Bied-tot-dekking ratio
Wat is de bied-tot-dekkingratio?
De bid-to-cover-ratio is het dollarbedrag van de biedingen die zijn ontvangen op een veiling van schatkistpapier versus het verkochte bedrag. De bid-to-cover-ratio is een indicator voor de vraag naar schatkistpapier. Een hoge ratio is een indicatie van een sterke vraag.
Belangrijkste leerpunten
- De bid-to-cover-ratio is het dollarbedrag van de biedingen die zijn ontvangen op een veiling van schatkistpapier versus het verkochte bedrag.
- De bid-to-cover-ratio is een indicator van de vraag naar schatkistpapier; een hoge ratio is een indicatie van een sterke vraag.
- Om een nauwkeurige maatstaf voor de vraag te krijgen, is het nodig om de bied-tot-dekkingverhouding van een veiling te vergelijken met het gemiddelde van de voorgaande 12 veilingen.
Inzicht in de bied-tot-dekkingratio
Veilingen van schatkistpapier vinden doorgaans vaker plaats voor kortetermijnuitgiften: wekelijks voor rekeningen, maandelijks voor bankbiljetten en driemaandelijks voor obligaties. Kopers kunnen zijn onder meer primary dealers, investeringsfondsen, pensioenfondsen, buitenlandse partijen en individuele investeerders.
Als een Treasury-veiling bijvoorbeeld $ 20 miljard aan zevenjarige obligaties aanbiedt en biedingen ter waarde van $ 40 miljard worden ontvangen, dan is de bid-to-cover-ratio 2,0. Een succesvolle veiling is een veiling waarbij de bied-tot-dekkingsratio aanzienlijk hoger is dan het gemiddelde van de voorgaande 12 veilingen voor dat beveiligingstype. Aan de andere kant is een lage ratio een indicatie van een tegenvallende veiling. Bid-to-cover-ratio’s zijn doorgaans hoger dan 2,0, vooral voor kortere effecten.
Biedingen worden ingediend via het Treasury Automated Auction System (TAAPS) of via TreasuryDirect. De grootste kopers zijn primary dealers en verkopen ze meestal later op de secundaire markt. Om ervoor te zorgen dat de secundaire markt concurrerend blijft, mogen bieders niet meer dan 35% van een aanbod kopen.
Zodra de veiling is voltooid, ontvangen concurrerende bieders het bedrag dat ze bieden tegen het geboden rendement, te beginnen met het laagste rendement. Het systeem gaat vervolgens naar de op een na laagste biedingsrendement, enzovoort, totdat het volledige aanbod compleet is.
Voorbeeld van de bied-tot-dekkingratio
Hieronder ziet u een voorbeeld van de resultaten van een veiling voor de 10-jarige schatkist op 15 november 2019, zoals gerapporteerd door de TreasuryDirect-website (bijgewerkt in realtime zodra de veilingresultaten beschikbaar zijn):
- De grijze pijlen geven het type waardepapier, het rentepercentage van het biljet en de uitgiftedatum van 15 november 2019 aan. Onder de uitgiftedatum staat de vervaldatum van 15 november 2029 vermeld.
- Het totale bedrag dat werd geveild, staat vermeld onder de kolom Geaccepteerd – groen gemarkeerd – en toont aan dat er voor ongeveer $ 27 miljard aan schatkistpapier is geveild.
- De kolom Tendered toont het bedrag van de vraag, dat meer dan $ 67 miljard bedroeg.
- Met andere woorden: er was meer vraag naar schatkistpapier dan er werd geveild.
- Het resultaat was dat de bied-tot-dekking-ratio 2,49 was – die zich onderaan het document bevindt – blauw gemarkeerd.
Speciale overwegingen
Hoewel de bid-to-cover-ratio kan worden gebruikt als een indicator van de vraag naar staatsobligaties, moet deze worden gezien in de context van de algemene markt. Andere factoren kunnen de uitkomst beïnvloeden, waardoor er een lage bid-to-cover optreedt, zoals een veiling waarbij meer nieuwe obligaties worden uitgegeven en verkocht. Met andere woorden, als er een stortvloed aan schatkistpapier zou worden uitgegeven, zou het aanbod de vraag voor die veiling kunnen overtreffen.
Ook kan de secundaire obligatiemarkt – die eerder uitgegeven obligaties bevat – een indicatie zijn van de vraag naar staatsobligaties. Als er bijvoorbeeld obligaties zijn verkocht voorafgaand aan een veiling, kan dit erop wijzen dat er minder vraag naar staatsobligaties is. Omgekeerd, als er een toename was van de investeringsstromen naar de obligatiemarkt voorafgaand aan een veiling, kan dat een indicatie zijn dat er een toename van de vraag zal zijn – of een hogere bied-tot-dekking ratio – voor die veiling. Sinds 1970 heeft de federale overheid elk boekjaar gedurende alle jaren, van 1998 tot 2001, tekorten opgelopen, op vier na. Als de VS jaarlijkse begrotingstekorten blijft vertonen, zullen we waarschijnlijk in de nabije toekomst nieuwe schatkistveilingen blijven zien.