Roest riem
Wat is de roestgordel?
De Rust Belt is een informele term die wordt gebruikt om de geografische regio te beschrijven die zich uitstrekt van New York tot het Midwesten, dat ooit werd gedomineerd door de productie. De Rust Belt werd een industrieel knooppunt vanwege de nabijheid van de Grote Meren, kanalen en rivieren, waardoor bedrijven toegang hadden tot grondstoffen en afgewerkte producten konden verzenden.
De regio kreeg de naam Rust Belt aan het einde van de jaren zeventig, nadat een sterke afname van het industriële werk veel fabrieken verlaten en verlaten achterliet, waardoor er meer roest werd veroorzaakt door blootstelling aan de elementen. Het wordt ook wel de fabricagegordel en de fabrieksriem genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- De Rust Belt verwijst naar de geografische regio van New York tot het Midwesten die ooit werd gedomineerd door productie.
- De Rust Belt is synoniem voor regio’s die te maken hebben met industriële achteruitgang en verlaten fabrieken die zijn verroest door blootstelling aan de elementen.
- De Rust Belt was de thuisbasis van duizenden arbeidersbanen in kolencentrales, staal- en autoproductie en de wapenindustrie.
Inzicht in de roestgordel
De term Rust Belt wordt vaak in een denigrerende betekenis gebruikt om delen van het land te beschrijven die een economische neergang hebben gekend – meestal zeer ingrijpend. De roestgordelregio vertegenwoordigt de deïndustrialisering van een gebied, dat vaak gepaard gaat met minder goedbetaalde banen en hoge armoedecijfers. Het resultaat was een verandering in het stedelijke landschap, aangezien de lokale bevolking op zoek naar werk naar andere delen van het land is verhuisd.
Hoewel er geen definitieve grens is, omvatten de staten die in de Rust Belt worden beschouwd – althans gedeeltelijk – de volgende:
- Indiana
- Illinois
- Michigan
- Missouri
- New York; Upstate en westelijke regio’s
- Ohio
- Pennsylvania
- West Virginia
- Wisconsin
Er zijn andere staten in de VS die ook te maken hebben met een terugval in de productie, zoals staten in het diepe zuiden, maar die worden meestal niet als onderdeel van de Rust Belt beschouwd. De regio was de thuisbasis van enkele van de meest vooraanstaande industrieën van Amerika, zoals staalproductie en kapitaalintensieve aard van de productie.
Armoede in de Rust Belt
Blauwe boorden banen zijn steeds meer naar het buitenland verplaatst, waardoor lokale overheden gedwongen worden om het soort productiebedrijven dat in het gebied kan slagen, opnieuw te bekijken. Terwijl sommige steden erin slaagden nieuwe technologieën toe te passen, worstelen andere nog steeds met stijgende armoedeniveaus en een afnemende bevolking.
Hieronder staan de armoedecijfers van het US Census Bureau vanaf 2018 voor elk van de hierboven genoemde Rust Belt-staten.
Er zijn andere Amerikaanse staten met hoge armoedecijfers, zoals Kentucky (16,9%), Louisiana (18,6%) en Alabama (16,8%). De roestgordelstaten hebben echter – op zijn minst – een percentage van dubbele cijfers van hun bevolking dat in armoede leeft.
Geschiedenis van de Rust Belt
Voordat het bekend werd als de Rust Belt, stond het gebied algemeen bekend als de Factory, Steel of Manufacturing Belt van het land. Dit gebied, ooit een bloeiende hub van economische activiteit, vertegenwoordigde een groot deel van de industriële groei en ontwikkeling in de VS.
De natuurlijke hulpbronnen die in het gebied werden gevonden, leidden tot welvaart – namelijk kolen en ijzererts – samen met arbeid en gemakkelijke toegang tot transport via de beschikbare waterwegen. Dit leidde tot de opkomst van kolen- en staalfabrieken, die later de wapen, auto- en auto-onderdelenindustrie voortbrachten. Werkzoekenden begonnen naar het gebied te verhuizen, dat werd gedomineerd door zowel de kolen- als de staalindustrie, waardoor het algehele landschap van de regio veranderde.
Maar dat begon te veranderen tussen de jaren vijftig en zeventig. Veel fabrikanten gebruikten nog steeds dure en verouderde apparatuur en machines en werden opgezadeld met de hoge kosten van huishoudelijk werk en materiaal. Ter compensatie ging een groot deel van hen elders op zoek naar goedkoper staal en arbeidskrachten – namelijk uit buitenlandse bronnen – wat uiteindelijk zou leiden tot de ineenstorting van de regio.
Er is geen definitieve grens voor de Rust Belt, maar het omvat over het algemeen het gebied van New York tot het Midwesten.
Verval van de roestband
Het meeste onderzoek suggereert dat de Rust Belt eind jaren zeventig begon te haperen, maar de achteruitgang is mogelijk eerder begonnen, met name in de jaren vijftig, toen de dominante industrieën in de regio met minimale concurrentie te maken kregen. Krachtige vakbonden in de automobiel- en staalindustrie zorgden ervoor dat de arbeidsconcurrentie tot een minimum werd beperkt. Als gevolg hiervan hadden veel van de gevestigde bedrijven weinig prikkels om te innoveren of de productiviteit uit te breiden. Dit kwam terug om de regio te achtervolgen toen de Verenigde Staten overzeese handel openden en de productie naar het zuiden verschoven.
In de jaren tachtig kreeg de Rust Belt te maken met concurrentiedruk – in binnen- en buitenland – en moesten de lonen en prijzen naar beneden worden bijgesteld. Langdurig monopolistisch opereren speelde een belangrijke rol bij de ondergang van de Rust Belt. Dit toont aan dat concurrentiedruk op de productiviteit en op de arbeidsmarkten belangrijk is om bedrijven te stimuleren om te innoveren. Wanneer die prikkels echter zwak zijn, kan het middelen naar meer welvarende regio’s van het land drijven.
De bevolking van de regio vertoonde ook een snelle daling. Wat ooit een knooppunt was voor immigranten uit de rest van het land en uit het buitenland, leidde tot een uittocht van mensen uit het gebied. Duizenden goedbetaalde arbeidersbanen werden geschrapt, waardoor mensen gedwongen werden te verhuizen op zoek naar werk en betere levensomstandigheden.
Politiek en de Rust Belt
De term Rust Belt wordt over het algemeen toegeschreven aan Walter Mondale, die naar dit deel van het land verwees toen hij in 1984 de Democratische presidentskandidaat was. Toen hij president Ronald Reagan aanviel, beweerde Mondale dat het beleid van zijn tegenstander de wat hij noemde de Rust Bowl verpestte. Hij werd door de media ten onrechte geciteerd als zijnde de roestriem, en de term bleef hangen. Sindsdien wordt de term consequent gebruikt om de economische achteruitgang van het gebied te beschrijven.
Vanuit een beleidsperspectief was het aanpakken van de specifieke behoeften van de Rust Belt-staten een politieke noodzaak voor beide partijen tijdens de verkiezingen van 2016. Velen geloven dat de nationale overheid een oplossing kan vinden om deze falende regio weer te helpen slagen.