Federal Reserve-voorschriften

Wat zijn de voorschriften van de Federal Reserve?

Federal Reserve-voorschriften zijn regels die door de Federal Reserve Board zijn ingevoerd om de praktijken van bank- en kredietinstellingen te reguleren, meestal als reactie op wetten die door de wetgever zijn uitgevaardigd. Het reguleren van en toezicht houden op het banksysteem is een van de primaire functies van het Federal Reserve System. Het doel van de meeste regelgeving van de Federal Reserve is om de stabiliteit van het banksysteem te bevorderen.

Inzicht in de voorschriften van de Federal Reserve

Een van de belangrijkste functies van het Federal Reserve System is het reguleren van en toezicht houden op het banksysteem van het land. De Fed Board of Governors is eindverantwoordelijk voor deze activiteiten en voert deze uit via de regionale Fed-banken. De Raad vaardigt voorschriften uit voor bankpraktijken en kapitaalvereisten om zijn eigen monetair en financieel beleid te bevorderen en om wetten uit te voeren die door het Congres zijn uitgevaardigd.

Regels van de Federal Reserve zijn wettelijk bindend voor de aangesloten banken en banken die deze regels overtreden, kunnen door de Fed worden gesloten. Het zijn expliciete, geschreven regels die banken moeten volgen. De Fed houdt ook toezicht op de banken, onderzoekt de praktijken van banken, evalueert hun naleving van de letter en de bedoeling van de regelgeving van de Federal Reserve en onderneemt handhavingsmaatregelen.

De regelgeving en het toezicht van de Federal Reserve volgen twee brede principes van microprudentiële en macroprudentiële functies. Microprudentiële regulering en toezicht omvat het onderzoek en de handhaving van regelgeving voor specifieke banken om hen te houden aan prudentiële normen voor eerlijkheid, risicovolle kredietverlening en solide kapitaalvereisten. Macroprudentiële regulering en toezicht omvat brede regels die gericht zijn op het bevorderen van de soliditeit van het financiële stelsel als geheel tegen systeemrisico’s.

De regulering van het financiële systeem door de Fed is een veelvuldig onderwerp van discussie geweest en een doelwit van kritiek na periodes van financiële crisis, zoals de Grote Recessie. Als een quasi-publieke entiteit, in naam in privébezit, maar opgericht en gemachtigd door federale wetgeving, wordt over het algemeen verwacht dat de Fed in het algemeen belang handelt. Zoals elke regelgevende instantie kan de Fed echter te maken krijgen met belangenconflicten en problemen met de openbare keuze, waaronder het zoeken naar huur en het vastleggen van regelgeving, wat kan worden weerspiegeld in haar beleid en regelgeving.

Geschiedenis van de bankverordening van de Federal Reserve

Voorafgaand aan de burgeroorlog was de regulering van banken grotendeels een aangelegenheid die door de afzonderlijke staten werd behandeld, met uitzondering van de eerste en tweede banken van de VS, kortstondige voorlopers van het Federal Reserve System die werden beheerd door de federale overheid. Anders bestond de nationale regulering van het bankwezen in wezen alleen uit de grondwet die vereiste dat geen enkele staat iets anders dan goud of zilver mocht eisen als wettig betaalmiddel voor schulden.

Deze periode stond bekend als het tijdperk van vrij bankieren, omdat door de staat gereguleerde banken over het algemeen vrij waren om te concurreren bij de uitgifte van leningen en papieren bankbiljetten, gedekt door goud- of zilvergeld. Banken die teveel bankbiljetten hebben uitgegeven ten opzichte van hun reserves, riskeerden marktdiscipline in de vorm van bankruns en een gebrekkig vertrouwen van het publiek, en staten die hun gecharterde banken toestonden dit te doen, riskeerden marktdiscipline in de vorm van lokale economische neergang als gevolg van schulddeflatie. Paniek in het bankwezen en financiële crises waren niet ongebruikelijk, maar ze waren van korte duur en gelokaliseerd vanwege het gedecentraliseerde karakter van het banksysteem. Over het algemeen behield het land een lange periode van economische groei en stabiliteit.

