Robo-Signer

Wat is een Robo-Signer?

Een robo-ondertekenaar verwijst naar een werknemer van een hypotheekbedrijf dat papierwerk, zoals executiedocumenten, robotachtig ondertekent zonder ze te herzien. In plaats van de individuele details van elke zaak te bekijken, gaan robo-ondertekenaars ervan uit dat het papierwerk correct is en ondertekenen ze het automatisch, net als robots. In sommige gevallen wordt software zelfs gebruikt om te robo-signeren.

Inzicht in Robo-Signers

Robo-ondertekenaars stempelen documenten af ​​zonder enige serieuze inspectie van de materialen of documenten die worden goedgekeurd of geweigerd, en kunnen dus aanvragen goedkeuren of weigeren die wel of geen verdienste hebben. Als gevolg hiervan kan het leiden tot oneerlijke, onethische of zelfs illegale praktijken. Robo-signing is de afgelopen jaren onthuld door journalisten en financiële toezichthouders.

In het derde en vierde kwartaal van 2010 deed zich in de Verenigde Staten een schandaal voor het ondertekenen van robots voor waarbij GMAC Mortgage en een aantal grote Amerikaanse banken betrokken waren. Banken moesten duizenden executieverkopen in tal van staten stopzetten toen bekend werd dat het papierwerk onwettig was omdat de ondertekenaars het niet echt hadden beoordeeld. Terwijl sommige robo-signers middenkader waren, waren anderen uitzendkrachten met vrijwel geen begrip van het werk dat ze deden.

Hoe Robo-Signers de juridische status van executieverkopen beïnvloedden

Het herhaalde probleem met robo-ondertekenaars was hun neiging om documenten simpelweg voor afscherming naar voren te brengen met weinig tijd besteed aan het verwerken en beoordelen van de inhoud ervan. Dit vloeide voort uit problematische omstandigheden zoals hoge werkdruk en hoge opkomstverwachtingen. In sommige gevallen gaven dergelijke ondertekenaars in de rechtbank toe dat ze hun handtekening op maar liefst 10.000 executiedocumenten in één maand hadden gezet.  Hoewel dergelijke ondertekeningen een zorgvuldig onderzoek van de documentatie zouden moeten omvatten, werden die procedures niet altijd gevolgd. In plaats daarvan kan de ondertekenaar eenvoudigweg zoeken naar basisinformatie, zoals een verschuldigd bedrag op een hypotheek en de naam van de lener. De rest werd verondersteld accuraat te zijn en de documenten werden ondertekend.

Hoewel er misschien een minimale training werd aangeboden, gaven robo-ondertekenaars vaak toe dat ze geen volledig begrip hadden van de elementen van de documenten die ze ondertekenden. Dit omvatte onder meer niet weten hoe dergelijke documenten in gerechtelijke procedures kunnen worden gebruikt. Bovendien hadden de ondertekenaars vaak een tekort aan personeel in verhouding tot de totale werklast die ze moesten verwerken, soms met weinig of geen instructies voor het omgaan met de documenten. Naast het ondertekenen van executiedocumenten met weinig reviewtijd, introduceerden sommige robo-ondertekenaars ook nieuwe fouten, zoals het verkeerd berekenen van de waarde van woningen of het niet rapporteren van de effecten die een taxatie op die waarde had.

De twijfelachtige administratieve praktijken van deze arbeiders leidden ertoe dat advocaten van huiseigenaren die te maken hadden met uitsluiting, verhuisden om de zaken weg te gooien, omdat ze beweerden dat de documenten geen juridische waarde hadden.

Nadat het bestaan ​​van robo-ondertekenaars openbaar was gemaakt, waardoor gedwongen afschermingdocumenten opnieuw moesten worden onderzocht, kunnen de werknemers die zich met deze praktijk bezighielden te maken krijgen met disciplinaire maatregelen en ontslag van de instellingen die hen in dienst hadden genomen om deze taak uit te voeren. Hoewel de geldschieters geen problemen met hun werk zagen voorafgaand aan de wijdverspreide blootstelling, kunnen ze een robo-ondertekenaar ontslaan omdat ze het bedrijfsbeleid niet volgen.