De impact van de wisselkoersen van Bolivar in Venezuela

Begin 2018 kondigde de centrale bank van Venezuela aan dat ze haar officiële wisselkoers met meer dan 99% devalueerde en een nieuw valutaplatform lanceerde, de DICOM genaamd. Volgens de centrale bank leverde de eerste veiling van haar nieuwe DICOM-systeem 30.987,5 bolivars per euro op, wat overeenkomt met ongeveer 25.000 per dollar. Reuters meldde dat de verhuizing een devaluatie vertegenwoordigde van 86,6% ten opzichte van het vorige DICOM-tarief en 99,6% van het gesubsidieerde tarief van 10 bolivars per dollar, dat al was geëlimineerd. 

Venezuela maakt een grote crisis door, wat blijkt uit inflatie in vier cijfers en tekorten aan voedsel en medicijnen. Veel economen geven het 15 jaar oude valutacontrolesysteem de schuld van disfunctionele handel en industrie.

In het verleden heeft de regering herhaaldelijk valutatiemechanismen gecreëerd die vergelijkbaar zijn met DICOM, maar deze hebben niet gezorgd voor een constante aanvoer van harde valuta. Om het tekort aan harde valuta te overwinnen, groeide er een zwarte markt voor dollars, aangezien Venezolanen goedkoop dollars zouden kopen en ze met winst zouden verkopen. De meeste valutaplatforms van de overheid waren onhoudbaar naast de koers van de zwarte markt.

Wisselkoerssysteem

De Venezolaanse bolivar (VEF), de officiële munteenheid van Venezuela, staat al meer dan 15 jaar onder een gecontroleerd systeem. Hoewel het periodiek devaluaties heeft ondergaan, is het nog steeds overgewaardeerd tegen de “officiële” wisselkoers. Venezuela heeft een complex meerlagig wisselkoerssysteem gehad dat verschillende wisselkoersen bood. De eerste aangeboden wisselkoers was de officiële wisselkoers bedoeld voor het importeren van voedsel en medicijnen. De tweede wisselkoers voor prioritaire sectoren was zogenaamd op veilingen gebaseerd en heette het ondersteunende deviezenadministratiesysteem I of SICAD I. Een andere koers, SICAD II, werd geïntroduceerd in maart 2014.

De laatste wisselkoers vóór de introductie van de DICOM was de SIMADI. Het tarief was gereserveerd voor de aan- en verkoop van vreemde valuta aan particulieren en bedrijven. De overheid controleert alle tarieven. Buiten de overheidssfeer bevindt zich echter de bittere realiteit – de zwarte markt. In 2016 bedroeg de wisselkoers op de zwarte markt ongeveer  900 bolivars ten opzichte van de Amerikaanse dollar.

Dollar Crunch

Hoewel Venezuela een belangrijke   exporteur van ruwe olie is, is het voor bijna al het andere afhankelijk van import. De dollars die worden verdiend met de olie-  export  zijn dus kostbaar omdat ze worden gebruikt om de invoerrekening te betalen. De regering geeft haar  petrodollars uit  tegen kunstmatig gehandhaafde gesubsidieerde tarieven, en deze “subsidie” op dollars heeft aanleiding gegeven tot economische en sociale problemen omdat de gewone man de voordelen niet ervaart.

Het Venezolaanse wisselkoerssysteem biedt verschillende tarieven voor verschillende mensen, afhankelijk van het doel. Hoewel het aanvaardbaar kan zijn om een ​​voorkeurstarief voor essentiële invoer te geven, doen zich problemen voor wanneer de voorkeurstarieven alleen toegankelijk zijn voor de invloedrijke personen. Dit, samen met een systeem dat arbitrage van de valuta ondersteunt vanwege de verschillende tarieven voor dollars in het land, heeft het saldo vernietigd. Bijvoorbeeld als een invloedrijke ondernemer een verzoek indient bij de overheid voor $ 100.000 om pijnstillende spray te importeren. Het individu moet 100.000 X 64 = 6.400.000 VEF betalen om de dollars te krijgen. Het individu kan deze dollars in zijn voordeel gebruiken door hulpsprays te importeren ter waarde van slechts $ 10.000 dollar en de rest van de dollars op de bloeiende zwarte markt te verkopen om 90.000 x 900 (verondersteld) = 81.000.000 VEF te krijgen. De bedrijfseigenaar heeft dus veel meer verdiend dan aanvankelijk was geïnvesteerd – maar tijdens het proces creëerde het individu een “tekort” aan pijnstillende sprays, die nu tegen nog hogere tarieven verkocht zullen worden dan ze kosten, wat de inflatie voedt.

De overwaardering van de binnenlandse munt is nadelig. In situaties waarin de officiële wisselkoers vaststaat en devaluatie niet ongebruikelijk is, hebben mensen de neiging om dollars aan te houden in plaats van hun eigen valuta en die dollars te verkopen wanneer de valuta een devaluatie ondergaat (of ze verkopen dollars op de parallelle markt om meer van de binnenlandse valuta te krijgen). ). Naarmate meer mensen gemakkelijk geld gaan verdienen, is er vraag naar dollars en in gevallen waarin ze schaars zijn, stijgt de prijs op de zwarte markt. Dit drijft de inflatie verder op en een hogere inflatie duwt opnieuw de prijs van de dollar. In zekere zin voeden inflatie en de dollarkoers elkaar dus. (Lees voor meer informatie: Het belang van inflatie en het bbp )

Het komt neer op

De Venezolaanse regering wordt al lang bekritiseerd vanwege haar beheer van haar harde valuta. In de afgelopen vier jaar is de regerende Socialistische Partij doorgegaan met het creëren van veilingsystemen die allemaal hebben gefaald omdat ze kunstmatig lage wisselkoersen vaststelden. Kopers zochten meer dollars dan de centrale bank beschikbaar had om te verkopen. De wisselkoersmechanismen omvatten SITME, SIMADI, SICAD, SICAD II, DIPRO, DICOM. De kloof tussen “kunstmatigheid en realiteit” moet geleidelijk worden opgevuld voor de economische gezondheid van het land op de lange termijn, aangezien dit de valutaarbitrage en de zwarte markt voor valuta en goederen zal beteugelen.