De meest waardevolle privébedrijven ter wereld
De meeste bedrijven van een bepaalde grootte kunnen niet wachten om “naar de beurs te gaan” en hun aandelen op een beurs te verkopen, gezien de instroom van contanten en de erkenning die gepaard gaat met een beursintroductie. Maar sommige dingen zijn gewoon te mooi om te delen.
Veel andere bedrijven geven er de voorkeur aan om intern te groeien en schuwen de openbare verhandeling van hun aandelen helemaal. Deze privébedrijven hebben bepaalde grote voordelen: geen rapportagevereisten, geen gedissocieerde aandeelhouders om te behagen en geen onnodige focus op kortetermijndoelen. Maar laat u niet misleiden: sommige van de grootste bedrijven zijn privébedrijven, en wanneer ze scherp worden geleid, kunnen privébedrijven uitgroeien tot een omvang die vergelijkbaar is met die van hun grootste beursgenoteerde tegenhangers. Dus wat zijn de drie grootste particuliere bedrijven ter wereld?
Particuliere bedrijven definiëren
Het bepalen van ’s werelds dochteronderneming van Amerika’s beursgenoteerde Standard Oil of California (voorloper van Chevron). Toen Saudi Aramco in 1950 winstgevend werd, liet de Saoedische koning Standard Oil genadig de helft van de winst houden, terwijl de rest onteigend werd. Het alternatief was om de overheid gewoon het hele bedrijf te laten opeisen, wat ze in 1980 toch deed.
Daarom is het het beste om staatsbedrijven zoals Saudi Aramco en andere giganten zoals China Mobile en PetroChina uit te sluiten. In plaats daarvan kunnen standaardlijsten van de meest waardevolle particuliere bedrijven het beste worden beperkt tot bedrijven die voortkwamen uit vindingrijkheid in de particuliere sector en als zodanig blijven floreren.
‘S Werelds grootste besloten vennootschap
Hoewel de titel van ’s werelds grootste beursgenoteerde bedrijf de afgelopen decennia is veranderd, van ICBC naar JPMorgan Chase naar Apple, heeft het meest waardevolle Amerikaanse particuliere bedrijf zijn status grotendeels onbetwist genoten.3 Cargill is het meest waardevolle privébedrijf ter wereld. Het is een bedrijf waar u waarschijnlijk maar weinig bekend mee bent, maar toch vrijwel zeker heeft bezocht. In 2011 was de multinational uit Minnesota verantwoordelijk voor maar liefst 25% van alle graanexport uit de Verenigde Staten.
Slechts een twaalftal Amerikaanse overheidsbedrijven verdienen meer inkomsten dan Cargill en er zijn er maar weinig die internationaal actief zijn. Cargill is actief in 70 landen, op elk bevolkt continent en heeft 160.000 mensen in dienst. Het importeert bijna een kwart van al het rundvlees dat de Verenigde Staten binnenkomt. Als je alle belangen van Cargill bij elkaar optelt, alles van de productie van fosfaat tot de handel in energie,levert dat jaarlijks meer dan 113 miljard dollar op.
Dus wie is de eigenaar van Cargill? De familie Cargill natuurlijk. Het begrijpelijk geheimzinnige Cargill bezit 90% van het conglomeraat, en nee, ze hebben nog geen plannen bekendgemaakt om binnenkort te verkopen.
Heb een Koch en een glimlach
Van iets kleinere omvang maar vergelijkbare invloed is Koch Industries, dat ook groot genoeg is om tot de 20 grootste openbare bedrijven in de Verenigde Staten te behoren.4 Het bedrijf werd opgericht door familie patriarch Fred Koch, een chemisch ingenieur die in 1927 een efficiënte manier ontwikkelde om ruwe olie tot benzinete raffineren. Drieënnegentig jaar later blijft het bedrijf aanwezig op het gebied van raffinage, maar het is uitgegroeid tot gebieden die zo divers zijn als polymeren en veeteelt. De bekendste dochteronderneming van Koch in Wichita is Georgia-Pacific, een van ’s werelds grootste pulp- en papierfabrikanten.
Fred Koch stierf in 1967 en gaf het bedrijf aan zijn vier zonen. In 1983 kochten de broers Charles en David Fred Jr. en William uit voor wat destijds zeker klonk als een royaal bedrag: $ 1 miljard. Charles heeft vandaag 42% van het bedrijf in handen (net als David die in augustus 2019 stierf), en het is veilig om te zeggen dat ze zullen overwegen hun belang te verkopen rond dezelfde tijd dat de Cargill-clan dat doet.
Particuliere bedrijven in het buitenland: IKEA
Grote particuliere bedrijven zijn niet exclusief voor de Verenigde Staten. Europa’s meest formidabele is onder meer een Zweedse meubelfabrikant (en ongetwijfeld ’s werelds grootste popularisator van inbussleutels), opgericht in 1943. Met een jaaromzet van $ 46,4 miljard wordt IKEA niet openbaar verhandeld en is het een van’ s werelds grootste particuliere bedrijven, die nooit afdwaalt. van zijn oorspronkelijke bedrijf.
Tegenwoordig exploiteert het meubel- en woonwarenbedrijf honderden winkels in tientallen landen, waardoor de massa eenvoudige functionaliteit en casual minimalisme krijgt.
De tieneroprichter van de multinational, Ingvar Kamprad (de “IK” in IKEA), stierf in 2018 op 91-jarige leeftijd in zijn huis in Zweden. In 1982 richtte hij een liefdadigheidsstichting op om het grootste deel van het bedrijf te bezitten, wat het sindsdien doet. Een volledige uitsplitsing van de eigendomsstructuur van IKEA zou duizenden woorden inhouden, maar om samen te vatten, is de Stichting INGKA Foundation van Kamprad eigenaar van de houdstermaatschappij die 86% van de IKEA-winkels bezit.1920 Een afzonderlijk IKEA merkbedrijf bezit de immateriële activa van IKEA (handelsmerk, enz.). Dat bedrijf is eigendom van nog een andere stichting, opgericht door Kamprad en gevestigd in Liechtenstein, die IKEA elk kwartaal miljoenen dollars aan belastingen bespaart.22
Het komt neer op
In de regel zijn de meest succesvolle particuliere bedrijven de grote. En de grootste particuliere bedrijven zijn degenen die hun winst consequent herinvesteren. Zonder zich zorgen te hoeven maken over het uitkeren van dividenden, het terugkopen van aandelen op de open markt of andere trucs die hun bedrijven aantrekkelijker zouden maken voor potentiële aandeelhouders, genieten privébedrijven van flexibiliteit en aanpassingsvermogen waar de meeste beursgenoteerde bedrijven alleen maar van kunnen dromen. Cargill, Koch Industries en IKEA zouden het weten.