Gecertificeerde anti-witwasspecialist (CAMS)
Wat is een gecertificeerde antiwitwasspecialist?
Een Certified Anti-Money Laundering Specialist (CAMS) is een professional die bekwaam is in het opsporen van contant geld dat afkomstig is van fraude of andere misdrijven, maar die is onderworpen aan complexe financiële manoeuvres om de oorsprong ervan te verdoezelen. Van dag tot dag is het werk van een CAMS-professional erop gericht te voorkomen dat dergelijke activiteiten door het wereldwijde banksysteem glippen.
Belangrijkste leerpunten
- De CAMS-professional is getraind om pogingen te herkennen om Amerikaanse financiële instellingen te gebruiken voor het witwassen van geld.
- Banken, makelaars, grote bedrijven en de federale overheid hebben allemaal CAMS-professionals in dienst.
- Hun werk is vaak gestructureerd als naleving van de Bank Secrecy Act, een wet uit 1970 die financiële instellingen verplicht om samen te werken in de strijd tegen het witwassen van geld.
Moderne criminelen stoppen hun geld bij banken, net als iedereen, maar het komt daar terecht via een reeks financiële transacties die opzettelijk complex zijn om de oorsprong ervan te verbergen. Door verdere manipulatie wordt het geld vervolgens ter beschikking gesteld van de crimineel uit een bron die legitiem lijkt te zijn.
Inzicht in de CAMS-specialist
Een antiwitwasspecialist is opgeleid om financiële misdrijven op te sporen, te onderzoeken en te ontrafelen.
De Association of Certified Anti-Money Laundering Specialists (ACAMS) biedt cursussen en certificering in deze specialiteit. Kandidaten voor de test moeten voldoen aan bepaalde deelnamevereisten met betrekking tot opleiding en werkervaring.
Een specialist tegen het witwassen van geld kan een andere functietitel hebben, zoals een compliance officer voor het bankwezen, een financieel adviseur of een analist van de Bank Secrecy Act. Ze zijn in dienst van financiële instellingen of makelaarskantoren, grote bedrijven en de federale overheid.
Een korte geschiedenis van het witwassen van geld
In de VS werd het witwassen van geld een probleem tijdens het droogleggingstijdperk van de jaren dertig, toen misdaadsyndicaten rijk en machtig werden door illegaal geïmporteerde alcohol te verkopen. Het witwassen van geld was een oplossing voor een eenvoudig probleem: hoe verklaart een crimineel die geen duidelijke middelen van bestaan heeft een grote hoeveelheid geld en een luxueuze levensstijl?
Drugsdealers en terroristen behoren tot de belangrijkste doelwitten van witwasonderzoeken.
Het antwoord was vaak om een winkelpui te openen voor een bedrijf dat al dan niet echt zaken doet. Er kon een onbeperkt aantal nepfacturen worden gemaakt om rekening te houden met de proppen geld die eigenlijk afkomstig waren van het runnen van rum.
In moderne tijden maakt het wereldwijde banksysteem veel meer geavanceerde manoeuvres mogelijk en vereist het vaak hetzelfde, maar het eindresultaat is hetzelfde. Een crimineel heeft een plausibele verklaring voor waar al het geld vandaan kwam of heeft in het slechtste geval zoveel verwarring gecreëerd dat niemand weet welke vragen hij moet stellen.
Regelgevende vereisten
De reactie van financiële instellingen en bedrijven op het probleem van het witwassen van geld is vaak gestructureerd als naleving van de Bank Secrecy Act van 1970. Deze wet, ook bekend als de Currency and Foreign Transactions Reporting Act, vereist dat financiële instellingen samenwerken met de inspanningen van de overheid om het witwassen van geld bestrijden.
De Bank Secrecy Act kreeg in 2001 een soort update met de Patriot Act, die regels toevoegt om het witwassen van geld door terroristische groeperingen tegen te gaan. De wet zorgt ervoor dat er voor elke omvangrijke banktransactie een papieren spoor of, waarschijnlijker, een elektronisch spoor is.
De Patriot Act was een reactie op het feit dat ook de criminelen zijn veranderd. Tegenwoordig zijn het niet alleen drugsdealers, maar ook terroristen die enorme sommen geld hebben die moeten worden witgewassen.