Subprime

Wat is subprime?

Subprime is een ondergemiddelde kredietclassificatie van leners met een aangetaste of beperkte kredietgeschiedenis en die onderworpen zijn aan hoger dan gemiddelde rentetarieven. Kredietverstrekkers gebruiken een kredietscoresysteem om te bepalen voor welke leningen een lener in aanmerking komt. Subprime-leningen brengen meer kredietrisico met zich mee en zullen als zodanig ook hogere rentetarieven met zich meebrengen.

Subprime begrijpen

Af en toe kunnen sommige leners worden geclassificeerd als subprime ondanks een goede kredietgeschiedenis. De reden hiervoor is dat de leners ervoor hebben gekozen om geen verificatie van inkomen of activa te verstrekken tijdens het aanvraagproces van de lening.

De leningen in deze classificatie worden opgenomen inkomsten en activa (SISA) leningen of zelfs geen inkomsten, geen activa (NINA) leningen genoemd. Ongeveer 25% van de hypotheek nieuwe productie worden geclassificeerd als subprime. De term subprime dankt zijn naam aan de prime rate, de snelheid waarmee mensen en bedrijven met een uitstekende kredietgeschiedenis geld mogen lenen.

Bij hypotheekleningen kunnen subprime-leners relatief minder risico lopen dan bij andere soorten ongedekte subprime-leenproducten, omdat de hypotheek zelf door de woning als onderpand is gedekt. Toch kunnen subprime-leners het moeilijker hebben om een ​​hypotheek te krijgen en kunnen ze een hogere rente verwachten dan de gemiddelde lener als ze dat wel doen.

Subprime-hypotheken en de wereldwijde financiële crisis

Veel van de subprime-hypotheken die in de jaren vóór de wereldwijde financiële crisis werden afgesloten, werden afgesloten met een aanpasbare rentevoet waardoor kredietnemers de eerste jaren van hun hypotheek konden beginnen met een extreem lage betaling. Na de eerste drie of vijf jaar werd de rente naar boven bijgesteld en werden de maandelijkse hypotheekbetalingen extreem duur voor de leners. Veel leners konden het zich niet veroorloven om ze na deze aanpassing te betalen.

Vóór de wereldwijde financiële crisis werden subprime-leningen, zoals hypotheken, samen verpakt in grote pools van leningen en verkocht aan investeerders. Aangenomen werd dat er veiligheid in aantallen was en omdat zoveel duizenden leningen werden samengevoegd, dacht men dat zelfs als sommige van hen in gebreke zouden blijven, de hypotheekpools gezonde investeringen zouden blijven vanwege de valse veronderstelling dat de meerderheid van de leners dat zou doen. betalen nog steeds hun hypotheekbetalingen.

De duizenden leningen die werden verstrekt aan mensen die het zich niet langer konden veroorloven om de betalingen te doen nadat hun rentetarieven naar boven waren aangepast, bleven in gebreke, de gepoolde hypotheekinvesteringen gingen ten onder, en dit alles hielp om de wereldwijde financiële crisis aan te wakkeren.

Andere Subprime-producten

In de opkomende fintech-markt van vandaag richten een aantal nieuwe bedrijven, waaronder verschillende online kredietverstrekkers, zich nu op subprime- en  thin-file  leners. Kredietagentschappen hebben ook nieuwe kredietscoremethodologieën ontwikkeld voor dergelijke kredietnemers. Dit heeft geholpen om het beschikbare aanbod voor subprime-leners te vergroten.

Een algemeen verkrijgbaar product dat een alternatief biedt voor subprime-leners, is de  beveiligde creditcard. De lener stort geld op een speciale bankrekening en mag vervolgens tot een bepaald percentage van dat bedrag uitgeven met de beveiligde kaart. Na verloop van tijd kan de lener in aanmerking komen om te upgraden naar een creditcard met een hogere kredietlimiet.

Sommige bedrijven bieden ook conventionele, onbeveiligde creditcards aan die zijn afgestemd op subprime-leners. Ze omvatten Credit One Bank, First Premier Bank en First Savings Bank. De rentetarieven op deze creditcards kunnen oplopen tot 30%, en ze hebben vaak jaarlijkse kosten van $ 100 of zo en maandelijkse kosten variërend van $ 5 tot $ 10 per maand. Deze kaarten hebben meestal ook een lagere kredietlimiet dan andere kaarten, wat een andere manier is waarop kredietverstrekkers sommige van de subprime-risico’s verminderen.

Naast creditcards bieden veel subprime-kredietverstrekkers ook niet-doorlopende leningen aan, zoals autoleningen, met rentetarieven van rond de 36%.

Betaaldagleningen  zijn een ander, meer controversieel alternatief voor subprime-kredieten. Deze kredietverstrekkers verstrekken kortlopende leningen tegen  jaarlijkse percentages (JKP’s)  die in sommige staten meer dan 400% kunnen bedragen.