Om de oorlog te helpen financieren, nam de federale overheid vanaf 1862 de wet op het wettig betaalmiddel en de nationale bankwetten in werking, een reeks wetten die tot doel hadden om door de staat gecharterde banken uit de markt te drijven en deze te vervangen door nationaal gecharterde banken die een enkele, nationale papieren valuta. Dit omvatte de oprichting van nationale charters voor banken (met bijbehorende regelgeving en reserveverplichtingen), het verlaten van de gouden standaard ten gunste van de uitgifte van de eerste federaal gesanctioneerde papieren valuta (bekend als ‘greenbacks’), en zware bestraffende belastingen op de staat. banken om hun bankbiljetten van de markt te verdrijven ten gunste van het nieuwe papiergeld dat wordt uitgegeven door federaal gecharterde banken.

De macht en het belang van nationaal gecharterde banken die opereren vanuit de belangrijkste financiële centra van het land, zoals New York, namen toe en de activiteit van door de staat gecharterde banken werd onderdrukt. Door de staat gecharterde en door de staat gereguleerde banken herstelden zich enigszins in de decennia na de oorlog met de toenemende populariteit van het controleren van rekeningen in plaats van door de bank uitgegeven bankbiljetten.

Aan het begin van de 20e eeuw was het aantal zowel door de staat als op nationaal niveau gecharterde banken meegegroeid met de Amerikaanse economie. De ongebreidelde uitgifte van kredieten om speculatie op de grondstoffen- en aandelenmarkten aan te wakkeren door het groeiende aantal banken en aanverwante financiële instellingen, leidde tot zeepbellen in activa. Het periodiek uiteenspatten van deze zeepbellen, in combinatie met de toenemende onderlinge verbindingen tussen banken via het systeem van nationaal genetwerkte banken die actief zijn op Wall Street en de belangrijkste regionale commerciële knooppunten, zorgden voor een verhoogd systeemrisico en periodes van wijdverbreide schulddeflatie.

De voorheen kortstondige lokale financiële paniek breidde zich nu uit in schaal en reikwijdte en bedreigde de belangen van de grote financiële instellingen van de noordoostelijke financiële centra. Dit culmineerde in de paniek van 1907 en een nationale recessie van 1907-1908. In de nasleep van de paniek van 1907, vormden congresleden de noordoostelijke staten en begonnen vertegenwoordigers van de grote Wall Street-banken plannen op te stellen om de controle en regulering van het banksysteem verder te centraliseren om de belangen van de grote, welgestelden te beschermen. gevestigde en goed verbonden banken die de belangrijkste financiële centra van het land domineerden.

Deze plannen kwamen uit met de oprichting van het Federal Reserve System in 1913, onder de Federal Reserve Act. Volgens de wet waren alle banken wettelijk verplicht om zich aan te sluiten bij het Federal Reserve System, dat dan zou functioneren als een soort nationaal bankenkartel dat wordt gecontroleerd door de grootste en machtigste banken, die op hun beurt verantwoording moeten afleggen aan congrescomités waarvan de leden normaal gesproken nauw verbonden zijn met de grote bankbelangen. Door middel van haar regelgevende en toezichthoudende functies treedt de Federal Reserve op als de wettelijke handhaver van dit kartel om de aangesloten banken ervan te weerhouden leningen te verstrekken of andere activiteiten uit te voeren die voor hen individueel winstgevend kunnen zijn, maar die de risico’s voor de belangen van de financiële sector als een heel.

Sinds haar oprichting heeft de Fed een groot aantal specifieke voorschriften en vereisten voor aangesloten banken uitgevaardigd. Sommige Fed-voorschriften zijn later teruggedraaid en sommige zijn later hersteld. De algemene inhoud van de bankregels en het beleid van de Fed vertegenwoordigt een complexe, opkomende uitkomst van concurrerende financiële en politieke belanghebbenden die samenwerken door middel van het goedkeuren van wetgeving, regulering, lobbyen en onderhandelen met speciale belangengroepen.

