Bank voor internationale betalingen (BIS)
Wat is de Bank voor Internationale Betalingen (BIB)?
De Bank for International Settlements (BIS) is een internationale financiële instelling die tot doel heeft de mondiale monetaire en financiële stabiliteit te bevorderen door middel van de coördinatie van mondiale centrale banken en hun inspanningen op het gebied van monetair beleid.
Inzicht in de Bank voor internationale betalingen
De Bank voor Internationale Betalingen wordt vaak de “centrale bank voor centrale banken” genoemd omdat zij bankdiensten levert aan instellingen zoals de Europese Centrale Bank en de Federal Reserve. Deze diensten omvatten het uitvoeren van goud- en valutatransacties, evenals het verstrekken van kortlopende leningen tegen onderpand.
De BIB stimuleert ook samenwerking tussen centrale banken. Het Bazels Comité voor Bankentoezicht (BCBS), hoewel technisch gescheiden van de BIB, is een nauw verbonden internationaal forum voor financiële regelgeving dat is gehuisvest in de kantoren van de BIB in Bazel, Zwitserland. Het BCBS is verantwoordelijk voor de Basel-akkoorden, die kapitaalvereisten en andere bankregelgeving aanbevelen die op grote schaal door nationale overheden worden geïmplementeerd. De BIB doet ook onderzoek naar economische vraagstukken en publiceert rapporten.
Geschiedenis van de BIS
De BIS werd in 1930 opgericht als een verrekenkantoor voor Duitse herstelbetalingen opgelegd door het Verdrag van Versailles. De oorspronkelijke leden waren Duitsland, België, Frankrijk, Groot-Brittannië, Italië, Japan, de VS en Zwitserland. De herstelbetalingen werden kort na de oprichting van de bank stopgezet en de BIB werd een forum voor samenwerking en een tegenpartij voor transacties tussen centrale banken.
De bank was officieel neutraal tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar werd algemeen gezien als een aanzet tot de nazi-oorlogsinspanningen, te beginnen met de overdracht van Tsjechoslowaakse nationale bankgoud aan de Duitse Reichsbank in het begin van 1939. Aan het einde van de oorlog kwamen de geallieerden overeen om te sluiten. de BIS neer, maar het besluit werd niet uitgevoerd, mede op aandringen van John Maynard Keynes. Hoewel de overeenkomst met Bretton Woods van kracht bleef, speelde de BIB een cruciale rol bij het handhaven van de internationale convertibiliteit van valuta. Het trad ook op als agent voor de 18 landen tellende European Payments Union, een afwikkelingssysteem dat hielp de convertibiliteit tussen Europese valuta’s van 1950 tot 1958 te herstellen.
Toen de wereld in de jaren zeventig overging op zwevende wisselkoersen, concentreerden de BIB en BCBS zich op financiële stabiliteit en ontwikkelden ze kapitaalvereisten voor banken op basis van het risicovolle karakter van hun financiële posities. De resulterende Basel-akkoorden zijn op grote schaal door nationale regeringen aangenomen om hun banksystemen te reguleren. De onderhandelingen over Bazel III, een update van eerdere akkoorden die kwamen als reactie op de financiële crisis, werden in december 2017 afgerond.