Wat is een eliminatieperiode?

Eliminatieperiode is een term die in verzekeringen wordt gebruikt om te verwijzen naar de periode tussen een verwonding en de ontvangst van uitkeringen. Met andere woorden, het is de tijdsduur tussen het begin van een blessure of ziekte en het ontvangen van een uitkering van een verzekeraar. Het wordt ook wel een ‘wachtperiode’ of ‘kwalificatieperiode’ genoemd. Voordat uitkeringen worden betaald, vereisen de meeste verzekeringspolissen dat een polishouder zich gedurende de eliminatieperiode kwalificeert. Dit betekent dat de polissen vereisen dat de partij die om betaling vraagt, tijdens deze periode gewond, ziek of gehandicapt is.

Tijdens de opzegtermijn is de verzekeringnemer verantwoordelijk voor alle zorg die hij nodig heeft. Deze vereiste komt vaak voor in polissen zoals langdurige zorgverzekeringen en arbeidsongeschiktheidsverzekeringen. Bij sommige verzekeringen geldt de opzegtermijn als eigen  risico. Dus in plaats van een geldbedrag te betalen voor de benodigde zorg, heeft de verzekeringnemer een vast aantal dagen de tijd om voor zijn eigen zorg te betalen. De eliminatieperiodes variëren van 30-365 dagen, afhankelijk van het beleid.

Verzekeringspremies en eliminatietermijnen hebben een omgekeerde relatie. Hoe korter de opzegtermijn, hoe hoger de premie; hoe langer de opheffingstermijn, hoe lager de premie. Bij het nemen van een beslissing over de te kiezen duur van de eliminatieperiode, is het belangrijk dat de verzekeringnemer rekening houdt met zijn vermogen om zorgkosten te betalen.