Inkomensverdeling
Wat is inkomenssplitsing?
Inkomenssplitsing is een strategie voor belastingvermindering die wordt toegepast door gezinnen die in gebieden wonen die onderworpen zijn aan belastingregels tussen haakjes. Het doel van het gebruik van een inkomensverdelingsstrategie is om het bruto belastingniveau van het gezin te verlagen, ten koste van sommige gezinsleden die hogere belastingen betalen dan ze anders zouden doen.
Inkomensverdeling begrijpen
Een voorbeeld van inkomenssplitsing is een gezinslid met een hoger inkomen dat een deel van zijn of haar inkomen op een legale manier overdraagt aan een gezinslid met een lager inkomen, zoals het inhuren van het gezinslid met een lager inkomen en het aftrekken van de arbeidskosten als legitieme bedrijfskosten.. Hoewel het gezin nog steeds hetzelfde bedrag verdient, wordt het totale bedrag aan belasting dat het moet betalen verlaagd.
Een ander voorbeeld is de overdracht van heffingskortingen van een gezinslid met een lager inkomen naar een gezinslid met een hoger inkomen. Dit kan worden gedaan door studiepunten over te dragen van studenten naar ouders die het postsecundair onderwijs van hun kinderen financieren.
In Canada kan een inkomensverdelingsmethode worden gebruikt om de belastingverplichting te verminderendoor middel vanbijdragen aan hetRegistered Retirement Savings Plan (of RRSP ), omdat geld dat aan RRSP’s wordt bijgedragen, fiscaal aftrekbaar is.(RRSP’s zijn speciale soorten investeringsrekeningen die zijn ontworpen om Canadezen te helpen bij het sparen voor hun pensioen. Om in aanmerking te komen voor een RRSP moeten deelnemers jonger zijn dan 71 jaar, een premieruimte hebben en belastingen indienen bij de Canadese overheid.)3
Een gezinslid met een hoger inkomen kan bijdragen aan de RRSP van een gezinslid met een lager inkomen, waardoor de totale belastingplicht van de persoon met een hoger inkomen wordt verlaagd en mogelijk het gezinslid met een hoger inkomen naar een lagere belastingschijf wordt verplaatst.
Inkomstenverdeling en belastingaftrek
Naast de inkomensverdelingsstrategie zijn er verschillende opties voor belastingaftrek beschikbaar voor burgers. De twee belangrijkste categorieën zijn standaardaftrekkingen en gespecificeerde aftrekkingen. In de Verenigde Staten verleent de federale overheid de meeste individuen een standaardaftrek die per jaar verschilt en is gebaseerd op de kenmerken van de indiening van de belastingbetaler.
Elke staat stelt zijn eigen belastingwetgeving vast voor standaardaftrekposten, waarbij de meeste staten ook een standaardaftrek bieden op het belastingniveau van de staat. Belastingbetalers hebben de mogelijkheid om een standaardaftrek te nemen of om aftrekposten te specificeren. Als een belastingbetaler ervoor kiest om aftrekposten te specificeren, worden aftrekken alleen toegepast voor elk bedrag boven de standaardaftreklimiet.
Bij het specificeren van aftrekkingen is het belangrijk om in gedachten te houden dat er bepaalde beperkingen kunnen gelden voor wat u elk jaar kunt aftrekken. De IRS stelt een drempelbedrag vast voor veel inhoudingen. Het is belangrijk om deze te onderzoeken voordat u een aanvraag indient, zodat u niet verwacht minder te betalen dan u uiteindelijk moet betalen.