing naar geschikte rechtsgebieden.

Regelgevingsarbitrage is moeilijk volledig te voorkomen, maar de prevalentie ervan kan worden beperkt door de meest voor de hand liggende mazen in de wet te dichten en zo de kosten in verband met het omzeilen van de regelgeving te verhogen.

Hoe regelgevende arbitrage werkt

Bedrijven kunnen strategieën voor regelgevingsarbitrage toepassen om te profiteren van belastingparadijzen en andere vormen van regelgevingsonderbrekingen. Dit kan worden bereikt door het bedrijf op te nemen of door dochterondernemingen op te richten in rechtsgebieden die voordelen op het gebied van regelgeving bieden.

De Kaaimaneilanden worden bijvoorbeeld vaak gekozen als de herplaatsingsbestemming voor bedrijven die regelgevingsarbitrage toepassen. De regering van de Kaaimaneilanden staat bedrijven toe zich daar te vormen en geen belasting te betalen over inkomsten die buiten het grondgebied worden verdiend.  In plaats van belasting te betalen, betalen de gevestigde bedrijven een licentievergoeding aan de lokale overheid. Evenzo kiezen veel bedrijven in de Verenigde Staten ervoor om op te nemen in de staat Delaware vanwege de gunstiger belasting- en regelgevingsomgeving.

Hoewel regelgevingsarbitrage vaak legaal is, is het misschien niet helemaal ethisch omdat de praktijk de geest van een wet of regelgeving kan ondermijnen die tot mogelijk schadelijke gevolgen kan leiden. Als een land bijvoorbeeld lakse regels heeft voor het witwassen van geld, zou een bedrijfseenheid in dat land daar misbruik van kunnen maken om misdrijven te plegen.

Verleidelijke regelgevende arbitrage

Door de verminderde regeldruk en de toegenomen privacy op het inkomen van bestuurders zijn dergelijke havens met name aantrekkelijk voor banken. Economische crises in de Verenigde Staten leidden tot de introductie van wetgeving om de regulering van de financiële sector te versterken. De verhoogde last waarmee deze banken worden geconfronteerd, heeft geleid tot regelmatige arbitrage-inspanningen.

Banken zouden bijvoorbeeld kunnen kijken naar grensoverschrijdende acquisitieovereenkomsten om een ​​manier te creëren om in wezen te ontsnappen aan de reguleringssystemen waarin ze zich bevinden. Door een instelling over te nemen in een gunstiger regelgevingsklimaat, zou de bank in staat kunnen zijn om zichzelf te onttrekken aan oversight dat als belastend wordt beschouwd.

Er zijn locaties in de Verenigde Staten die bepaalde belastingvoordelen bieden. Er is bijvoorbeeld geen staatsbelasting op de omzet in Delaware. In die staat is ook de vennootschapsbelasting op goederen van de staat afgeschaft.  Bedrijven die in Delaware zijn opgericht, hoeven hun operationele hoofdkantoor daar niet te hebben om te genieten van belastingvoordelen of andere voordelen. Een bedrijf zou bijvoorbeeld een dochteronderneming in de staat kunnen oprichten om te voldoen aan de criteria die nodig zijn om te profiteren van de wettelijke pauzes die de staat biedt.

Bedrijven kunnen ook transacties in hun voordeel structureren. Een voorbeeld van regelgevingsarbitrage kwam van de beursgang van Blackstone in 2007. In een ongebruikelijke beweging ging Blackstone naar de beurs als een master commanditaire vennootschap in een poging om de hogere belastingtarieven voor bedrijven te vermijden. Om deze belastingvoordelen te behouden, moest Blackstone ook de classificatie als investeringsmaatschappij vermijden. Door zorgvuldig over de belastingregels te onderhandelen, probeerde Blackstone gebruik te maken van een “regelgevingsarbitrage” tussen de juridische definities van de belastingwetgeving en de economische inhoud.