Institutioneel eigendom
Wat is institutioneel eigendom?
Institutionele eigendom is de hoeveelheid beschikbare aandelen van een bedrijf die eigendom zijn van onderlinge of pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen, beleggingsondernemingen, particuliere stichtingen, schenkingen of andere grote entiteiten die fondsen beheren namens anderen.
Inzicht in institutioneel eigendom
Aandelen met een grote institutionele eigendom worden vaak positief beoordeeld. Grote entiteiten hebben vaak een team van analisten in dienst om gedetailleerd en duur financieel onderzoek uit te voeren voordat de groep een groot deel van de aandelen van een bedrijf koopt. Dit maakt hun beslissingen invloedrijk in de ogen van andere potentiële investeerders.
Belangrijkste leerpunten
- Institutionele eigendom is de hoeveelheid aandelen die eigendom is van grote entiteiten die namens anderen fondsen beheren.
- Reputaties van institutioneel eigendom kunnen de interesse in een aandeel beïnvloeden.
Hoe institutioneel eigendom de waarde van effecten kan beïnvloeden
Door de investeringen die in onderzoek worden gedaan, verkopen instellingen hun posities niet snel. Wanneer ze dat echter doen, kan het worden gezien als een oordeel over de waarde van het aandeel en de prijs verlagen.
Gezien de manier waarop instellingen aandelenbezit benaderen, door de tijd te nemen om het voor hun positie gewenste aantal aandelen te verzamelen, kunnen ze ook collectief reageren op belangrijk nieuws. Niet alleen zullen de handelsactiviteiten worden gevolgd door particuliere beleggers, maar andere institutionele beleggers kunnen zich ook massaal terugtrekken uit een aandeel als er significante problemen worden ontdekt. Een dergelijke stap zou een uitverkoop kunnen veroorzaken, aangezien het gebrek aan vertrouwen van institutionele beleggers de waarde van het effect verzwakt.
Instellingen kunnen er ook aan werken om de aandelenkoers hoger te maken als ze eenmaal eigenaar zijn van de aandelen. Tv-optredens, artikelen in spraakmakende publicaties en presentaties op beleggersconferenties helpen de aandelen omhoog te bewegen, waardoor de waarde van de positie toeneemt.
De reputatie van institutionele eigenaren kan ook van invloed zijn op de vraag of analisten en fondsmanagers bij andere instellingen geïnteresseerd zijn in het kopen van dat aandeel. Als een bedrijf bijvoorbeeld bekend staat als een momentumbelegger, kunnen sommige fondsbeheerders ervoor terugschrikken aandelen te kopen die zwaar in handen zijn van die instelling. Als een bedrijf echter de reputatie heeft aandelen te kiezen die op de lange termijn goed presteren, is de kans groter dat fondsbeheerders aandelen kopen waarin dat bedrijf zwaar belegt.
Problemen met institutioneel eigendom
Wanneer instellingen de meerderheid van de eigendom van een bepaald effect vertegenwoordigen, kunnen er een aantal problemen optreden. Met de middelen waarover instellingen beschikken, zou het mogelijk kunnen zijn dat bijna alle uitstaande aandelen van een effect worden verworven en gecontroleerd door deze entiteiten, inclusief geleende aandelen die short sellers gebruikten om tegen de aandelen in te zetten. Een dergelijke eigendomsconcentratie kan leiden tot een piekbezit waarbij er weinig ruimte is voor nieuwe retailbeleggers of enige belangrijke handelsactiviteit.
Bovendien kan piekbezit betekenen dat instellingen niet meer in de effecten zullen investeren, wat kan leiden tot een verminderd opwaarts potentieel voor het aandeel. Er kunnen discussies zijn over de waarde van het effect op basis van de activiteiten van het geassocieerde bedrijf. Aangezien een aanzienlijk deel van de aandelen in institutioneel eigendom is opgesloten, is er wellicht weinig gelegenheid voor verdere investeringen.