Collaboratieve economie
Wat is een samenwerkende economie?
Een deeleconomie is een marktplaats waar consumenten op elkaar vertrouwen in plaats van op grote bedrijven om aan hun wensen en behoeften te voldoen.
Samenwerkende economieën bestaan uit het geven, ruilen, lenen, verhandelen, huren en delen van producten en diensten tegen een vergoeding, tussen een persoon die iets heeft en een persoon die iets nodig heeft – meestal met de hulp van een webgebaseerde tussenpersoon.
Een deeleconomie kan ook bekend staan als een “gedeelde economie”, ” deeleconomie ” of een “peer-to-peer-economie”.
Belangrijkste leerpunten
- Een deeleconomie is een marktplaats waar consumenten op elkaar vertrouwen in plaats van op grote bedrijven om aan hun wensen en behoeften te voldoen.
- Samenwerkende economieën bestaan uit het geven, ruilen, lenen, verhandelen, huren en delen van producten en diensten tegen een vergoeding, tussen een persoon die iets heeft en een persoon die iets nodig heeft – meestal met de hulp van een webgebaseerde tussenpersoon.
- Een deeleconomie kan ook bekend staan als een “gedeelde economie”, “deeleconomie” of een “peer-to-peer-economie”.
- Essentieel voor een deeleconomie is een bedrijf of groep die als tussenpersoon optreedt om het vermogen van consumenten om op elkaar te vertrouwen te vergemakkelijken.
- Voorbeelden van deeleconomieën zijn Uber en Lyft, waarmee personen met voertuigen ritten kunnen aanbieden aan anderen die goedkope alternatieven voor taxi’s willen.
Inzicht in collaboratieve economieën
Essentieel voor een deeleconomie is een bedrijf of groep die als tussenpersoon optreedt om het vermogen van consumenten om op elkaar te vertrouwen te vergemakkelijken. Via Uber kunnen personen met auto’s bijvoorbeeld ritten aanbieden aan andere personen die een goedkoop alternatief voor taxiservice willen; via Craigslist kopen particulieren gebruikte voertuigen en verhuren ze extra woonruimtes aan elkaar; en consumenten op Etsy kopen sieraden en andere handgemaakte items van individuele hobbyisten.
Het model achter veel deeleconomiebedrijven kan het beste worden geïllustreerd door dat van eBay Inc., dat sinds 1995 kopers en verkopers op internet met elkaar verbindt. Als ‘netwerkorkestrator’ creëert eBay een peer-to-peer-netwerk waar deelnemers met elkaar communiceren, ruil items of diensten voor geld en creëer waarde.
Collaboratieve economie is misschien een nauwkeuriger term voor wat velen een ‘deeleconomie’ noemen, omdat de tussenpersonen die dergelijke economische activiteiten faciliteren, dit tegen betaling doen. In een artikel van Harvard Business Review uit 2015 werd gesteld dat wanneer een markt wordt bemiddeld, deze meer als een ” toegangseconomie ” dan als een deeleconomie moet worden beschouwd.
Voorbeelden van samenwerkingseconomieën
Bedrijven in de deeleconomie zijn vaak disruptief voor gevestigde bedrijven (denk aan Uber en de taxisector of Airbnb en de hotelbranche), en velen hebben een snelle omzetgroei doorgemaakt. Ze vertrouwen op de digitale ruimte en smartphone-apps om kopers en verkopers met elkaar te verbinden. Onlinebeoordelingen en, in sommige gevallen, antecedentenonderzoeken vergemakkelijken het vertrouwen om deze uitwisselingen mogelijk te maken.
De deeleconomie omvat veel soorten bedrijven. Er zijn diensten zoals Taskrabbit waarmee consumenten individuen kunnen inhuren om taken uit te voeren, variërend van boodschappen doen tot het monteren van meubels; Crowdfundingservices zoals Lending Club die mensen die geld moeten lenen, in contact brengen met tal van individuen die gezamenlijk leningen financieren; Kamerverhuurdiensten zoals Airbnb waarmee eigenaren van onroerend goed een extra inkomen kunnen verdienen door hun logeerkamers of hele huizen aan reizigers te verhuren; en peer-to-peer-marktplaatsen zoals Poshmark, die worden gebruikt voor het doorverkopen van gebruikte kleding van hoge kwaliteit.
Rideshare-apps, crowdfundingplatforms, kamerverhuur en peer-to-peer-marktplaatsen zijn allemaal voorbeelden van collaboratieve economieën.
Uitdagingen voor samenwerkende economie
Bedrijven die afhankelijk zijn van klanten die iets kopen in plaats van het te delen, worden geconfronteerd met een aanzienlijke bedreiging van bedrijven in de deeleconomie. Onderzoek toont aan dat klanten zullen overwegen om te delen in plaats van te kopen als dit een kostenbesparing van ten minste 25% oplevert, als het handiger is of als het toegang biedt tot merkartikelen.
Evenzo kunnen delers om dezelfde redenen worden omgezet in kopers. Bedrijven op basis van eigendom kunnen hun krachten bundelen met bedrijven die zijn gebaseerd op leningen of delen, zodat beide profiteren van bijvoorbeeld de samenwerking van de gespecialiseerde kruidenier Whole Foods met Instacart, een bezorgdienst voor boodschappen die wordt aangeboden door onafhankelijke contractanten die volgens hun planning werken.
Een grote onzekerheid bij veel deeleconomiebedrijven is regelgeving. Samenwerkingsplatforms zoals Uber en Airbnb hebben te maken gehad met veel gepubliceerde regelgevingsstrijd in tal van steden, waar hun gevestigde concurrenten hebben geprobeerd de angst voor consumentenbeschadiging als uitgangspunt te gebruiken, soms geldig en soms overdreven, om regelgeving te implementeren om deze nieuwe bedrijven uit zaken doen of om zaken moeilijker te maken.