Tijd variërende vluchtigheid

Wat is een in de tijd variërende vluchtigheid?

Tijdvariabele volatiliteit verwijst naar de fluctuaties in volatiliteit over verschillende tijdsperioden. Beleggers kunnen ervoor kiezen om de volatiliteit van een onderliggend effect gedurende verschillende perioden te bestuderen of in overweging te nemen. De volatiliteit van bepaalde activa kan bijvoorbeeld tijdens de zomer lager zijn als handelaren op vakantie zijn. Het gebruik van tijdsafhankelijke volatiliteitsmaatregelen kan de verwachtingen van investeringen beïnvloeden.

Hoe tijdafhankelijke vluchtigheid werkt

De vluchtigheid in de tijd kan in elk tijdsbestek worden bestudeerd. Over het algemeen vereist vluchtigheidsanalyse wiskundige modellen om volatiliteitsniveaus te genereren als een maatstaf voor het risico van een onderliggend effect. Dit type modellering genereert historische volatiliteitsstatistieken.

Historische volatiliteit wordt over het algemeen de standaarddeviatie van prijzen voor een financieel instrument genoemd, en dus een maatstaf voor het risico ervan. Verwacht wordt dat een effect in de loop van de tijd een wisselende volatiliteit zal hebben onderhevig aan grote prijsschommelingen, waarbij aandelen en andere financiële instrumenten periodes van hoge volatiliteit en lage volatiliteit vertonen op verschillende tijdstippen.

Analisten kunnen ook wiskundige berekeningen gebruiken om impliciete volatiliteit te genereren. Impliciete volatiliteit verschilt van historische volatiliteit doordat het niet is gebaseerd op historische gegevens, maar eerder op een wiskundige berekening die een maatstaf biedt voor de geschatte volatiliteit van de markt op basis van huidige marktfactoren.

Historische vluchtigheid

Historische vluchtigheid kan worden geanalyseerd door tijdsperioden op basis van de beschikbaarheid van gegevens. Veel analisten proberen de vluchtigheid eerst te modelleren met zoveel mogelijk beschikbare gegevens om de vluchtigheid van beveiliging gedurende de hele levensduur te achterhalen. In dit type analyse is volatiliteit gewoon de standaarddeviatie van de prijs van een effect rond zijn gemiddelde.

Het analyseren van de volatiliteit aan de hand van gespecificeerde tijdsperioden kan nuttig zijn om te onderschatten hoe een effect zich heeft gedragen tijdens bepaalde marktcycli, crises of gerichte gebeurtenissen. De vluchtigheid van tijdreeksen kan ook nuttig zijn bij het analyseren van de vluchtigheid van een effect in de afgelopen maanden of kwartalen versus langere tijdsbestekken.

Historische volatiliteit kan ook een variabele zijn in verschillende marktprijzen en kwantitatieve modellen. Het Black-Scholes Option Pricing Model vereist bijvoorbeeld de historische volatiliteit van een effect bij het identificeren van de optieprijs.

Impliciete vluchtigheid

Volatiliteit kan ook worden geëxtraheerd uit een model zoals het Black-Scholes-model om de huidige veronderstelde volatiliteit van de markt te identificeren. Met andere woorden, het model kan achterwaarts worden uitgevoerd door de waargenomen marktprijs van een optie als input te gebruiken om te berekenen wat de volatiliteit van de onderliggende waarde moet zijn om die prijs te bereiken.

Over het algemeen is het tijdsbestek van de impliciete vluchtigheid gebaseerd op de tijd tot het verstrijken. Over het algemeen zullen opties met een langere vervaltijd een hogere volatiliteit hebben, terwijl opties die binnen een kortere tijd vervallen een lagere impliciete volatiliteit hebben.

De Nobelprijs voor economie van 2003

In 2003 wonnen economen Robert F. Engle en Clive Granger de Nobelprijs voor de Memorial Prize in Economics voor hun werk in het bestuderen van tijdsafhankelijke vluchtigheid. De economen ontwikkelden het Autoregressive Conditional Heteroskedasticity (ARCH) -model. Dit model biedt inzicht voor het analyseren en verklaren van vluchtigheid over verschillende tijdsperioden. De resultaten kunnen vervolgens worden gebruikt in voorspellend risicobeheer, wat kan helpen om verliezen in verschillende scenario’s te beperken.