25 juni 2021 2:29

Transactierisico

Wat is transactierisico?

Transactierisico verwijst naar het nadelige effect dat wisselkoersschommelingen kunnen hebben op een voltooide transactie voorafgaand aan de afwikkeling. Het is de wisselkoers of het valutarisico dat specifiek verband houdt met de tijd die verloopt tussen het aangaan van een transactie of contract en het vervolgens afwikkelen ervan.

Belangrijkste leerpunten

  • Transactierisico is de kans dat schommelingen in de valutakoersen de waarde van een buitenlandse transactie veranderen nadat deze is voltooid maar nog niet is verrekend.
  • Het transactierisico is groter wanneer er een langere periode bestaat tussen het aangaan van een contract of transactie en het afwikkelen ervan.
  • Transactierisico’s kunnen worden afgedekt door het gebruik van derivaten zoals termijncontracten en optiecontracten om de impact van wisselkoersschommelingen op korte termijn te beperken.

Inzicht in transactierisico’s

Bedrijven die zich bezighouden met internationale handel, maken doorgaans kosten in de valuta van dat vreemde land of moeten op een gegeven moment winsten terug naar hun land repatriëren. Wanneer ze deze activiteiten moeten ontplooien, zit er vaak een vertraging tussen het bereiken van overeenstemming over de voorwaarden van de deviezentransactie en de uitvoering ervan om de deal te voltooien. Deze vertraging creëert een kortetermijnblootstelling aan valutarisico’s, die voortvloeien uit de mogelijke prijsverandering van de ene  valuta  ten opzichte van de andere. Transactierisico’s kunnen dus leiden tot onvoorspelbare winsten en verliezen die verband houden met de openstaande transactie. Veel institutionele beleggers, zoals hedgefondsen en onderlinge fondsen, en multinationals gebruiken  forex, futures, optiecontracten of andere derivaten om dit risico af te dekken.

Hoe langer het tijdsverschil tussen het starten van een transactie of contract en de afwikkeling ervan, hoe groter het transactierisico, omdat er meer tijd is om de wisselkoers te laten fluctueren. Transactierisico’s zijn onvermijdelijk voordelig voor één partij bij de transactie, maar bedrijven moeten proactief zijn om ervoor te zorgen dat ze het bedrag beschermen dat ze verwachten te ontvangen.

Voorbeeld

Bijvoorbeeld als een Amerikaans bedrijf winst uit een verkoop in Duitsland repatriëren. het zal de euro’s (EUR) die het zou hebben ontvangen moeten omwisselen voor Amerikaanse dollars (USD). Het bedrijf stemt ermee in om de transactie af te ronden tegen een bepaalde EUR / USD wisselkoers. Er is echter meestal een tijdsverloop tussen het moment waarop de transactie is gesloten en het moment waarop de uitvoering of afwikkeling plaatsvindt. Als in die periode de euro zou depreciëren ten opzichte van de USD, zou het bedrijf minder Amerikaanse dollars ontvangen wanneer deze transactie wordt afgewikkeld.

Als de EUR / USD-koers op het moment van transactieovereenkomst 1,20 was, betekent dit dat 1 euro kan worden ingewisseld voor 1,20 USD. Dus als het te repatriëren bedrag 1.000 euro is, verwacht het bedrijf 1.200 USD. Als de wisselkoers op het moment van vereffening naar 1,00 daalt, ontvangt het bedrijf slechts 1.000 USD. Het transactierisico resulteerde in een verlies van 200 USD.

Afdekking van transactierisico’s

Transactierisico’s creëren moeilijkheden voor individuen en bedrijven die in verschillende valuta’s handelen, aangezien wisselkoersen in korte tijd aanzienlijk kunnen fluctueren. Er zijn echter strategieën die bedrijven kunnen gebruiken om mogelijke verliezen te minimaliseren. Het potentieel negatieve effect als gevolg van volatiliteit  kan worden verminderd door middel van vele afdekkingsmechanismen.

Een bedrijf zou een termijncontract kunnen afsluiten dat de valutakoers vastzet voor een bepaalde datum in de toekomst. Een andere populaire en goedkope afdekkingsstrategie zijn opties. Door een optie te kopen kan een bedrijf een ‘at-worst’-tarief voor de transactie instellen. Mocht de optie zonder geld aflopen, dan kan het bedrijf de transactie tegen een gunstiger tarief op de open markt uitvoeren. Omdat de periode tussen transactie en afwikkeling vaak relatief kort is, is een kortlopend contract het meest geschikt om deze risicoblootstelling af te dekken.