Gemeentelijke obligatie-arbitrage

Wat is gemeentelijke obligatie-arbitrage?

Gemeentelijke obligatiearbitrage verwijst naar de strategie die een belegger toepast wanneer hij gebruikmaakt van de belastingvrije status van gemeentelijke obligaties om het durationrisico van zijn portefeuille af te dekken.

Inzicht in arbitrage van gemeentelijke obligaties

Gemeentelijke obligatiearbitrage omvat het afdekken van een portefeuille van belastingvrije gemeentelijke obligaties door gelijkwaardige belastbare bedrijfsobligaties met dezelfde looptijd gelijktijdig te shorten. Gemeentelijke obligatiearbitrage wordt ook vaak gemeentelijke obligatie-arbitrage met relatieve waarde, gemeentelijke arbitrage of gewoon “muni-arb” genoemd.

Het durationrisico is het risico dat een belegger, met name een obligatiehouder, loopt door renteschommelingen die een negatieve invloed kunnen hebben op de marktwaarde van hun vastrentende beleggingen. De gemeentelijke obligatiestrategie is erop gericht het krediet- en durationrisico te minimaliseren door gebruik te maken van gemeentelijke obligaties en renteswaps van vergelijkbare kwaliteit en looptijd. De impliciete aanname bij deze methode zijn de gemeentelijke obligaties, en renteswaps zullen een nauwe correlatie blijven hebben.

Aangezien rentebetalingen van gemeentelijke obligaties zijn vrijgesteld van federale inkomstenbelasting, kan een  arbitrageur  inkomsten na belastingen ontvangen uit de gemeentelijke obligatieportefeuille die hoger is dan de rente die op de renteswap wordt betaald. Deze strategie kan voor sommige beleggers in hoge belastingschijven een bijzonder aantrekkelijke optie zijn. Arbitragemogelijkheden worden vaak als een laag risico beschouwd omdat ze over het algemeen weinig of geen negatieve cashflow met zich meebrengen.

Gemeentelijke obligatiehouders kopen bijvoorbeeld vaak een portefeuille van belastingvrije gemeentelijke obligaties van hoge kwaliteit. Tegelijkertijd zullen ze een verzameling gelijkwaardige belastbare bedrijfsobligaties verkopen om van het belastingtarief te profiteren. Positieve, belastingvrije rendementen van gemeentelijke obligatiearbitrage kunnen tot in de dubbele cijfers reiken.

Het berekenen van gemeentelijke obligatiearbitrage vereist tal van complexe factoren en berekeningen. Berekeningen omvatten het bepalen van het werkelijke rendement op een gemeentelijke obligatie-uitgifte en het berekenen van de werkelijk toegestane inkomsten op basis van dit werkelijke rendement. De belegger zou dan toekomstige waardeberekeningen gebruiken op basis van het verschil tussen de ontvangstdatum van de investeringsopbrengst en de berekeningsdatum.

Naleving gemeentelijke obligatie-arbitrage

Belastingvrije emittenten van gemeentelijke obligaties zijn onderworpen aan strikte nalevingsregels van de federale arbitrage als voorwaarde voor uitgiftevereisten, zoals obligatieconvenanten. Alle berekende winsten, die kortingen worden genoemd, moeten aan de federale overheid worden betaald. Federale arbitrageregels zijn bedoeld om te voorkomen dat emittenten van belastingvrije obligatieschulden buitensporige of vroegtijdige schulden krijgen en daardoor profiteren van de investering van obligatieopbrengsten in inkomstengenererende beleggingen.

Federale inkomstenbelastingwetten beperken de mogelijkheid om arbitrage te verdienen in verband met belastingvrije obligaties of andere federaal fiscaal voordelige obligaties. Arbitrage moet zorgvuldig worden berekend en gedocumenteerd om te voldoen aan een mogelijk IRS arbitrage-kortingsexamen. Winsten moeten worden gerapporteerd op IRS-formulier 8038-T en moeten ten minste eenmaal per vijf jaar worden ingediend. Het niet naleven van deze vereisten kan leiden tot financiële sancties of het verlies van de belastingvrije status van de obligaties.