Besteedbaar inkomen
Beschikbaar inkomen: een overzicht
Beschikbaar inkomen, ook wel beschikbaar persoonlijk inkomen (DPI) genoemd, is het bedrag dat een persoon of huishouden moet uitgeven of sparen nadat de inkomstenbelasting is afgetrokken.
Op macroniveau wordt het beschikbare persoonlijk inkomen nauwlettend gevolgd als een van de belangrijkste economische indicatoren die worden gebruikt om de algemene toestand van de economie te meten.
Belangrijkste leerpunten
- Beschikbaar inkomen is netto inkomen. Het is het bedrag dat overblijft na belastingen.
- Discretionair inkomen is het bedrag van het netto inkomen dat overblijft nadat alle basisbehoeften zijn gedekt.
- Economen volgen deze cijfers op macroniveau om te zien hoe consumenten sparen, uitgeven en lenen.
Inzicht in besteedbaar inkomen
Een aantal statistische maatstaven en economische indicatoren zijn afgeleid van het beschikbare inkomen. Economen gebruiken bijvoorbeeld het beschikbare inkomen als uitgangspunt om metrieken te berekenen zoals discretionair inkomen, persoonlijke spaarquote, marginale neiging tot consumeren (MPC) en marginale neiging tot sparen (MPS). Dit is wat deze statistieken aangeven:
- Discretionair inkomen is besteedbaar inkomen minus alle betalingen voor levensbehoeften, waaronder een hypotheek- of huurbetaling, ziektekostenverzekering, voedsel en transport. Dit deel van het beschikbare inkomen kan naar believen worden besteed. Het discretionair inkomen krimpt als eerste na een baanverlies of loonsverlaging. Bedrijven die discretionaire goederen verkopen, zoals sieraden of vakantiepakketten, hebben de neiging het meest te lijden tijdens recessies. Hun verkopen worden door economen nauwlettend gevolgd op tekenen van zowel recessie als herstel.
- De persoonlijke spaarquote is het percentage van het beschikbare inkomen dat gaat in besparingen voor pensionering of enig ander doel. Sinds enkele maanden in 2005 en 2006 bedroeg de gemiddelde particuliere spaarquote gedompeld in negatief territorium voor het eerst sinds 1933. Deze betekent dat Amerikanen al hun beschikbare inkomen elke maand besteedden en nog steeds spaargeld of schulden moesten aanboren om het verschil te compenseren.
- De marginale neiging om te consumeren is het percentage van elke extra dollar aan besteedbaar inkomen dat onmiddellijk wordt uitgegeven, terwijl de marginale neiging om te sparen het percentage is dat wordt bespaard.
Beschikbaar inkomen voor loonbeslag
De federale overheid gebruikt een iets andere methode om het beschikbare inkomen te berekenen voor loonbeslag. Dit is de inbeslagname van een deel van het salaris van een loontrekkende voordat het op elke betaaldag wordt betaald totdat het verschuldigde bedrag voor achterstallige belastingen of achterstallige kinderbijslag is terugbetaald.
Voor dit doel gebruikt de overheid het beschikbare inkomen als uitgangspunt om te bepalen hoeveel van elk salaris in beslag moet worden genomen. De gegarneerd mag niet meer dan 25% van het beschikbare inkomen van een persoon of het bedrag waarmee de wekelijkse iemands inkomen hoger is dan 30 maal de federale minimumloon bedrag, als dat minder is. De betaalde in een bruto-inkomen pensioenplan bedrag ook wordt afgetrokken van het besteedbaar inkomen in deze berekening.