Kasstroomacceptatie

Wat is cashflow-acceptatie?

Verzekeringsmaatschappijen kunnen kasstroomacceptatie als prijsstrategie gebruiken wanneer ze een verzekeringsproduct prijzen onder het premiepercentage dat vereist is om de kosten van verwachte verliezen op zich te nemen.

Het doel van deze strategie is om substantieel investeringskapitaal te genereren uit de toegenomen omzet, die voortkomt uit de lagere prijzen. Het overnemen van kasstromen is een risicovolle prijsstrategie.

Inzicht in cashflow-acceptatie

Het overnemen van kasstromen komt vaker voor in een zachte markt wanneer het door een zwakke economie moeilijk is om verzekeringsklanten aan te trekken. Om te concurreren, kan een verzekeringsmaatschappij haar premies verlagen. Op een gegeven moment zal de premie echter niet langer het verwachte risico van onderschrijving van de polis dekken.

Een huiseigenaar met een huis met verouderd sanitair en bedrading wil bijvoorbeeld een verzekering voor huiseigenaren. De woning loopt een verhoogd risico op brand of waterschade. Gewoonlijk, als alles gelijk blijft, zou de jaarlijkse premie voor een dergelijke structuur hoger zijn dan voor een gelijkwaardige woning met bijgewerkte systemen. In een sterk concurrerende markt kan een verzekeraar echter een lagere premie in rekening brengen en het hogere risico nemen, in plaats van de klant te verliezen aan een concurrent.

Gokken met verliesratio in cashflow-acceptatie

Een verzekeraar die deelneemt aan het overnemen van kasstromen, wedt dat verliezen die worden geleden  door het grote aantal polissen dat het schrijft, traag zullen verwezenlijken. Verzekeringsmaatschappijen hebben een reserve aangelegd om verplichtingen uit hoofde van polisclaims te dekken. Het bedrag aan reserves is gebaseerd op een prognose van de verliezen waarmee een verzekeraar in de loop van de tijd te maken kan krijgen. De reserves kunnen toereikend zijn of onvoldoende zijn om haar verplichtingen te dekken. 

Verliezen op verdiende premies staan ​​bekend als de  verliesratio, een belangrijke statistiek voor het beoordelen van de gezondheid en winstgevendheid van een verzekeringsmaatschappij. Als een bedrijf $ 80 aan claims betaalt voor elke $ 160 aan geïnde premies, is de verliesratio 50%.

In wezen gaat de verzekeraar voor klanthoeveelheid boven klantkwaliteit. In plaats van minder, hogere premies die een veiliger risico bieden, zet het bedrijf in op veel goedkopere premies met een hoger risico. Het zal dan de verhoogde cashflow investeren in effecten die een hoger rendement opleveren. 

De gok is dat het hogere investeringsrendement het prijsverschil zal compenseren en vermoedelijk de onvermijdelijke claims als gevolg van het hogere risico zal dekken. De hoop is om snel kapitaal te genereren in een markt waar de korte rente stijgt.

Terwijl verzekeringsklanten te maken hebben met verzekeringsmakelaars en -agenten, werken de verzekeraars van de verzekeringsmaatschappij achter de schermen. Ze zijn specialisten in het inschatten van het risico van eventuele polissen die het bedrijf verkoopt, en dus van de betaalde premie. Sommige risico’s zijn actuarieel, dat wil zeggen gebaseerd op statistieken en demografische gegevens.

Verzekeraars weten bijvoorbeeld dat een 21-jarige alleenstaande man statistisch gezien meer kans heeft op een auto-ongeluk dan een 34-jarige getrouwde vrouw. Zijn autoverzekering kost meer. De oudere vrouw heeft echter meer kans om zwanger te worden, borstkanker te krijgen of andere aandoeningen te ervaren. Als gevolg hiervan zal haar ziektekostenverzekering meer kosten.