Zilver standaard

Wat is de zilveren standaard?

De zilveren standaard is een monetair systeem waarin de waarde van de nationale valuta van een land wordt ondersteund door zilver. Het is vergelijkbaar van aard met zijn beroemde tegenhanger, de gouden standaard. 

De typische methode voor het implementeren van een zilveren standaard is om eenheden van nationale valuta tegen een vaste wisselkoers om te zetten in eenheden van zilver. Naast zilver en goud hebben landen ook zogenaamde bimetaalstandaarden opgenomen, die de omzetting in een van de twee edelmetalen mogelijk maken.

Inzicht in de Silver Standard

Het doel van de zilveren standaard is ervoor te zorgen dat de koopkracht van een nationale munteenheid wordt gehandhaafd. Voor voorstanders van de zilverstandaard dient het toestaan ​​van valutahouders om hun valuta in te wisselen voor fysiek zilver als tegenwicht tegen de neiging van regeringen om de waarde van hun valuta te verlagen door geld te drukken.

Immers, aangezien zilver eindig is en fysiek moet worden gedolven en geslagen, zijn regeringen onder een zilverstandaard beperkt in hun vermogen om nieuwe valuta te creëren, omdat ze ervoor moeten zorgen dat alle nieuwe valuta worden gedekt door een passende hoeveelheid zilver.

Het gebruik van de zilveren standaard is door de geschiedenis heen wijdverbreid geweest, hoewel de praktijk in de 20e eeuw sterk uit de gratie raakte. In de Verenigde Staten functioneerde de nationale munteenheid gedurende de eerste 40 jaar van het bestaan ​​van het land op bimetaalbasis. Gedurende deze periode werden zilveren munten beschouwd als de favoriete valuta, terwijl gouden munten zelden werden gebruikt.

Dit veranderde echter in 1834, toen het Amerikaanse Congres de prijs van de zilver goudverhouding aanpaste van 15: 1 naar 16: 1. Deze aanpassing leidde tot een stijging van de export van zilver, waardoor zilveren munten grotendeels uit de Verenigde Staten verdwenen. Als antwoord op dit tekort werd goud de belangrijkste valuta.

Een andere belangrijke mijlpaal deed zich voor in 1862, toen de overheid fiatgeld uitgaf dat niet in zilver, goud of enig ander metaal kon worden omgezet. Hoewel fiatgeld de norm is in het huidige monetaire systeem, was dit destijds een radicale stap en stuitte het op uitgesproken tegenstand. In 1879 reageerde het Congres op deze kritiek door de hoeveelheid fiatgeld in omloop te bevriezen tot $ 347 miljoen.

Uiteindelijk zouden de Verenigde Staten echter het systeem van fiatvaluta volledig gaan omarmen. In 1971 reageerde Nixon op de toenemende instabiliteit van het toen heersende monetaire systeem van Bretton Woods door de convertibiliteit van de Amerikaanse dollar ( USD ) in edelmetalen definitief en volledig te verbreken. Deze trend werd herhaald door een groeiend aantal andere landen, zodat er tegenwoordig geen enkel land ter wereld is dat werkt volgens een zilveren of een gouden standaard.

Voorbeeld uit de echte wereld van de Silver Standard

Aangenomen wordt dat de zilveren standaard dateert uit het oude Griekenland, waar zilver het eerste metaal was dat werd gebruikt als maatstaf voor valuta. Na de val van het Romeinse rijk was de goedkeuring van de zilveren standaard wijdverbreid en omvatte het gebruik ervan in China, India, Bohemen, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten.

Maar uiteindelijk zouden alle landen het fiat-valutasysteem gaan overnemen. In de Verenigde Staten werd de gouden standaard in 1971 verlaten door Richard Nixon, terwijl de zilveren standaard officieel ten einde kwam toen China en Hong Kong deze in 1935 verlieten.