Micro-economie

Wat is micro-economie?

Micro-economie is de sociale wetenschap die de implicaties van prikkels en beslissingen bestudeert, met name over hoe deze het gebruik en de distributie van hulpbronnen beïnvloeden. Micro-economie laat zien hoe en waarom verschillende goederen verschillende waarden hebben, hoe individuen en bedrijven zich gedragen en profiteren van efficiënte productie en uitwisseling, en hoe individuen het beste met elkaar coördineren en samenwerken. Over het algemeen biedt micro-economie een vollediger en gedetailleerder begrip dan macro-economie.

Micro-economie begrijpen

Micro-economie is de studie van wat er waarschijnlijk zal gebeuren (tendensen) wanneer individuen keuzes maken in reactie op veranderingen in prikkels, prijzen, middelen en / of productiemethoden. Individuele actoren worden vaak gegroepeerd in micro-economische subgroepen, zoals kopers, verkopers en bedrijfseigenaren. Deze groepen creëren vraag en aanbod van middelen, waarbij ze geld en rentetarieven gebruiken als prijsmechanisme voor coördinatie.

Het gebruik van micro-economie

Micro-economie kan in positieve of normatieve zin worden toegepast. Positieve micro-economie beschrijft economisch gedrag en legt uit wat je kunt verwachten als bepaalde omstandigheden veranderen. Als een fabrikant de prijzen van auto’s verhoogt, zegt de positieve micro-economie dat consumenten geneigd zijn minder te kopen dan voorheen. Als een grote kopermijn in Zuid-Amerika instort, zal de prijs van koper de neiging hebben te stijgen, omdat het aanbod beperkt is. Positieve micro-economie zou een investeerder kunnen helpen inzien waarom de aandelenkoersen van Apple Inc. zouden kunnen dalen als consumenten minder iPhones kopen. Micro-economie zou ook kunnen verklaren waarom een ​​hoger minimumloon The Wendy’s Company zou kunnen dwingen minder werknemers in dienst te nemen.

Deze verklaringen, conclusies en voorspellingen van positieve micro-economie kunnen dan ook normatief worden toegepast om voor te schrijven wat mensen, bedrijven en overheden zouden moeten doen om de meest waardevolle of gunstige patronen van productie, ruil en consumptie onder marktdeelnemers te realiseren. Deze uitbreiding van de implicaties van micro-economie van wat is naar wat zou moeten zijn of wat mensen zouden moeten doen, vereist ook op zijn minst de impliciete toepassing van een soort ethische of morele theorie of principes, wat meestal een vorm van utilitarisme betekent.

Methode van micro-economie

Micro-economisch onderzoek is historisch gezien uitgevoerd volgens de algemene evenwichtstheorie, ontwikkeld door Léon Walras inElements of Pure Economics (1874) en de partiële evenwichtstheorie, geïntroduceerd door Alfred Marshall inPrinciples of Economics (1890).  De Marshalliaanse en Walrasiaanse methoden vallen onder de grotere paraplu van de neoklassieke micro-economie. Neoklassieke economie richt zich op hoe consumenten en producenten rationele keuzes maken om hun economisch welzijn te maximaliseren, afhankelijk van de beperkingen van het beschikbare inkomen en de beschikbare middelen. Neoklassieke economen maken vereenvoudigende aannames over markten – zoals perfecte kennis, oneindig aantal kopers en verkopers, homogene goederen of statische variabele relaties – om wiskundige modellen van economisch gedrag te construeren.

Deze methoden proberen menselijk gedrag weer te geven in functionele wiskundige taal, waardoor economen wiskundig toetsbare modellen van individuele markten kunnen ontwikkelen. Neoklassiekers geloven in het construeren van meetbare hypothesen over economische gebeurtenissen en gebruiken vervolgens empirisch bewijs om te zien welke hypothesen het beste werken. Op deze manier volgen ze de tak van “logisch positivisme” of “logisch empirisme” van de filosofie. Micro-economie past een reeks onderzoeksmethoden toe, afhankelijk van de vraag die wordt bestudeerd en het betrokken gedrag.

Basisconcepten van micro-economie

De studie van micro-economie omvat verschillende sleutelconcepten, waaronder (maar niet beperkt tot):

• Stimulansen en gedragingen : hoe mensen, als individu of in bedrijven, reageren op de situaties waarmee ze worden geconfronteerd.
• Nutstheorie : Consumenten zullen ervoor kiezen om een ​​combinatie van goederen te kopen en te consumeren die hun geluk of “nut” maximaliseren, afhankelijk van de beperking van het beschikbare inkomen dat ze kunnen uitgeven.
• Productietheorie : dit is de studie van productie – of het proces van het omzetten van inputs in outputs. Producenten proberen de combinatie van inputs en combinatiemethoden te kiezen die de kosten minimaliseren om zo hun winst te maximaliseren.
• Prijstheorie : utiliteits- en productietheorie werken samen om de theorie van vraag en aanbod te produceren, die prijzen bepalen in een concurrerende markt. In een perfect concurrerende markt concludeert het dat de prijs die door de consument wordt gevraagd, dezelfde is als die door de producenten wordt gevraagd. Dat zorgt voor een economisch evenwicht.