Lijst met verordeningen van de Federal Reserve

Omdat veel van de regels van de Federal Reserve lange officiële titels hebben, wordt er vaker naar verwezen met de toegewezen regelingsbrief, zoals Regelgeving D, T of Z. Deze letters worden in alfabetische volgorde toegewezen naarmate er nieuwe regels van kracht worden, met nieuwere regels. toevlucht moeten nemen tot een dubbelletterformaat, zoals AA, BB, enz. Een samenvatting van de voorschriften van de Federal Reserve is als volgt:

• A: Kredietverlengingen door banken van de Federal Reserve
• B: Gelijke kredietkansen Verbiedt kredietverstrekkers om kredietnemers te discrimineren
• C: Openbaarmaking van woninghypotheken (opgeheven) Vereist hypotheekverstrekkers om informatie over hun kredietpatronen bekend te maken aan de federale overheid
• D: Reservevereisten van depositohouders
• E: Elektronische overboekingen
• F: Beperkingen op interbancaire verplichtingen
• G: Openbaarmaking en rapportage van CRA-gerelateerde overeenkomsten
• H: lidmaatschap van staatsbankinstellingen in het Federal Reserve System
• I: Uitgifte en annulering van kapitaalaandelen van de Federal Reserve Bank Stelt vereisten voor inschrijving op aandelen in voor aangesloten banken
• J: Inzameling van cheques en andere items door banken van de Federal Reserve en overboekingen via Fedwire
• K: International Banking Operations Houdt toezicht op de internationale activiteiten van Amerikaanse banken en buitenlandse banken in de VS.
• L: Management Official Interlocks Beperkingen op de managementrelaties die ambtenaren kunnen hebben met meerdere bewaarinstellingen
• M: Consumer Leasing implementeert de Truth in Lending Act
• N: Betrekkingen met buitenlandse banken en bankiers
• O: Leningen aan uitvoerende functionarissen, directeuren en hoofdaandeelhouders van aangesloten banken
• P: Privacy van consumenteninformatie (opgeheven) Implementeert de Gramm-Leach-Bliley Act
• V: Kapitaaltoereikendheid van bankholdings, spaar- en leningholdings en staatsbanken
• R: Uitzonderingen voor banken op de definitie van makelaar in de Securities Exchange Act van 1934
• S: terugbetaling aan financiële instellingen voor het verstrekken van financiële gegevens; Vereisten voor het bijhouden van gegevens voor bepaalde financiële gegevens
• T: Krediet door makelaars en dealers
• U: Krediet door banken en andere personen dan makelaars of dealers met het oog op de aankoop of overdracht van margevoorraden
• V: Eerlijke kredietrapportage
• W: Transacties tussen aangesloten banken en hun gelieerde ondernemingen Implementeert secties 23A en 23B van de Federal Reserve Act
• Y: Bankholdings en verandering in bankcontrole
• Z: Truth in Lending
• AA: Oneerlijke of misleidende handelingen of praktijken (opgeheven)
• BB: Communautaire herinvestering Implementeert de communautaire herinvesteringswet
• CC: Beschikbaarheid van fondsen en inning van cheques
• DD: Truth in Savings (opgeheven)
• EE: Geschiktheid voor saldering voor financiële instellingen
• FF: Medische informatie verkrijgen en gebruiken in verband met krediet
• GG: verbod op financiering van onwettig gokken op internet
• HH: Designated Financial Market Utilities
• II: Interchange-vergoedingen en routing voor debetkaarten
• JJ: Op incentives gebaseerde compensatieregelingen
• KK: Swaps Margin en Swaps Push-Out
• LL: houdstermaatschappijen voor spaargelden en leningen
• MM: onderlinge houdstermaatschappijen
• NN: Transacties in vreemde valuta voor detailhandel
• OO: effectenholdings
• PP: definities met betrekking tot titel I van de Dodd-Frank Act
• QQ: Afwikkelingsplannen
• RR: behoud van kredietrisico
• TT: Toezicht en regulering van vergoedingen
• VV: eigen handel en relaties met gedekte fondsen
• WW: Normen voor het meten van liquiditeitsrisico’s
• XX: Concentratiegrens
• JJ: Verbeterde prudentiële normen