Slimme contracten
Wat is een slim contract?
Een slim contract is een zelfuitvoerend contract waarbij de voorwaarden van de overeenkomst tussen koper en verkoper rechtstreeks in coderegels worden geschreven. De code en de daarin vervatte overeenkomsten bestaan over een gedistribueerd, gedecentraliseerd blockchain netwerk. De code regelt de uitvoering en transacties zijn traceerbaar en onomkeerbaar.
Slimme contracten maken het mogelijk om vertrouwde transacties en overeenkomsten uit te voeren tussen ongelijksoortige, anonieme partijen zonder de noodzaak van een centrale autoriteit, rechtsstelsel of extern handhavingsmechanisme.
Hoewel blockchain-technologie in de eerste plaats wordt beschouwd als de basis voor bitcoin, is het veel verder geëvolueerd dan het ondersteunen van de virtuele valuta.
Wat je moet weten
- Slimme contracten zijn contracten die zichzelf uitvoeren, waarbij de voorwaarden van de overeenkomst tussen koper en verkoper rechtstreeks in coderegels worden geschreven.
- Nick Szabo, een Amerikaanse computerwetenschapper die in 1998 de virtuele valuta “Bit Gold” heeft uitgevonden, definieerde slimme contracten als geautomatiseerde transactieprotocollen die de voorwaarden van een contract uitvoeren.
- Slimme contracten maken transacties traceerbaar, transparant en onomkeerbaar.
Hoe slimme contracten werken
Slimme contracten werden voor het eerst voorgesteld in 1994 door Nick Szabo, een Amerikaanse computerwetenschapper die in 1998 een virtuele valuta met de naam “Bit Gold” uitvond, 10 jaar vóór de uitvinding van bitcoin. In feite wordt er vaak gezegd dat Szabo de echte Satoshi Nakamoto is, de anonieme uitvinder van bitcoin, wat hij heeft ontkend.
Szabo definieerde slimme contracten als geautomatiseerde transactieprotocollen die de voorwaarden van een contract uitvoeren. Hij wilde de functionaliteit van elektronische transactiemethoden, zoals POS (point of sale), uitbreiden naar de digitale wereld.
In zijn paper stelde Szabo ook de uitvoering van een contract voor voor synthetische activa, zoals derivaten en obligaties. Szabo schreef: “Deze nieuwe effecten worden gevormd door effecten (zoals obligaties) en derivaten (opties en futures) op een groot aantal verschillende manieren te combineren. Zeer complexe termijnstructuren voor betalingen kunnen nu worden ingebouwd in gestandaardiseerde contracten en worden verhandeld tegen lage transactiekosten., dankzij geautomatiseerde analyse van deze complexe termstructuren. “
In eenvoudige bewoordingen doelde hij op de verkoop en aankoop van derivaten met complexe voorwaarden.
Veel van Szabo’s voorspellingen in de krant kwamen uit op manieren die voorafgingen aan blockchain-technologie. Zo verloopt de handel in derivaten nu voornamelijk via computernetwerken met complexe termstructuren.