Geaggregeerde stop-loss-verzekering
Wat is een geaggregeerde stop-loss-verzekering?
Aggregate stop-loss-verzekering is een polis die is ontworpen om de claimdekking (verliezen) te beperken tot een bepaald bedrag. Deze dekking zorgt ervoor dat een catastrofale claim (specifieke stop-loss) of talrijke claims (geaggregeerde stop-loss) de financiële reserves van een zelf gefinancierd plan niet leegmaken. Aggregate stop-loss beschermt de werkgever tegen claims die hoger zijn dan verwacht. Als het totale aantal claims de totale limiet overschrijdt, dekt de stop-loss-verzekeraar de claims of vergoedt de werkgever.
Belangrijkste leerpunten
- Een geaggregeerde stop-loss-verzekering is bedoeld om een werkgever te beschermen die zijn eigen gezondheidsplan voor zijn werknemers financiert tegen hoger dan verwachte uitbetalingen voor claims.
- Een stop-loss-verzekering is vergelijkbaar met een verzekering met een hoog eigen risico en de werkgever blijft verantwoordelijk voor claims onder het aftrekbare bedrag.
- Het eigen risico of het beslag voor een geaggregeerde stop-loss-verzekering wordt berekend op basis van verschillende factoren, waaronder een geschatte waarde van claims per maand, het aantal ingeschreven werknemers en een stop-loss-beslagvermenigvuldigingsfactor die gewoonlijk ongeveer 125% van de verwachte claims is.
Inzicht in geaggregeerde stop-loss-verzekeringen
Er wordt een geaggregeerde stop-loss-verzekering afgesloten voor zelf gefinancierde verzekeringsplannen waarvoor een werkgever het financiële risico op zich neemt van het verstrekken van ziektekostenvergoedingen aan zijn werknemers. In de praktijk betalen werkgevers met eigen middelen voor elke claim zoals deze wordt gepresenteerd, in plaats van een vaste premie te betalen aan een verzekeringsmaatschappij voor een volledig verzekerd plan. Een stop-loss-verzekering is vergelijkbaar met het afsluiten van een verzekering met een hoog eigen risico. De werkgever blijft verantwoordelijk voor het declareren van onkosten onder het aftrekbare bedrag.
Stop-loss-verzekeringen verschillen van conventionele arbeidsvoorwaardenverzekeringen. Stop-loss dekt alleen de werkgever en biedt geen directe dekking voor werknemers en deelnemers aan gezondheidsplannen.
Hoe de geaggregeerde stop-loss-verzekering wordt gebruikt
Een geaggregeerde stop-loss-verzekering wordt door werkgevers gebruikt als dekking voor risico’s tegen een hoge waarde van claims. Een geaggregeerde stop-loss-verzekering heeft een maximumniveau voor claims. Wanneer een maximumdrempel wordt overschreden, hoeft de werkgever geen betalingen meer te doen en kan hij enkele vergoedingen ontvangen.
Een geaggregeerde stop-loss-verzekering kan worden toegevoegd aan een bestaand verzekeringsplan of afzonderlijk worden gekocht. De drempel wordt berekend op basis van een bepaald percentage van de verwachte kosten (zogenaamde bevestigingspunten) – meestal 125% van de verwachte claims voor het jaar.
Een geaggregeerde stop-loss-drempel is meestal variabel en niet vast. Dit komt doordat de drempel fluctueert als percentage van het aantal ingeschreven werknemers van een werkgever. De variabele drempel is gebaseerd op een geaggregeerde aanhechtingsfactor die een belangrijke component is bij de berekening van een stop-loss-niveau.
Net als bij plannen met een hoog eigen risico, zullen de meeste stop-loss-plannen relatief lage premies hebben. Dit komt doordat van de werkgever wordt verwacht dat hij meer dan 100% van de waarde van de claims die hij ontvangt, betaalt.
Volgens de Henry J. Kaiser Family Foundation 2018 Employer Health Benefits Survey, bieden verzekeraars nu gezondheidsplannen met een zelf gefinancierde optie voor kleine of middelgrote werkgevers;deze gezondheidsplannen bevatten een stop-loss-verzekering met lage aanhechtingspunten.
Geaggregeerde berekeningen van stop-loss verzekeringen
De totale bijlage die is gekoppeld aan een stop-loss-plan wordt als volgt berekend:
Stap 1
De werkgever en de stop-loss-verzekeraar schatten de gemiddelde dollarwaarde van de claims die de werknemer per maand verwacht. Deze waarde is afhankelijk van de schatting van de werkgever, maar varieert vaak van $ 200 tot $ 500 per maand.
Stap 2
Stel dat het stop-loss-plan een waarde van $ 200 gebruikt. Deze waarde wordt dan vermenigvuldigd met de vermenigvuldigingsfactor voor stop-loss-bijlagen, die gewoonlijk varieert van 125% tot 175%. Gebruikmakend van een schatting van de claims van $ 200 en een stop-loss-bijlagenvermenigvuldiger van 1,25, zou het maandelijkse eigen risico $ 250 per maand per werknemer zijn ($ 200 x 1,25 = $ 250).
Stap 3
Dit eigen risico moet dan worden vermenigvuldigd met de maandinschrijving van de werkgever. Ervan uitgaande dat een werkgever 100 werknemers heeft in de eerste maand van dekking, zou hun totale eigen risico $ 25.000 voor de maand zijn ($ 250 x 100).
Stap 4
Inschrijving kan mogelijk per maand verschillen. Vanwege het verschil in inschrijving kan de geaggregeerde stop-loss-dekking een maandelijks eigen risico of een jaarlijks eigen risico hebben.
Stap 5
Met een maandelijks eigen risico kan het bedrag dat een werkgever moet betalen elke maand veranderen. Met een jaarlijks eigen risico wordt het bedrag dat de werkgever moet betalen opgeteld voor het jaar en meestal gebaseerd op schattingen vanaf de eerste maand van dekking. Veel stop-loss-plannen bieden een jaarlijks eigen risico dat iets lager is dan de som van de eigen risico’s over 12 maanden.