Zwakke vormefficiëntie

Wat is een zwakke vormefficiëntie?

Zwakke vormefficiëntie beweert dat eerdere prijsbewegingen, volume- en winstgegevens geen invloed hebben op de prijs van een aandeel en niet kunnen worden gebruikt om de toekomstige richting te voorspellen. Zwakke vormefficiëntie is een van de drie verschillende graden van efficiënte markthypothese (EMH).

De basisprincipes van zwakke vormefficiëntie

Zwakke vormefficiëntie, ook bekend als de random walk theory, stelt dat de prijzen van toekomstige effecten willekeurig zijn en niet worden beïnvloed door gebeurtenissen uit het verleden. Voorstanders van een zwakke vormefficiëntie zijn van mening dat alle huidige informatie wordt weerspiegeld in aandelenkoersen en dat informatie uit het verleden geen verband houdt met de huidige marktprijzen.

Het concept van zwakke vormefficiëntie werd gepionierd door de economieprofessor Burton G. Malkiel van Princeton University in zijn boek uit 1973, “A Random Walk Down Wall Street”. Het boek behandelt, naast de random walk-theorie, de efficiënte markthypothese en de andere twee graden van efficiënte markthypothese:  semi-sterke vormefficiëntie en sterke vormefficiëntie. In tegenstelling tot een zwakke vormefficiëntie, geloven de andere vormen dat informatie uit het verleden, het heden en de toekomst de koersbewegingen van aandelen in verschillende mate beïnvloedt.

Gebruikt voor zwakke vormefficiëntie

Het belangrijkste principe van de zwakke vorm efficiëntie is dat de willekeur van de aandelenkoersen maken het onmogelijk te vinden prijs patronen en te profiteren van koersbewegingen. In het bijzonder zijn dagelijkse schommelingen van de aandelenkoersen volledig onafhankelijk van elkaar; het gaat ervan uit dat er geen prijsmomentum bestaat. Bovendien voorspelt de winstgroei uit het verleden geen huidige of toekomstige winstgroei.

Een zwakke vormefficiëntie beschouwt technische analyse niet als nauwkeurig en beweert dat zelfs fundamentele analyse soms gebrekkig kan zijn. Het is daarom buitengewoon moeilijk, volgens de zwakke vormefficiëntie, om beter te presteren dan de markt, vooral op korte termijn. Als iemand het bijvoorbeeld eens is met dit soort efficiëntie, is hij van mening dat het geen zin heeft om een ​​financieel adviseur of een actieve portefeuillebeheerder te hebben. In plaats daarvan gaan beleggers die voor een zwakke vormefficiëntie pleiten, ervan uit dat ze willekeurig een investering of portefeuille kunnen kiezen die een vergelijkbaar rendement zal opleveren.

Voorbeeld uit de echte wereld van zwakke vormefficiëntie

Stel dat David, een schommel handelaar, ziet Alphabet Inc. ( GOOGL ) voortdurend dalen op maandag en in waarde stijgen op vrijdag. Hij mag aannemen dat hij kan profiteren als hij de aandelen aan het begin van de week koopt en aan het einde van de week verkoopt. Als de prijs van Alphabet echter op maandag daalt maar niet op vrijdag stijgt, wordt de markt als zwakke vorm als efficiënt beschouwd.

Laten we buy-and-hold investeerder, merkt dit patroon op en koopt de aandelen een week voordat het de winst van dit jaar over het derde kwartaal rapporteert, vooruitlopend op een stijging van de aandelenkoers van Apple na de publicatie. Helaas voor Jenny blijven de inkomsten van het bedrijf achter bij de verwachtingen van analisten. De theorie stelt dat de markt zwak efficiënt is omdat het Jenny niet toestaat een extra rendement te behalen door de aandelen te selecteren op basis van historische winstgegevens.